Απολυτίκιον
Του λίθου σφραγισθέντος υπό των ιουδαίων και στρατιωτών φυλασσόντων το άχραντον σου Σώμα, ανέστη τριήμερος Σωτήρ , δωρούμενος τω κόσμω την ζωήν, δια τούτο αι δυνάμεις των ουρανών εβόων σοι Ζωοδότα, δόξα τη αναστάσει σου Χριστέ, δόξα τη βασιλεία σου , δόξα τη οικονομία σου , μόνε Φιλάνθρωπε.
Η Υπακοή
Η του Ληστού μετάνοια τον παράδεισον εσύλησεν, ο δε θρήνος των μυροφόρων την χαράν εμήνυσεν, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός παρέχων τω κόσμω το μέγα έλεος.
Κοντάκιον
Εξανέστης ως Θεός εκ του Τάφου εν δόξη, και κόσμον συνανέστησας και η φύσις των βροτών ως Θεόν σε ανύμνησε και θάνατος ηφάνισται και ο Αδάμ χορεύει Δέσποτα και η Εύα νυν εκ των δεσμών λυτρουμένη χαίρει κράζουσα, Συ ει ο πάσιν παρέχων Χριστέ την ανάστασιν.
Εκλογή από τους εσπέριους και ορθρινούς ύμνους.
Δεύτε λαοί υμνήσωμεν, καί προσκυνήσωμεν Χριστόν, δοξάζοντες αυτού τήν εκ νεκρών ανάστασιν. Ότι αυτός εστιν ο Θεός ημών, ο εκ τής πλάνης τού εχθρού τόν κόσμον λυτρωσάμενος.
Τόν σαρκί εκουσίως σταυρωθέντα δι' ημάς, παθόντα καί ταφέντα, καί αναστάντα εκ νεκρών, υμνήσωμεν λέγοντες, Στήριξον ορθοδοξία τήν Εκκλησίαν σου Χριστέ, καί ειρήνευσον τήν ζωήν ημών, ως αγαθός καί φιλάνθρωπος.
Αγαλλιάσθω η κτίσις, ουρανοί ευφραινέσθωσαν, χείρας κροτείτω τά έθνη μετ' ευφροσύνης, Χριστός γάρ ο Σωτήρ ημών, τώ Σταυρώ προσήλωσε τάς αμαρτίας ημών, καί τόν θάνατον νεκρώσας, ζωήν ημίν εδωρήσατο, πεπτωκότα τόν Αδάμ παγγενή αναστήσας, ως Φιλάνθρωπος.
Σταυρώ προσηλωθείς, εκουσίως Οικτίρμον, εν μνήματι τεθείς, ως θνητός Ζωοδότα, τό κράτος συνέτριψας, Δυνατέ τώ θανάτω σου, σέ γάρ έφριξαν, οι πυλωροί οι τού Άδου, σύ συνήγειρας, τούς απ' αιώνος θανέντας, ως μόνος φιλάνθρωπος.
Χριστός υψοί με σταυρούμενος, Χριστός συνανιστά με νεκρούμενος, Χριστός μοι ζωήν χαρίζεται, όθεν άδω εν ευφροσύνη χείρας κροτών, τώ Σωτήρι, επινίκιον ωδήν, ότι δεδόξασται.
Ο τόν άδην σκυλεύσας, καί τόν άνθρωπον αναστήσας, τή αναστάσει σου Χριστέ, αξίωσον ημάς εν καθαρά καρδία, υμνείν καί δοξάζειν σε.
Τό φιλοτάραχον γένος τών Ιουδαίων ενωτίσασθε, Πού εισιν οι Πιλάτω προσελθόντες; είπωσιν οι φυλάσσοντες στρατιώται, πού είσιν αι σφραγίδες τού μνήματος; πού μετετέθη ο ταφείς; πού επράθη ο άπρατος; πώς εσυλήθη ο θησαυρός; τί συκοφαντείτε τήν έγερσιν τού Σταυρωθέντος, παράνομοι Ιουδαίοι; Ανέστη ο εν νεκροίς ελεύθερος, καί παρέχει τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Εξαποστειλάριον και Εωθινόν Ι΄
Τιβεριάδος θάλασσα, σύν παισί Ζεβεδαίου, Ναθαναήλ τώ Πέτρω τε, σύν δυσίν άλλοις πάλαι, καί θωμάν είχε πρός άγραν, οί Χριστού τή προστάξει, εν δεξιοίς χαλάσαντες, πλήθος είλκον ιχθύων, όν Πέτρος γνούς, πρός αυτόν ενήχετο, οίς τό τρίτον φανείς καί άρτον έδειξε, καί ιχθύν επ' ανθράκων.
