Κυριακάτικα: Ήχος Α΄ Εωθινόν Α΄

Απολυτίκιον

Του λίθου σφραγισθέντος υπό των ιουδαίων και στρατιωτών φυλασσόντων το άχραντον σου Σώμα, ανέστη τριήμερος Σωτήρ , δωρούμενος τω κόσμω την ζωήν, δια τούτο αι δυνάμεις των ουρανών εβόων σοι Ζωοδότα, δόξα τη αναστάσει σου Χριστέ, δόξα τη βασιλεία σου , δόξα τη οικονομία σου , μόνε Φιλάνθρωπε.

Η Υπακοή

Η του Ληστού μετάνοια τον παράδεισον εσύλησεν, ο δε θρήνος των μυροφόρων την χαράν εμήνυσεν, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός παρέχων τω κόσμω το μέγα έλεος.

Κοντάκιον

Εξανέστης ως Θεός εκ του Τάφου εν δόξη, και κόσμον συνανέστησας και η φύσις των βροτών ως Θεόν σε ανύμνησε και θάνατος ηφάνισται και ο Αδάμ χορεύει Δέσποτα και η Εύα νυν εκ των δεσμών λυτρουμένη χαίρει κράζουσα, Συ ει ο πάσιν παρέχων Χριστέ την ανάστασιν.

Εκλογή από τους εσπέριους και ορθρινούς ύμνους.

Τας εσπερινάς ημών ευχάς, πρόσδεξαι Άγιε Κύριε και παράσχου ημίν άφεσιν αμαρτιών, ότι μόνος ει ο δείξας τω κόσμω την ανάστασιν.

Κυκλώσατε λαοί Σιών και περιλάβετε αυτήν και δότε δόξαν εν αυτή τω αναστάντι εκ νεκρών. Ότι αυτός εστίν ο Θεός ημών, ο λυτρωσάμενος ημάς εκ των ανομιών ημών.

Τω πάθει σου Χριστέ παθών ηλευθερώθημεν και τη αναστασέι σου εκ φθοράς ελυτρώθημεν Κύριε δόξα σοι.

Τον τάφον σου Σωτήρ στρατιώται τηρούντες, νεκροί τη αστραπή του οφθέντος αγγέλου, εγένοντο κυρήττοντος , γυναιξί την ανάστασιν , σε δοξάζομεν τον της φθοράς καθαιρέτην, σοι προσπίπτομεν τω αναστάντι εκ τάφου και μόνω θεώ ημών.

Ζωή ενυπόστατος Χριστέ υπάρχων, και φθαρέντα με, ως συμπαθής Θεός ενδυσάμενος, εις χουν θανάτου καταβάς Δέσποτα, το θνητόν διέρηξας και νεκρούς τριήμερος αναστάς αφθαρσίαν ημφίασας.

Ο σταυρόν υπομείνας και τον θάνατον καταργήσας και αναστάς εκ των νεκρών, ειρήνευσον ημών την ζωήν , Κύριε ως μόνος παντοδύναμος.

Την των παθών θείαν μωλώπωσιν σου προσκυνούμεν Χριστέ ο Θεός, και την εν τη Σιών δεσποτικήν ιερουργίαν, την εν τέλει των αιώνων θεοφανώς γεγενημένην, τους γαρ εν σκότει καθεύδοντας, ο ήλιος εφώτισας της δικαιοσύνης, προς ανέσπερον χειραγωγών έλλαμψιν Κύριε δόξα Σοι.


Εξαποστειλάριον και Εωθινόν Α΄

Τοις μαθηταίς συνέλθωμεν εν όρει Γαλιλαίας, πίστει Χριστόν θεάσασθαι, λέγοντα εξουσίαν , λαβείν των άνω και κάτω, μάθωμεν πως διδάσκει βαπτίζειν εις το όνομα του Πατρός έθνη πάντα και του Υιού και αγίου Πνεύματος και συνείναι, τοις μύσταις ως υπέσχετο έως της συντελείας.

Εις το όρος τοις μαθηταίς επειγομένοις, διά την χαμόθεν έπαρσιν επέστη ο Κύριος και προσκυνήσαντες Αυτόν και την δοθείσαν εξουσίαν πανταχού διδαχθέντες, εις την υπ’ουρανόν εξαπεστέλοντο κηρύξαι την εκ νεκρών ανάστασιν και την εις ουρανούς αποκατάστασιν, οις και συνδιαιωνίζειν ο αψευδής επηγγείλατο, Χριστός ο Θεός,και Σωτήρ των ψυχών ημών.

Το Α΄ Εωθινόν ευαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον.

Κεφ. 28:16-20

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, οἱ ἕνδεκα μαθηταὶ ἐπορεύθησαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, εἰς τὸ ὄρος οὗ ἐτάξατο αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς. Καὶ ἰδόντες αὐτὸν προσεκύνησαν αὐτῷ, οἱ δὲ ἐδίστασαν. Καὶ προσελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων· Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς. Πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ, ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν.