Λοιπόν, ας αφήσουμε τα δήθεν κι ας πούμε την αλήθεια με κάθε επίγνωση. Θάνατος, θάνατος, θάνατος. Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτή είναι η αλήθεια μου, η αλήθεια σου, η αλήθεια αυτού του κόσμου.
Όλος ο τρόμος, όλη η αγωνία, όλη η ανυπομονησία μας εκεί οφείλεται. Όλη η προσπάθειά μας, ένας αγώνας να καθυστερήσουμε το τέλος, την εκμηδένιση.
Ο θάνατος γεννά το φόβο, τον πόνο, την πείνα, την αρρώστια, την απόγνωση. Εκεί είναι για τα ανθρώπινα μέτρα το τέλος κάθε ελπίδας…
Αλλά ελπίδα υπάρχει μόνο για το ανθρωπινως αδύνατο. Μόνο εκεί που το αδύνατο μπορεί να ψηλαφηθεί και να πραγματωθεί. Μόνο όταν οι στείρες γεννούν, οι εκ γενετής τυφλοί αναβλέπουν και οι νεκροί ανασταίνονται. Μόνο όταν η Παρθένος συλλαμβάνει και ο τριήμερος Νεκρός αδειάζει τους τάφους. Μόνο όταν το μαρτύριο γίνεται πανηγύρι και η θανάτωση χαρά.
Πέρα από κάθε λογική, εκεί βρίσκεται η ελπίδα. Ελπίδα για ανάσταση, για Καινή Κτίση, όχι για διαιώνιση, όχι για αναπαραγωγή, όχι για «αιώνια μνήμη».
«Η ελπίς των δικαίων αθανασίας πλήρης»
Άντε συγκατάδικοι! Ψηλά το κεφάλι, κόντρα σε κάθε λογική η ελπίδα, Χριστός Ανέστη!
Μανώλης Παντερής,
xfe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου