Πασχάλια Μηνύματα 2011

Κυριακή, 17 Απρίλιος 2011

Συντάχθηκε απο τον/την Romfea.gr

Παρακάτω ακολουθούν Πασχάλια Μηνύματα του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεοδώρου Β΄, του Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κυρίλλου και άλλων Προκαθημένων.

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

* * *

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Και πάλιν μετά χαράς και ειρήνης απευθύνομεν προς υμάς τον χαρμόσυνον και πλήρη ελπίδων χαιρετισμόν "Χριστός Ανέστη"!
Αι συγκυρίαι και τα γεγονότα της συγχρόνου εποχής φαίνονται μη δικαιολογούντα το χαρμόσυνον του χαιρετισμού μας. Αι συντελεσθείσαι ήδη φυσικαί καταστροφαί εκ των σεισμικών δονήσεων και των θαλασσίων υπερκυμάτων και αι επαπειλούμεναι τοιαύται εκ της πιθανολογουμένης εκρήξεως των πυρηνικών εργοστασίων, αλλά και αι ανθρωποθυσίαι εκ των πολεμικών συρράξεων και των τρομοκρατικών ενεργειών, εμφανίζουν τον κόσμον μας δεινώς πληγωμένον και σφαδάζοντα υπό την πίεσιν φυσικών και πνευματικών κακών δυνάμεων.

Εν τούτοις, η Ανάστασις του Χριστού είναι γεγονός αληθινόν και παρέχει εις τους πιστούς χριστιανούς την βεβαιότητα και εις όλους τους ανθρώπους την δυνατότητα της υπερβάσεως των δυσμενών επακολούθων των φυσικών καταστροφών και των ψυχικών εκτροπών.

Η φύσις επαναστατεί όταν η υπερφίαλος ανθρωπίνη διάνοια αποπειράται να τιθασεύση τας απειρομεγέθεις δυνάμεις τας οποίας έχει εμπερικλείσει ο Δημιουργός εις τα φαινομενικώς ασήμαντα εις όγκον και αδρανή στοιχεία της. Θεωρούντες πνευματικώς τα δυσμενή φυσικά φαινόμενα, τα οποία πλήττουν τον πλανήτην μας επανειλημμένως και διαδοχικώς κατά τους εσχάτους τούτους καιρούς, πλησιάζομεν εις την αποδοχήν της απόψεως ότι ταύτα δεν είναι ανεξάρτητα της πνευματικής εκτροπής του ανθρωπίνου γένους.

Τα σημεία της εκτροπής, όπως η πλεονεξία, η απληστία, η ακόρεστος επιθυμία του πλούτου εν συνδυασμώ προς την αδιαφορίαν δια την πτωχείαν των πολλών την οποίαν συνεπιφέρει ο υπέρμετρος πλουτισμός των ολίγων, δεν φαίνονται δια τους φυσικούς επιστήμονας να έχουν σχέσιν προς τα φυσικά γεγονότα. Εν τούτοις, δια τον πνευματικώς ερευνώντα το θέμα, η αμαρτία διαταράσσει όχι μόνον την αρμονίαν των πνευματικών σχέσεων αλλά και των φυσικών. Υπάρχει μυστική σχέσις μεταξύ του ηθικού κακού και του φυσικού κακού και εάν θέλωμεν να απαλλαγώμεν από το δεύτερον, πρέπει οπωσδήποτε να αρνηθώμεν το πρώτον.

Ο Αναστάς Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο νέος άνθρωπος και Θεός, αποτελεί το πρότυπον της ευεργετικής επιρροής του αγίου εις τον φυσικόν κόσμον. Εθεράπευε τας φυσικάς και πνευματικάς νόσους και διήλθεν ευεργετών και ιώμενος τους ανθρώπους, αλλά ταυτοχρόνως εγαλήνευσε και την τεταραγμένην θάλασσαν και επολλαπλασίασε τους πέντε άρτους εις χορτασμόν πεντάκις χιλίων ανδρών, συνδυάζων ούτω την αποκατάστασιν της πνευματικής και της φυσικής αρμονίας.

Εάν θέλωμεν εις τας παρούσας δυσμενείς φυσικώς και πολιτικώς καταστάσεις να επιδράσωμεν ευμενώς, δεν έχομεν άλλην οδόν από την πίστιν εις τον Αναστάντα Χριστόν και από την τήρησιν των σωτηριωδών δια τον άνθρωπον εντολών Του.
Ο Χριστός ανέστη και συνανέστησε το τέλειον ήθος του αμαυρώσαντος αυτό ανθρώπου, γενόμενος πρωτότοκος και πρωτοπόρος εις την αναγέννησιν του κόσμου, των ανθρώπων και της φύσεως.

Το μήνυμα της Αναστάσεως δεν είναι κενόν ουσιαστικής επιρροής εις την ποιότητα της ανθρωπίνης ζωής και της ευρύθμου λειτουργίας της φύσεως. Όσον πληρέστερον και βαθύτερον θα βιώσωμεν την Ανάστασιν του Χριστού εις τα βάθη των καρδιών μας, τόσον ευεργετικωτέρα θα είναι η επιρροή της υπάρξεώς μας εις την όλην ανθρωπότητα και εις τον φυσικόν κόσμον. Αι φυσικαί επιστήμαι ίσως δεν έχουν ακόμη επισημάνει την σχέσιν αυτήν μεταξύ αναγεννήσεως του ανθρώπου και ανακαινίσεως της φύσεως, αλλά η πείρα των αγίων, η οποία είθε να είναι και ιδική μας πείρα, διαβεβαιοί ότι είναι εμπειρικώς διαπιστωμένον ότι όντως ο αναγεννημένος εν Χριστώ άνθρωπος αποκαθιστά την διατεταραγμένην εκ της αμαρτίας αρμονίαν των φυσικών φαινομένων.

Ο άγιος εν Χριστώ μετακινεί όρη επ’ αγαθώ και ο κακός και αντίθεος άνθρωπος μετακινεί εδάφη και υψώνει κύματα υπερμεγέθη επί κακώ.
Είθε να προσεγγίσωμεν προς την αγιότητα του Αναστάντος Χριστού ίνα δια της χάριτος Αυτού γαληνεύσωμεν τα φυσικά και ηθικά κύματα τα οποία πλήττουν τον σύγχρονον κόσμον μας.
Η χάρις του Αναστάντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είη μετά πάντων υμών, τέκνα εν Κυρίω αγαπητά. Γένοιτο.