Τόν αναστάντα Κύριον, τριήμερον εκ τού τάφου, Παρθένε καθικέτευε, υπέρ τών σέ υμνούντων, καί πόθω μακαριζόντων, σέ γάρ έχομεν πάντες, καταφυγήν σωτήριον, καί μεσίτιν πρός τούτον, κλήρος γάρ σός, καί οικέται πέλομεν Θεοτόκε, καί πρός τήν σήν αντίληψιν, άπαντες αφορώμεν.
Μετά τήν εις Άδου κάθοδον, καί τήν εκ νεκρών Ανάστασιν, αθυμούντες ώς εικός, επί τώ χωρισμώ σου Χριστέ οι Μαθηταί, πρός εργασίαν ετράπησαν, καί πάλιν πλοία καί δίκτυα, καί άγρα ουδαμού. Αλλά σύ Σώτερ εμφανισθείς, ώς δεσπότης πάντων, δεξιοίς τά δίκτυα κελεύεις βαλείν, καί ήν ο λόγος έργον ευθύς, καί πλήθος τών ιχθύων πολύ, καί δείπνον ξένον έτοιμον εν γή, ού μετασχόντων τότε σου τών Μαθητών, καί ημάς νύν νοητώς καταξίωσον, εντρυφήσαι φιλάνθρωπε Κύριε.
ΕΩΘΙΝΟΝ Ι'
(κατά ΙΩΑΝΝΗΝ 21,1-14)
Τώ καιρώ εκείνω, εφανέρωσεν εαυτόν ο Ιησούς τοίς μαθηταίς αυτού, εγερθείς εκ νεκρών, επί τής θαλάσσης τής Τιβεριάδος, εφανέρωσε δέ ούτως. ήσαν ομού Σίμων Πέτρος, καί Θωμάς ο λεγόμενος Δίδυμος, καί Ναθαναήλ ο από Κανά τής Γαλιλαίας, καί οι τού Ζεβεδαίου, καί άλλοι εκ τών μαθητών αυτού δύο. λέγει αυτοίς Σίμων Πέτρος, Υπάγω αλιεύειν. λέγουσιν αυτώ, Ερχόμεθα καί ημείς σύν σοί. εξήλθον καί ανέβησαν εις τό πλοίον ευθύς, καί εν εκείνη τή νυκτί επίασαν ουδέν. πρωϊας δέ ήδη γενομένης έστη ο Ιησούς εις τόν αιγιαλόν, ου μέντοι ήδεισαν οι μαθηταί ότι Ιησούς εστι. λέγει ούν αυτοίς ο Ιησούς, Παιδία, μή τι προσφάγιον έχετε; απεκρίθησαν αυτώ, Ού ο δέ είπεν αυτοίς, Βάλετε εις τά δεξιά μέρη τού πλοίου τό δίκτυον , καί ευρήσετε. έβαλον ούν, καί ουκέτι αυτό ελκύσαι ίσχυσαν από τού πλήθους τών Ιχθύων. λέγει ούν ο μαθητής εκείνος όν ηγάπα ο Ιησούς τώ Πέτρω, Ο Κύριός εστι. Σίμων ούν Πέτρος, ακούσας ότι ο Κύριός εστι , τόν επενδύτην διεζώσατο -- ήν γάρ γυμνός -- , καί έβαλεν εαυτόν εις τήν θάλασσαν. οι δέ άλλοι μαθηταί τώ πλοιαρίω ήλθον -- ου γάρ ήσαν μακράν από τής γής, αλλ' ως από πηχών διακοσίων --, σύροντες τό δίκτυον τών ιχθύων. ως ούν απέβησαν εις τήν γήν, βλέπουσιν ανθρακιάν κειμένην καί οψάριον επικείμενον, καί άρτον. λέγει αυτοίς ο Ιησούς, Ενέγκατε από τών οψαρίων ων επιάσατε νύν. ανέβη ούν Σίμων Πέτρος, καί είλκυσε τό δίκτυον επί τής γής, μεστόν Ιχθύων μεγάλων εκατόν πεντηκοντατριών, καί τοσούτων όντων, ουκ εσχίσθη τό δίκτυον. λέγει αυτοίς ο Ιησούς, Δεύτε αριστήσατε. ουδείς δέ ετόλμα τών μαθητών εξετάσαι αυτόν, Σύ τίς εί; ειδότες ότι ο Κύριός εστιν. έρχεται ούν ο Ιησούς, καί λαμβάνει τόν άρτον, καί δίδωσιν αυτοίς, καί τό οψάριον ομοίως. τούτο ήδη τρίτον εφανερώθη ο Ιησούς τοίς μαθηταίς αυτού, εγερθείς εκ νεκρών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου