Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, και τήν αγίαν σου ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν· συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν του Χριστού αγίαν ανάστασιν· ιδού γαρ ήλθε διά του σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν 

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Η πορεία της Μ. Σαρακοστής




Η Καθαρά Δευτέρα μας εισάγει δυναμικά στη μακρά περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής. Είναι μια διαφορετική περίοδος από τον άλλο χρόνο, για όσους, βέβαια, θέλουν να ζουν εκκλησιαστικά. Γιατί είναι περίοδος με λειτουργικές εναλλαγές, με νηστεία αυστηρή, με πρόσκληση για αυτογνωσία και μετάνοια. Ουσιαστικά σηματοδοτεί τον χριστιανικό τρόπο ζωής, που χαρακτηρίζεται από αγώνα, λειτουργική ζωή, πορεία προς την «εντός ημών Βασιλεία» που περνά από το καμίνι της μετάνοιας.
Τα πιο πάνω εξωτερικά φαίνονται ως μια ζωή πάλης, άρνησης, στέρησης. Και είναι! Βιωματικά όμως κρύβουν τη χαρά της ελευθερίας, την εσωτερική εμπειρία της ειρήνης, τη γεύση της «άλλης ζωής». Γι’ αυτό χρειάζεται να αρχίσουμε το «στάδιο των αρετών» όχι μίζερα και αναγκαστικά, αλλά με επιθυμία να ελευθερωθούμε απ’ όσα μας κρατούν κάτω, απ’ όσα μας δυσκολεύουν να γνωρίσουμε και μείς όσα γνώρισαν οι άγιοι πρόγονοί μας.
Παλαιότερα μου έλεγε κάποιος γνωστός μου για ένα χωριό της Μακεδονίας, όπου οι κάτοικοί του τη Μ. Σαρακοστή άρχιζαν την ημέρα τους με την ακολουθία του Όρθρου στο ναό. Στη συνέχεια πήγαιναν στις γεωργικές τους εργασίες, όπου εργάζονταν με σιωπή και προσευχή. Αν κάποιος αργολογούσε του έλεγαν:
-         Σιωπή. Είναι Μεγάλη Σαρακοστή!
Τελείωναν την ημέρα με τη συμμετοχή τους στο Μ. Απόδειπνο, που γινόταν, βέβαια, στο ναό. Έτσι όλο το χωριό ζούσε όπως σ’ ένα Μοναστήρι.
Κι αν αυτά δεν μπορούν να γίνουν τώρα, μπορούμε όμως να προσέξουμε την αργολογία που διασπά τις εσωτερικές δυνάμεις και την καθαρότητα του νου. Η σιωπή, η ακατακρισία, η αυτομεμψία και το πένθος για ό, τι είμαστε, μας αποκαλύπτουν τα μυστικά της πνευματικής ζωής και εισάγουν τη χαρμολύπη των αγίων στην καρδιά.
Η συμμετοχή στις καθημερινές ακολουθίες, κατά τη δύναμη και τις δυνατότητες του καθενός, θα ενθαρρύνουν τον εαυτό μας να αγωνιστεί κατά των ορατών και αοράτων εχθρών, που συνήθως αυξάνονται την περίοδο αυτή,  γιατί θα βιώσουμε τη δύναμη της Εκκλησίας, δηλαδή των πολλών, του ενός σώματος. «Αλλοίμονο στον ένα που θα πέσει και δεν θα έχει κοντά του άλλο να τον σηκώσει», κατά το Ευαγγέλιο.
Ξεκινούμε… κι έχει ο Θεός! Η πορεία έχει διάφορες φάσεις, δυσκολίες και χαρές, που την κάνουν να έχει ενδιαφέρον. Είναι σημαντικό να μην «βάζουμε νερό στο κρασί μας» και να υποχωρούμε με την πρώτη δυσκολία, να νηστέψουμε όλη την περίοδο κανονικά, να μελετούμε και να προσευχόμαστε, να σιωπούμε και να λειτουργούμαστε, να μετανοούμε και να κοινωνούμε, να μην κατακρίνουμε και να ελεούμε.
Τότε δεν θα περιμένουμε το Πάσχα για να χαρούμε! Ήδη θ’ αρχίσει το Πάσχα, ως «πέρασμα από το θάνατο της αμαρτίας στη ζωή του Θεού», να υπάρχει μέσα μας κι άρα η χαρά Του και ο θρίαμβος Του θα κυριαρχήσουν καθ’ οδόν, με αποκορύφωμα τη νύκτα της Ανάστασης, που θα προαναγγέλλει την ανέσπερη αιώνια ημέρα του Κυρίου μας «εν τη Βασιλεία Του».
π. Ανδρέας Αγαθοκλέους


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ευχαριστούμε την σελίδα "Ελληνικά Λειτουργικά Κείμενα" ,  

από την οποία αντλούμε τα υμνογραφικά. Η δουλειά τους είναι σπουδαία και αξίξει θερμά συγχαρητήρια.

Επίσης και όλες τίς άλλες σελίδες και ιστολόγια απ'τις οποίες ερανίζουμε την ποικιλλία των αναστάσιμων θεμάτων και των εικόνων προς δόξαν Αναστάντος Χριστού.

(Εικόνα προμετωπίδας από holytrinitybut.org)

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Αναγνώστες

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
καὶ ἤκουσα φωνῆς μεγάλης ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λεγούσης· Ἰδοὺ ἡ σκηνὴ τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων, καὶ σκηνώσει μετ' αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ λαὸς αὐτοῦ ἔσονται, καὶ αὐτὸς ὁ Θεὸς μετ' αὐτῶν ἔσται, καὶ ἐξαλείψει ἀπ' αὐτῶν ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, καὶ ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι, οὔτε πένθος οὔτε κραυγὴ οὔτε πόνος οὐκ ἔσται ἔτι· ὅτι τὰ πρῶτα ἀπῆλθον. Καὶ εἶπεν ὁ καθήμενος ἐπὶ τῷ θρόνῳ· Ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάντα. ( Αποκ. ΚΑ΄)

Eπίσης γράφω...

  • - ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
    Πριν από 1 χρόνια
  • Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΒΑΠΤΙΣΤΙΚΗ'' (1888) - Ἂν ἄλλη τις χρηστὴ γυνὴ εἶδέ ποτε καλὰ νοικοκυριὰ εἰς τὰς ἡμέρας της, ἀναντιρρήτως εἶδε τοιαῦτα καὶ ἡ θεια-Σοφούλα Κωνσταντινιά, σεβασμία οἰκοδέσποινα ἑ...
    Πριν από 2 χρόνια
  • - Λόγω περιορισμένου χρόνου και αποκλειστικής σχεδόν πλέον ενασχόλησης με το fb, αναστέλλεται η λειτουργία των εξής τριών ιστολογίων: ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ...
    Πριν από 10 χρόνια
  • - Λόγω περιορισμένου χρόνου και αποκλειστικής σχεδόν πλέον ενασχόλησης με το fb, αναστέλλεται η λειτουργία των εξής τριών ιστολογίων: ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ...
    Πριν από 10 χρόνια

Περνούν και διαβάζουν...