Άγιον Πασχα 2011

                            + Ο Κωνσταντινουπόλεως                                  
διάπυρος προς Χριστόν Αναστάντα
ευχέτης πάντων υμών

ΘΕΟΔΩΡΟΣ  Β'
ΕΛΕῼ    ΘΕΟΥ   ΠΑΠΑΣ   ΚΑΙ    ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ    ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ     ΑΦΡΙΚΗΣ    ΠΑΝΤΙ  Τῼ   ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ
ΤΟΥ    ΚΑΘ'   ΗΜΑΣ  ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ    ΚΑΙ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ  ΘΡΟΝΟΥ  ΧΑΡΙΣ   ΚΑΙ  ΕΛΕΟΣ  ΚΑΙ   ΕΙΡΗΝΗ  ΠΑΡΑ   ΤΟΥ   ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ  ΚΥΡΙΟΥ  ΚΑΙ  ΘΕΟΥ  ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ  ΗΜΩΝ   ΙΗΣΟΥ   ΧΡΙΣΤΟΥ

Αγαπητοί μου αδελφοί,
Χριστός Ανέστη!
Σας απευθύνω τον πασχάλιο χαιρετισμό μου από την χώρα όπου έκανε τα πρώτα βήματα του ο Υιός και Λόγος του Θεού Πατέρα∙ από τη χώρα όπου ο Κύριος μας, εκδιωγμένος από τη μανία του Ηρώδη, έζησε ως πλάνητας μετανάστης τα πρώτα χρόνια της ζώης του∙ μιας ζωής πρόσκαιρα μόνο γήινης και θνητής, όπως απέδειξε η Ανάσταση του, με την οποία νίκησε μιά για πάντα τον θάνατο.
Σας απευθύνω τον πασχάλιο ασπασμό από την Αίγυπτο, που για μια ακόμη φορά βρέθηκε στο προσκήνιο των ιστορικών εξελίξεων. Αυτή τη φορά γιατί ο λαός της ηγέρθη από τα μνήματα της πολιτικής και κοινωνικής αδικίας∙ γιατί ο λαός της απαίτησε ειρηνικά και κέρδισε πανηγυρικά το δικαίωμα στο σεβασμό της ζωής, το δικαίωμα στην ελευθερία λόγων και έργων∙ γιατί ο λαός της ενέπνευσε τον παγκόσμιο θαυμασμό μετατρέποντας την αβεβαιότητα και τον φόβο της ανατροπής σε έκρηξη αξιοπρέπειας και ελπίδας.
Κι όμως στις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, η ελπίδα λιγοστεύει επικίνδυνα. Αυτήν την Αναστάσιμη νύχτα η σκέψη μου τρέχει σε εκείνους που ψάχνουν για διεξόδους στις αδιέξοδες συνθήκες της ζωής τους.
Σε εκείνους που είναι εγκλωβισμένοι σε μια πραγματικότητα που δεν τους παρέχει καμία προοπτική. Σε εκείνους που δεν μπορούν να προσφέρουν στον εαυτό τους ούτε καν τα απαραίτητα.
Σε εκείνους που προκειμένου να επιβιώσουν θυσιάζουν το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία. Σε εκείνους που πέφτουν στα χέρια των εμπόρων της ανθρώπινης ελπίδας και δέχονται να διακινηθούν παράνομα και να γίνουν αντικείμενο κάθε είδους εκμετάλλευσης.
Αυτήν την Αναστάσιμη νύχτα η σκέψη μου βρίσκεται κοντά στα θύματα της εμπορίας καί διακίνησης ανθρώπων, του trafficking∙ της σύγχρονης αυτής μορφής δουλείας∙ αυτού του έγκληματος κατά της ανθρωπότητος που μας ντροπιάζει όλους.

Σε μια από τις ιεραποστολικές μου περιοδείες στη δυτική Αφρική συνάντησα μια γυναίκα που είχε "αγοραστεί" και "πουληθεί". Τα λόγια της με συγκλόνισαν∙ μου είπε: "Μου έκλεψαν τη ζωή ...δεν θα την πάρω ποτέ πίσω.” Το βλέμμα της με συντάραξε. Στα μάτια της αντίκρυσα την απαξία, τον φόβο, την ντροπή. Στα μάτια της καθρεφτιζόταν μια ολόκληρη ήπειρος που αιμορραγεί από τη διαρροή πολύτιμου ανθρώπινου δυναμικού.
Προβληματίστηκα. Πως είναι δυνατόν, όταν παγκοσμιοποιούνται οι μεταφορές και οι αγορές εργασίας, οι προηγμένες χώρες να υψώνουν τείχη αδιαπέραστα για τους μη προνομιούχους;
Πως είναι δυνατόν η εφαρμογή ολοένα και πιό περιοριστικών μέτρων να μετατρέπει την ελπίδα της αξιοπρεπούς ζωής σε εμπορεύσιμο είδος; Πως είναι δυνατόν η απελπιστική ανάγκη για εργασία να καθιστά ενέχυρο την προσωπική ελευθερία;
Η ιεραποστολή μας καταβάλλει κάθε προσπάθεια να θωρακίσει τις ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού, τις γυναίκες και τα παιδιά, τα κατ’ εξοχήν θύματα του σύγχρονου δουλεμπορίου. Δίνει  προτεραιότητα στην εξασφάλιση των μέσων επιβίωσης και στην εκπαίδευση.
Στέκεται στο πλευρό των ευάλωτων ατόμων ώστε να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση. Δημιουργεί τοπικά δίκτυα υποστήριξης ώστε να μην παρασύρονται τα άτομα από τις σειρήνες των ψεύτικων υποσχέσεων.
Πολύ φοβούμαι όμως ότι η πλημμυρίδα της δυστυχίας αργά ή γρήγορα θα γίνει ασυγκράτητη. Είναι καιρός να θεραπευθούν σε τοπικό επίπεδο οι συνθήκες από τις οποίες προσπαθούν να ξεφύγουν εκείνοι που εξαναγκάζονται να διακινηθούν παράνομα και να χαθούν στις σκοτεινές ατραπούς της εκμετάλλευσης.
Είναι καιρός να δοθούν σε κάθε άνθρωπο, ως προσωπική ύπαρξη, ως πλήρη και τέλεια εικόνα του Θεού, τα μέσα ώστε ελεύθερα να αποφασίζει για τη ζωή του. Και είναι καιρός, όσο σκληρό κι αν ακούγεται, κάποιοι κατ’ όνομα μόνο χριστιανοί να πάψουν να χρησιμοποιούν βασανισμένους συνανθρώπους μας με κάθε τρόπο!

Ας μην ξεχνούν λοιπόν οι μεγάλοι αυτής της γης τα λόγια του νομπελίστα συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκέζ: “ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά, μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί”.
Μόνο όταν η αγάπη προς τον πλησίον πάψει να γνωρίζει συμβατικά όρια∙ μόνο όταν αντιληφθούμε ότι το «εγώ» αποκτά νόημα ύπαρξης από τη στιγμή που συνυπάρχει με το «εσύ»∙ τότε μόνο θα φωλιάσει και πάλι στην καρδιά μας όχι μόνο η χαρά της Ανάστασης του Κυρίου μας, αλλά και η χαρά της αφύπνισης της ανθρωπιάς μας.
† Ὁ Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς
Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ   Β’
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του πασχαλινού μηνύματος του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεοφίλου:

«Χριστός εγερθείς εκ νεκρών, ουκέτι αποθνήσκει, θάνατος Αυτού ουκέτι κυριεύει» (Ρωμ. 6, 9 ).

Ποία αύτη η των Ορθοδόξων ευσεβής και πολυπληθής μεσονύκτιος ομήγυρις; Προς τι αύτη η λειτουργική σύναξις τιμίων μελών της Σιωνίτιδος Εκκλησίας και ευλαβών προσκυνητών, αθρόως προστρεξάντων «εκ δυσμών και βορρά και θαλάσσης και εώας?» Τίνα ζητούμεν; Τίνα αναμένομεν ιδείν? Τι τα μύρα συμπαθώς τοις δάκρυσι κιρνώμεν?

Ως εικός εξήλθομεν και ημείς, όρθρου βαθέος, δίκην μυροφόρων γυναικών, ζητούντες ιδείν «Ιησούν τον Ναζαρηνόν, τον εσταυρωμένον» (Μαρκ. 16, 6), Ούτινος τον τάφον τούτον οι άρχοντες των Ιουδαίων «ησφαλίσαντο σφραγίσαντες τον λίθον μετά της κουστωδίας» (Ματθ.27, 66) Προ τούτου ιστάμενοι έκπληκτοι και έκθαμβοι, ακούομεν νοερώς υπό του εν αυτώ καθίσαντος λαμπροφόρου αγγέλου: «ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε, ίδε ο τόπος όπου έθηκαν Αυτόν» (Μαρκ. 16, 6), «ούτος προάγει υμάς εις την Γαλιλαίαν, εκεί Αυτόν όψεσθε, καθώς είπεν υμίν» (Μαρκ. 16, 7).

Όντως, αύτη είναι η πάνσοφος οικονομία του Θεού δια την σωτηρίαν ημών. Αύτη η οικονομία Αυτού δια την απαλλαγήν ημών από του διαβόλου και του θανάτου, από της αμαρτίας και της φθοράς αυτής, η Ανάστασις του δι’ ημάς ενανθρωπήσαντος και σταυρωθέντος Μονογενούς Υιού Αυτού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Ούτος την προσληφθείσαν ανθρωπίνην φύσιν ημών έφερε μεθ’ Εαυτού εις τον Σταυρόν και εις τον Άδην και ανέστησε και εις τον ουρανόν ανεβίβασε και εκ δεξιών του Ανάρχου Πατρός Αυτού εις το διηνεκές εκάθισεν.

Ω σοφίας και δυνάμεως, ω ευσπλαχνίας και αγάπης Θεού ! Ο πλάσας ημάς, εν τω Σταυρωθέντι και Αναστάντι Υιώ Αυτού ανέπλασε και ανεμόρφωσε και εζωοποίησε και ανεκάλεσεν, ίνα ζώμεν εν κοινωνία μετ’ Αυτού και μεθ’ ημών εν τω σώματι του Μονογενούς Υιού Αυτού, εν τη αενάω και σωτηριώδει οάσει και τω τερπνώ και μυριπνόω παραδείσω της Εκκλησίας.

Αυτού αναληφθέντος εις τους ουρανούς και του Παρακλήτου επιφοιτήσαντος επί τους αγίους μαθητάς και αποστόλους, η Εκκλησία ανά την Οικουμένην και ανά τους αιώνας αποτελεί φανέρωσιν του έργου της δυνάμεως και της δόξης Αυτού.

Εν τη Εκκλησία τα τέκνα του Θεού, τα πριν διεσκορπισμένα, συνηγμένα νυν εις εν, ευσεβούν, σωφρονούν, ομονοούν, ειρηνεύουν, εργάζονται και συνεργάζονται και δημιουργούν έργον θαυμαστόν, επιτελούν «όσα εύφημα, όσα άγια, όσα δίκαια, ει τις αρετή και ει τις έπαινος πρέπει τοις αγίοις» (Φιλιππ. 4, 8). Τα μέλη της Εκκλησίας αποτελούν την μικράν ζύμην, ήτις αθορύβως μεν και ανεπαισθήτως, δυναμικώς δε, ποιοτικώς και αυξητικώς όλον το φύραμα της κοινωνίας ζυμοί (Α Κορ. 5, 7).

Το έργον τούτο, ποιμαντικόν, φιλανθρωπικόν, κοινωνικόν προσκυνηματικόν και ειρηνευτικόν, επιτελεί ανά τους αιώνας και η Εκκλησία των Αγίων Τόπων, η οποία ανοικταίς αγκάλαις υποδέχεται υμάς, ω ευλαβείς προσκυνηταί, η Εκκλησία, η ζώσα και ποιμαίνουσα μετά της Αγιοταφιτικής Αυτής Αδελφότητος εις τους τόπους τούτους της κατά σάρκα εμφανείας, της σταυρώσεως και της αναστάσεως του ιδρυτού Αυτής.

Αύτη η Εκκλησία δέεται καθ’ εκάστην επί του Παναγίου και Ζωοδόχου τούτου Τάφου και επί πάντων των Παναγίων προσκυνημάτων, υπέρ των εμπεπιστευμένων αυτή πιστών τέκνων αυτής και των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών, προσκυνητών, Επιτρόπων και συνδρομητών, υπέρ υγιείας, ευσταθείας, ευημερίας, προκοπής, προόδου και σωτηρίας.

Εν τη χαρά, όθεν, και ελπίδι και δυνάμει της Αναστάσεως, αναφωνήσωμεν: « Χριστός Ανέστη », δόξα τη Αυτού τριημέρω εγέρσει.

Εν τη Αγία Πόλει Ιερουσαλήμ ΠΑΣΧΑ 2011.

Μετά Πατρικών ευχών και Πατριαρχικών Ευλογιών,

Διάπυρος προς Κύριον Ευχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ιεροσολύμων

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΡΩΣΙΩΝ κκ ΚΥΡΙΛΛΟΣ

Αγαπητοί εν Κυρίω αρχιερείς, Αξιότιμοι  πρεσβύτεροι και διάκονοι, θεοφιλείς μοναχοί και μοναχές, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές!
Από την καρδιά πλήρη ευγνωμοσύνη προς τον Θεό αναγγέλλω προς όλους εσάς τη μεγάλη και σωτήρια είδηση:

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Από χρονιά σε χρονιά με αυτό το πασχαλινό χαιρετισμό η Εκκλησία επιβεβαιώνει εκείνο το γεγονός της οικουμενικής σημασίας, το οποίο πραγματοποιήθηκε πριν από σχεδόν δυο χιλιάδες χρόνια.
Τότε οψίας γενομένης οι  μυροφόρες γυναίκες ήλθαν στον τάφο του Διδασκάλου τους και διαπίστωσαν ότι ήταν κενός.
Με τη θεία δύναμή του ο Χριστός νίκησε το νόμο του θανάτου. Ανέστη βεβαιώνοντας όλη την ανθρωπότητα ότι ο θάνατος δεν αποτελεί τέλος της ζωής και ότι ξεπερνιέται με τη δύναμη του Θεού.
Ως μοναδικό γεγονός στην ιστορία του κόσμου, η Ανάσταση του Χριστού, σύμφωνα με το θείο σχέδιο, υπήρξε αφετηρία και της προσωπικής μας αναστάσεως. Αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος της ελεύσεως του Χριστού στον κόσμο, των παθών, της σταυρώσεως και της εκ του τάφου εγέρσεώς Του, για να έχει ο καθένας τη δυνατότητα να βιώσει την εκ νεκρών ανάσταση και αυτό μάλιστα όχι μεταφορικά, αλλά κυριολεκτικά. Αυτό σαφέστατα εννοεί ο Απόστολος Παύλος όταν λέει: « ο Θεὸς… καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ» (Α Κορ. 6. 14).
Αυτός είναι ο λόγος διατί η εορτή του Πάσχα είναι εορτή της νίκης της ζωής επί του θανάτου, διότι δια της Αναστάσεως του Σωτήρα Χριστού η εκ νεκρών ανάσταση δίδεται και σε όλους εμάς.
Και όσες δύσκολες περιστάσεις της επίγειας μας υπάρξεως να διερχόμαστε, όσες δοκιμασίες να υφιστάμεθα, όσους φόβους και να μας προκαλούν εκείνοι, όσοι μη έχοντας πνευματική δύναμη επιχειρούν την πρόβλεψη του μέλλοντος, η δική μας αντίληψη του κόσμου πρέπει να διακρίνεται από γαλήνη και χαρά, διότι ο Χριστός ανέστη!
Στην Αγία Ρωσία η μεγαλύτερη και η λαμπρότερη ήταν πάντα η εορτή της Αναστάσεως.
Τις τελευταίες δεκαετίες επανήλθε σε πολλά σπίτια και οικογένειες. Και σήμερα εορτάζεται εκεί, όπου παλαιότερα δεν ακουγόταν ο πασχαλινός χαιρετισμός, δηλαδή στα νοσοκομεία και στις φυλακές, στον στρατό και στο πολεμικό ναυτικό και ακόμα στο Διάστημα.
Είθε να δώσει ο Θεός, ώστε τις εξωτερικές αλλαγές, οι οποίες σημειώνονται σήμερα στις χώρες του Ρωσικού κόσμου, να τις ακολουθήσει η πραγματική αναγέννηση των ανθρώπινων ψυχών, ώστε η χαρά της Αναστάσεως του Χριστού να γεμίσει κάθε ανθρώπινη καρδιά, ώστε το φως της Θείας αγάπης να ζεσταίνει όχι μόνο τους οικείους και συγγενείς μας, αλλά και τους ανθρώπους, οι οποίοι στερούνται τη δυνατότητα εκκλησιασμού, τους ηλικιωμένους, τους ασθενείς και όσους είναι μόνοι τους.
Διά της Αναστάσεως του Χριστού ο πιστός ευρίσκει τη δυνατότητα μετοχής στην απεσταλμένη άνωθεν ευλογημένη δύναμη για να ζει σύμφωνα με τη δικαιοσύνη και τις θείες εντολές: να είναι καλός και εύσπλαχνος, έντιμος και φιλικά διατιθέμενος στις σχέσεις του με τους ανθρώπους, ικανός να συμμερίζεται και τη χαρά και τη λύπη τους.
Αυτή η χριστιανική προσέγγιση των πλησίον συμπεριλαμβάνει επίσης και τη φροντίδα για τη πατρίδα, το λαό, την οικογένεια και το σπίτι.
Προβάλλοντας την προτεραιότητα των διαχρονικών πνευματικών αξιών η Εκκλησία καλεί τα τέκνα της στην μετ΄ επιμελείας συμπεριφορά απέναντι στις πρόσκαιρες, αλλά πραγματικές αξίες του θεόκτιστου κόσμου: στην περιβάλλουσα φύση, στην πλούσια πολιτιστική κληρονομιά, η οποία επί αιώνες διαμορφωνόταν από τους προγόνους μας.
Η διαφύλαξη των πνευματικών θησαυρών και παραδόσεων της Ορθοδοξίας σημαίνει την ενεργό μεταμόρφωση του εαυτού μας, του εσωτερικού μας κόσμου καθώς και τη διατήρηση της ομορφιάς και αρμονίας του περιβάλλοντος και την εγκαθίδρυση αυτών, όπου είχαν καταστραφεί από την κακή ανθρώπινη βούληση. Αυτή είναι η κλήση και η ευθύνη του χριστιανού.
Ο Θεός δε μας ζητάει να κάνουμε υπερβολικούς αγώνες. Απευθυνόμενος στη ψυχή του κάθε ανθρώπου επανειλημμένως αναφωνεί: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν·  ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν» (Ματθ. 11. 28-30). Για να αισθανθεί και να καταλάβει κανείς πόσο χρηστό και ελαφρό εκείνο το φορτίο, το οποίο θέτει στους ώμους μας ο Θεός, πρέπει να μάθουμε να ευεργετούμε και τους εγγύς και τους μακράν.
Τα πιο δύσκολα σε αυτή τη διδασκαλία είναι μόνο τα πρώτα βήματα, δηλαδή να παύσουμε εγκαίρως και να μην ανταποδίδουμε λοιδορία αντί λοιδορίας, κακό αντί κακού, ψέμα αντί ψέματος και κατάκριση αντί κατακρίσεως.
Και στη συνέχεια έστω και μια φορά να νιώσουμε ευχαρίστηση από μια καλή και έντιμη πράξη για το καλό ενός άλλου, είτε στην οικογένεια, είτε στη δουλειά, είτε στην ενορία ή απλά μέσα σε επαφές με γείτονες ή γνωστούς.
Αυτό το αίσθημα ευχαρίστησης μπορεί να μετατραπεί σε χαρούμενη και αισιόδοξη κατάσταση του πνεύματος σε περίπτωση εάν τα καλά μας έργα, τα οποία κάνουμε ανιδιοτελώς και με καθαρή καρδιά, γίνονται πλέον μέρος της ζωής μας. Μόνο τότε θα αισθανθούμε και τις αλλαγές προς το καλύτερο μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι, όταν συνειδητοποιήσουμε τον ακατάλυτο δεσμό μεταξύ των αγαθοεργιών μας και της κοινωνικής ευημερίας.
Η ευαγγελική αφετηρία των πράξεών μας, τόσο στο προσωπικό, όσο και στο επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο είναι σε θέση να αλλάξει ριζικά και εμάς τους ίδιους και το γύρω κόσμο.
«Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήσονται οι εχθροί Αυτού!», αναφωνούμε εμείς αυτή τη λαμπροφόρα νύχτα. Να αναστηθεί ο Θεός μέσα στις καρδιές μας και να διασκορπισθούν και να εξαφανισθούν από τη ζωή μας το ψέμα, η έχθρα, οι διαφορές και κάθε διχασμός.
Αγαπητοί μου, από το βάθος της καρδιάς μου σας συγχαίρω όλους για την εορτή του Αγίου Πάσχα. Η βοήθεια και η ευλογία του αληθώς Αναστάντος Κυρίου να συνοδεύει τον καθένα μας στους περαιτέρω αγώνες για τη δόξα της Εκκλησίας, για το καλό των χωρών όπου μένουμε, για το καλό των εγγύς και των μακράν. Αμήν.

Εν Μόσχα

Άγιο Πάσχα 2011

+ Ο Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Κύριλλος

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΕΡΒΙΑΣ:

Ο Προκαθήμενος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Πατριάρχης Σέρβων Ειρηναίος, εύχεται ευτυχισμένο Πάσχα σε όλους τους χριστιανούς, τονίζοντας ότι οι σχέσεις μεταξύ λαών και ανθρώπων σήμερα απειλούνται από τον εγωισμό, το φθόνο, τη βία και το μίσος.

"Ίσως σήμερα περισσότερο από ποτέ στην ιστορία, η πίστη και η ελπίδα των ανθρώπων στην αιώνια ζωή κλονίζονται. Με την πίστη στην Ανάσταση του Χριστού, στην ανάσταση νεκρών και στην αιώνια ζωή, πιστεύουμε στην πραγματικότητα ότι η ελπίδα και η πίστη είναι άσβεστες και ότι η έννοια της ζωής είναι ακατανίκητη", υπογραμμίζει ο Πατριάρχης Σερβίας.

"Σήμερα, η ανθρώπινη ηθική, η μεταμέλεια και η καλοσύνη ποδοπατούνται, επειδή η ανθρώπινη συνείδηση διαποτίζεται από το θάνατο και τη ματαιότητα. Πιστεύοντας στον Αναστημένο Χριστό, σε Εκείνον ως το Δρόμο, την Αλήθεια και τη Ζωή, πιστεύουμε στην αναγέννηση και στην ανάσταση της ανθρώπινης ηθικής, της μεταμέλειας και της καλοσύνης", προσθέτει.

Ο Πατριάρχης Ειρηναίος στο πασχαλινό μήνυμά του κάνει αναφορά και στο φονικό σεισμό στην Ιαπωνία και σε άλλες παρόμοιες φυσικές καταστροφές, οι οποίες μας θυμίζουν, όπως αναφέρει, την ανθρώπινη αδυναμία, τη θνητότητα και την κενότητα των ανθρώπινων έργων. "Τα γεγονότα στη φύση μας θυμίζουν ότι η φυσική τάξη εξαρτάται από τον ανθρώπινο τρόπο ζωής. Μας θυμίζουν ότι ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος όχι μόνο για τον εαυτό του και τους ανθρώπους του, αλλά για όλους τους ανθρώπους και τα έθνη, όπως είναι υπεύθυνος και για όλα τα πλάσματα του Θεού", σημειώνει.

"Η Ανάσταση του Χριστού επαναφέρει την τάξη που δόθηκε από το Θεό και τη σημασία όλων όσων δημιούργησε. Επαναφέρει το Θεό στους ανθρώπους και τους ανθρώπους στο Θεό. Επαναφέρει τον έναν άνθρωπο στον άλλο", τονίζει ο Πατριάρχης Σερβίας.

ΠΑΣΧΑΛΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ Β'

Χριστός Ἀνέστη!! «Σήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳ, ὅτι ἀνέστη Χριστός ὡς παντοδύναμος»!

Ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρη πανηγύρεων ἑορτάζουμε. Ἡ Ζωή νίκησε τόν θάνατο. Ἡ Ἀλήθεια κατατρόπωσε τό ψεῦδος. Τό φῶς ἐξαφάνισε τό σκοτάδι. Ἡ ἐλπίδα ἀποδείχθηκε δυνατότερη ἀπό τούς φόβους καί τίς ἀγωνίες πού δηλητηριάζουν τόν βίο μας.
Ἡ ἑβδομάδα τῶν Παθῶν προηγεῖται τῆς Ἀναστάσεως. Πρίν ἐπικρατήσει ἡ Ἀλήθεια προηγοῦνται οἱ τραγικές προσπάθειες τῶν κατεστημένων κάθε ἐποχῆς νά τήν στραγγαλίσουν, ὅταν αὐτή ἀπειλεῖ συμφέροντα καί ἐξουσίες τοῦ κόσμου τούτου.
Ἡ Σταύρωση καί ὁ θάνατος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ Σταυροῦ συνοψίζουν τήν τραγωδία τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Ὅλοι οἱ πόνοι, οἱ θλίψεις, οἱ κατατρεγμοί καί οἱ ἀδικίες, τά ἀδιέξοδα καί ἡ ἀπελπισία πού κυριαρχοῦν στή ζωή μας συνοψίζονται στόν Σταυρό. Ὅμως τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ φανερώνει ὅτι οἱ προσωπικές, ἀλλά καί οἱ κοινές ἀγωνίες, ὅπως αὐτές πού χρωματίζουν τόν παρόντα ἐθνικό μας βίο, δέν εἶναι ἰσχυρότερες ἀπό τήν ἐλπίδα πού ἀνέτειλε ἐκ τοῦ κενοῦ Τάφου τοῦ Ἀναστημένου Δοτῆρος τῆς Ζωῆς.
Διά τοῦ Σταυροῦ ὅλες οἱ μορφές τῶν θλίψεων καί τῶν δοκιμασιῶν τοῦ ἀνθρώπου μεταμορφώθηκαν σέ Ἀνάσταση καί οἱ θλίψεις μας ἀπέκτησαν νόημα. Κάτω ἀπό τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως, τά ψεύδη, ἡ ὑποκρισία καί οἱ ἀπόπειρες παραπλάνησής μας ἀπό τά ὀργανωμένα συμφέροντα, πού γεννοῦν κρίσεις καί δοκιμασίες, χλωμιάζουν καί ἀποδυναμώνονται.
Ὁ Χριστός ἀναστήθηκε! Ὁ θάνατος νικήθηκε! «Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν ἀνάστασιν• ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ, χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ». Κανείς δέν μπορεῖ πιά νά μᾶς στερήσει τήν ἐλπίδα.
Οἱ Ἕλληνες τό γνωρίζουμε αὐτό καλύτερα ἀπό ὅλους. Ὅσες φορές τό Γένος μας ἔφθασε στά ὅρια τῆς ἐξουθένωσης, ἡ ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως τό ἀνέδειξε πάλι ρωμαλέο καί ἀναστημένο. Μέ αὐτή τήν ἐλπίδα ἔμεινε ζωντανό στήν τουρκοκρατία. Χάρη σ’ αὐτή τήν ἐλπίδα καρποφόρησε ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821. Ἔτσι ἀναστήθηκε ἡ πατρίδα μας μετά τή Γερμανική κατοχή. Ἔτσι θά ἀντέξει κάθε μορφῆς κρίση καί δοκιμασία τοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος.
Ἄς ἐπαναλάβω, λοιπόν, καί ἐγώ αὐτό πού εἶπε ὁ Ἀναστημένος Χριστός στίς Μυροφόρες: «Μή φοβεῖσθε»! (Ματθ. 28,10)
Καμμία ἀδικία, καμμία ἀσθένεια, καμμία δυσκολία τῆς καθημερινότητας, καμμία οἰκονομική κρίση, καμμία ἀβεβαιότητα γιά τό μέλλον δέν πρέπει νά μᾶς φοβίζει. Οἱ χριστιανοί εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως, οἱ «μή μετακινούμενοι ἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ Εὐαγγελίου» (Κολ. 1, 23).
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἐπέβαλε ὁριστικά τή δύναμη τῆς ἀγάπης πού ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό ὅλους τούς φόβους του, διότι «ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον» (Α΄ Ἰωαν. 4, 18).
Μή φοβᾶστε, λοιπόν, ἀλλά γίνετε ἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως. Ἐλᾶτε νά πορευθοῦμε μέ θᾶρρος καί ἐλπίδα στήν καινούργια ζωή πού μᾶς χάρισε ὁ ἀναστημένος Κύριος.
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα.
Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Μέ ἀναστάσιμες εὐχές
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του πασχαλινού μηνύματος του Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας:

ΠΑΣΧΑ 2011
Ο πόνος μέσα στό φως της Αναστάσεως
Πιστεύω “εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν …
παθόντα καί ταφέντα καί αναστάντα”

Γιορτάζουμε με αγαλλίαση το ζωηφόρο Άγιον Πάσχα! Αλλά δεν αγνοο?με την οδυνηρή πραγματικότητα της καθημερινότητός μας, τον πόνο, την αδικία, την αρρώστια, τον θάνατο. Το Πάσχα είναι μια εμπειρία έντονη, συμβολική, όπου το πένθος και ο θρήνος δίνουν τη θέση τους στη χαρά της Αναστάσεως.

Προσλαμβάνοντας την ανθρώπινη φύση, ο Χριστός αντιμετώπισε κατάματα τον πόνο. Παρηγόρησε, στήριξε, ταυτίστηκε με αυτούς που υποφέρουν: “Eφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων τών ?δελφών μου τών ελαχίστων, εμοί εποιήσατε” (Ματθ. 25:40). Και τελικά, έζησε ο ίδιος τον ψυχικό και σωματικό πόνο σ' όλη του την ένταση: εγκατάλειψη, προδοσία, αποδοκιμασία από τον λαό που ευεργέτησε, απόρριψη από τους θρησκευτικούς ηγέτες, εξευτελισμό από την κρατική εξουσία, με αποκορύφωμα την οδύνη του Σταυρο?. Ο Σωτήρας του κόσμου προσέλαβε τον πόνο στον απόλυτο βαθμό.

* *

Πιστεύω στον “σταυρωθέντα υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς”.

Το Πάθος του Χριστού, το οποίο οργανικά συνδέεται με την Ανάσταση, έχει ευρύτερο λυτρωτικό νόημα. Όπως είχε προφητεύσει ο Ησαίας, αθώος Αυτός, “εν τοις ανόμοις ελογίσθη· και αυτός αμαρτίας πολλών ανήνεγκεν και διά τας αμαρτίας αυτών παρεδόθη” (Ησ. 53:12). Όλο το άλγος και όλη η αμαρτία της ανθρωπότητος συγκεντρώθηκαν επάνω Του. Τα ανέλαβε εκουσίως εν αγάπη. Και επέτυχε για όλους τη σωτηρία (Ησ. 53:5). Μετά το πάθος και την ταφή Του, ο Χριστός τριήμερος ανέστη συνεγείροντας ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. “Ο του Κυρίου θάνατος αφθαρσίας αρχή της όλης φύσεως γέγονε”, εξηγεί ο Άγιος Μάξιμος. Και ο εκκλησιαστικός υμνωδός φωτίζει το μυστήριο: “Δια θανάτου το θνητόν,/ δια ταφής το φθαρτόν μεταβάλλεις,/ αφθαρτίζεις γαρ θεοπρεπέστατα/ απαθανατίσας το πρόσλημα” (Κανών Μ. Σαββάτου, ωδή ε΄). Ο Χριστός, ο Οποίος σαρκωθείς προσέλαβε ολόκληρη την ανθρώπινη φύση, νίκησε τον θάνατο για λογαριασμό όλης της ανθρωπότητος. Αυτό το λυτρωτικό μήνυμα εααγγελίζεται η σημερινή γιορτή της Αναστάσεως. Και καλεί όλους μας να βγούμε από τα νέφη της καταθλίψεως και να δούμε την προοπτική της ζωής μας μέσα σε φώς αιώνιας ελπίδος.

* *

Ο Χριστός δεν παρότρυνε τους δικούς Του σε κάποια στωική απάθεια, δεν υποσχέθηκε άνετο και ανθόσπαρτο βίο, δεν μας παραμύθησε με αισιόδοξες αοριστολογίες. Απεναντίας, αποκάλυψε ότι οι δοκιμασίες δεν είναι χωρίς νόημα· δεν είναι είσοδος στην άβυσσο της απελπισίας. Προειδοποίησε τον καθένα μας, “εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον” (Ιω. 16:33). Ο πόνος, μέσα στο φως της Αναστάσεως, απαλύνεται, μεταμορφώνεται. Φέρνει στην επιφάνεια κρυμμένες δυνάμεις αντοχής και ζωτικότητος. Σαν φωτιά, καθαίρει τα ψήγματα χρυσού που κρύβονται στην ψυχή μας.

Τη νικηφόρο εμπειρία κοινωνίας με τον “παθόντα, ταφέντα καί αναστάντα” Χριστό βίωσαν εκατομμύρια χριστιανοί μάρτυρες, που έζησαν ενωμένοι μαζί Του. Με την αναστάσιμη βεβαιότητα να πάλλει στην καρδιά του, ο Απόστολος Παύλος εκτελούσε την αποστολή του δηλώνοντας “πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ” (Φιλιπ. 4:13). Οι δοκιμασίες μεταβλήθηκαν σε μυστικό χάρισμα για τους αφοσιωμένους μαθητές. Το σθένος και η αντοχή τους στηρίχθηκαν στην εμπειρία της αναστάσεως του Χριστού. Επιγραμματικά η Αποκάλυψη συνόψισε αυτή την αναστάσιμη βεβαιότητα. “Μη φοβού· εγώ ειμι ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζών, και εγενόμην νεκρός, και ιδού ζών ειμι εις τους αιώνας των αιώνων, καί έχω τας κλείς του θανάτου και του άδου” (Αποκ. 1:17-18).

* *

Οι χριστιανοί δεν αγνοούμε τή σκληρή πραγματικότητα της ζωής. Γνωρίζουμε όμως επί πλέον, ότι το ανθρώπινο μυστήριο δεν εξαντλείται στις προοπτικές του παρόντος βίου. Ακολουθώντας τον Χριστό, πορευόμαστε μέσα στο φως της Αναστάσεως, σε μια συνεχή ανανέωση.

Η πίστη στον “παθόντα καί ταφέντα καί αναστάντα” Κύριο και η υπαρξιακή σχέση μαζί Του διοχετεύουν στην ψυχή καρτερία και υπομονή, δύναμη αντιστάσεως στην κατάθλιψη, γενναία αντοχή και εσωτερική ειρήνη. Από τον σταυρωθέντα και αναστάντα Κύριο αντλούμε δύναμη για να υπερνικουμε, με συνειδητή μετάνοια, την ενδόμυχη θλίψη που προξενούν τα λάθη και οι αμαρτίες μας. Να υπομένουμε με ανεξικακία τον πόνο που προκαλούν οι σδικίες, οι κατατρεγμοί, καθώς και η εγκατάλειψη και η προδοσία από ανθρώπους που ?γαπήσαμε και ευεργετήσαμε.

Συγχρόνως, αυτή η πίστη μας εμπνέει να στεκόμαστε με στοργή κοντά σε όσους υποφέρουν. Δείχνοντας σεβασμό και φροντίδα στους καταπονουμένους, εκφράζουμε με τον πιο ουσιαστικό τρόπο τη λατρεία μας προς τον παθόντα καί αναστάντα Χριστό.

* *

Η εορτή του Πάσχα, αδελφοί μου, μας βοηθεί να δούμε τον πόνο που μας πιέζει, τον καθημερινό, τον μικρό ? τον μεγάλο, μέχρι και την οδύνη του θανάτου, σε μια διαφορετική προοπτική. Ατενίζοντας τον σταυρωθέντα καί αναστάντα Χριστό, βιώνοντας τον πόνο μας μαζί Του, προγευόμαστε εν ειρήνη μια πολυσήμαντη Ανάσταση.

Ας μας δίνει ο αναστάς Κύριος τη δύναμη να ζούμε τον πόνο, τον σωματικό, τον ψυχικό, τον προσωπικό, αλλά και τον κοινωνικό, μέσα στο φως της Αναστάσεώς Του. Και ακόμη, να συμμεριζόμαστε με καλωσύνη τις θλίψεις των γύρω μας, φροντίζοντας να τις απαλύνουμε με την αναστάσιμη πίστη και την έμπρακτη αγάπη μας.

Χριστός ανέστη!
ΜΗΝΥΜΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΗΤΗΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ
Αγαπητοί μου αδελφοί,

«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν,

Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής της αιωνίου απαρχήν

Και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον»

(Πασχαλινός ύμνος)



Ο αναστάσιμος αυτός ύμνος, προσδιορίζει με ακρίβεια και συντομία, τι είναι η μεγάλη Εορτή της Λαμπρής και της Αναστάσεως, την οποία γιορτάζομε σήμερα.

Η νέκρωση του θανάτου, το γκρέμισμα του άδου, η αρχή και το ξεκίνημα της αιωνίου ζωής, το σκίρτημα και η χαρά μας για τον Αίτιον, τον Χριστόν, ο οποίος αναστήθηκε και είναι το Πάσχα μας. Σήμερον ο θάνατος και ο άδης ξεπερνούνται, η αιώνια ζωή αρχίζει και εμείς σκιρτούμε για τον αναστημένο Χριστόν, ο οποίος είναι ο αίτιος όλων αυτών των θαυμαστών και των μεγάλων ευεργεσιών, για το ανθρώπινο γένος, τον κάθε άνθρωπον, τον καθένα από μας.

Αυτή είναι η Λαμπρή, το Πάσχα μας. Η εορτή των εορτών, του Γένους μας. Η εορτή μας. Σ’ αυτήν τη μεγάλη, αιώνια γιορτή μας θα κάνωμε μικρήν αναφορά και λόγον αναστάσιμο προς όλους εσάς.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Νικημένος και γκερεμισμένος από τον αναστημένο Χριστό μας, είναι ο θάνατος και ο άδης, αιώνες τώρα.

Παρά ταύτα ο προστάτης του Αδη, ο πονηρός, δεν παύει να εκτοξεύει εναντίον μας, τα τις απειλές του. Τρομοκρατεί και απειλεί όλους τους ανθρώπους, ιδιαιτέρως εις τη σημερινή εποχή μας. Χρησιμοποιεί και εκμεταλλεύεται τα σημερινά επιστημονικά και τεχνολογικά δεδομένα. Τα αδιέξοδα και τα δύσκολα προβλήματα του σημερινού κόσμου. Επιδιώκει με αυτά να εντυπωσιάσει, να κάνει τα κατορθώματά του. Στρέφει τα σφάλματά μας, εναντίον μας. Το μολυσμένο περιβάλλον του πλανήτη μας, τον αέρα που αναπνέομε, τη γη που καλλιεργούμε, το νερό που πίνομε. Τα λάθη μας, την απληστία, τη δίψα μας για αναγνώριση και δόξα, τη μεγαλομανία μας για θαυμαστά και μεγάλα, εντυπωσιακά, δήθεν κατορθώματα. Τον υπερκαταναλωτισμό μας. Την ιδέα μας να γίνομε θεοί, να ξεπεράσωμε το Θεό. Τις κατασκευασμένες, όχι τις πραγματικές ανάγκες μας. Τη λαιμαργία μας. Την εξάντληση των φυσικών πόρων, των δώρων του Θεού, που είναι μόνον για όλους τους ανθρώπους του κόσμου. Ετσι εφθάσαμε και στα πρόσφατα γνωστά πρωτόγνωρα, τραγικά γεγονότα της Φουκοσίμα της Ιαπωνίας και της απειλής των ανίατων σημερινών ασθενειών, του καρκίνου και πολλών άλλων σημερινών κακών.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Μέσα σ’ αυτήν τη χαώδη σύγχυση των καιρών μας, τις απειλές και το σκοτάδι, τη θλίψη και την κατάθλιψη, την απελπισία και την αβεβαιότητα, τη μελαγχολία και τα αδιέξοδα της εποχής μας, προβάλλει και ανατέλλει πάλιν «ο Ηλιος της δικαιοσύνης», το φως και η χαρά της Αναστάσεως, ο Χριστός. Η δύναμη, η ελπίδα, η διέξοδος και η βεβαιότητα της νέας ζωής, της αιώνιας. Η μοναδική διέξοδος, στενή και άγνωστη εις τους πολλούς, περιφρονημένη, αλλά αληθινή, βιωμένη. Χρησιμοποιημένη και αξιοποιημένη από πλήθος ανθρώπων, όλων των Εποχών, των Αγίων της ανθρωπότητας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας, μας οι οποίοι μαζί με το Χριστόν, το Θεάνθρωπο Λυτρωτή και Σωτήρα, ενίκησαν εις την ζωή και την εποχή των το θάνατο, μα πιο πολύ και κυρίως, εβίωσαν, έζησαν, ζουν και βιώνουν την άλλη ζωή, την αιώνια. Τη χαίρονται εκείνοι, εμείς δε όλοι, μαζί με εκείνους, με τα πρόσωπα και τις εορτές των, συνεορτάζομε, ζούμε και χαιρόμαστε. Ξεπερνούμε, όσοι θέλομεν, μαζί των, το βιολογικό και φυσικό θάνατο και έχομεν από τώρα την ελπίδα και τη χαρά της αιωνίου βιοτής, της αιώνιας ζωής («να ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος». Χωρίς τον πόνο, τη λύπη, το στεναγμόν, τις σύγχρονες λαίλαπες και μάστιγες.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Εχομεν όλοι μας σήμερα ανάγκη από την αλήθεια και μόνον από αυτήν. Χρειαζόμαστε και αναζητούμε αληθινές λύσεις εις τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζομε.

Η αληθινή αντιμετώπιση στην απειλή του θανάτου και των πολλών σημερινών βασάνων μας, είναι μόνον η Ανάσταση του αναστημένου Χριστού μας. Δεν έχομεν άλλη λύση, ούτε διέξοδο από τα αδιέξοδα, των ημερών μας.

Σας καλούμε, σας προσκαλούμεν όλους να ξεκινήσωμε και εμείς όλοι, όσοι διψούμε για ζωή αληθινή και αιώνια, να πάρωμεν αυτόν το δρόμο της Αναστάσεως της Εκκλησίας, του Γένους μας. Να σηκωθούμε, να βεβαιωθούμε, να γελάσωμεν, να ανταλλάξωμεν τη λύπη με τη χαρά, την απελπισία με την ελπίδα, τη σύγχυση με την ξαστεριά, το θάνατο με τη ζωή.

Αυτό είναι που χρειαζόμαστε όλοι μας σήμερον. Αυτό είναι το Πάσχα, η Λαμπρή μας. Αυτό χρειάζεται και ο τόπος μας και όλος ο κόσμος, όλοι οι άνθρωποί του, στην πόλη και τα χωριά, τα σπίτια και τα καταστήματα, τα εργαστήρια και τις εργασίες μας. Να μη μείνωμεν στην κατήφεια των τελευταίων ειδικά ημερών της πολυποίκιλης κρίσεως, των απειλών του θανάτου, αλλά να προχωρήσωμεν εις την αναστημένη ζωή μας τη λαμπριάτικη, την αιώνια, την ατελείωτη ζωή.

Με πατρικές ευχές και πολλήν εν Κυρίω αγάπην.

Ο Κρήτης Ειρηναίος