Πασχάλιος Ακολουθία

Από της ημέρας της αγίας καί μεγάλης Κυριακής του Πάσχα καθ' όλην τήν Διακαινήσιμον εβδομάδα μέχρι του Εσπερινού του Σαββάτου, ως καί από του Εσπερινού της Τρίτης της στ' από του Πάσχα εβδομάδος (Τυφλού) μέχρι του Εσπερινού της Τετάρτης, καθ' ην αποδίδεται η εορτή του αγίου Πάσχα αντί Μεσονυκτικού, Ωρών καί Αποδείπνου αναγινώσκεται η εξής ακολουθία:

Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, καί τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος (τρίς).
Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμενον άγιον Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, και τήν αγίαν σου ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν· συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν του Χριστού αγίαν ανάστασιν· ιδού γαρ ήλθε διά του σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν (τρις).
Προλαβούσαι τόν όρθρον αι περί Μαριάμ, και ευρούσαι τόν λίθον αποκυλισθέντα του μνήματος, ήκουον εκ του αγγέλου· Τόν εν φωτί αϊδίω υπάρχοντα, μετά νεκρών τί ζητείτε ως άνθρωπον; βλέπετε τα εντάφια σπάργανα· δράμετε και τω κόσμω κηρύξατε, ως ηγέρθη ο Κύριος θανατώσας τόν θάνατον· ότι υπάρχει Θεού Υιός, του σώζοντος το γένος των ανθρώπων.
Ει και εν τάφω κατήλθες, Αθάνατε, αλλά του Άδου καθείλες τήν δύναμιν· και ανέστης ως νικητής, Χριστέ ο Θεός γυναιξί μυροφόροις φθεγξαμένος· Χαίρετε· και τοις σοις αποστόλοις ειρήνην δωρούμενος, ο τοις πεσούσι παρέχων ανάστασιν.
Εν τάφω σωματικώς, εν άδου Δε μετά ψυχής, ως Θεός, εν παραδείσω δε μετά ληστού, και εν θρόνω υπήρχες, Χριστέ, μετά Πατρός και Πνεύματος, πάντα πληρών ο απερίγραπτος.
Δόξα Πατρί και Υϊώ και Αγίω Πνεύματι
Ως ζωηφόρος , ως παραδείσου ωραιότερος, όντως και παστάδος πάσης βασιλικής αναδέδεικται λαμπρότερος, Χριστέ, ο τάφος σου, η πηγή της ημών αναστάσεως.
Καί νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.
Το του Υφίστου ηγιασμένον θείον σκήνωμα, χαίρε· δια σου γαρ δέδοται η χαρά, Θεοτόκε, τοις κραυγάζουσιν·Ευλογημένη συ, εν γυναιξίν υπάρχεις, πανάμωμε Δέσποινα.
Κύριε ελέησον (40 φορές)
Δόξα Πατρί ... Και νυν
Τήν τιμιωτέραν των Χερουβίμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των σεραφίμ, τήν αδιαφθόρως Θεόμ Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.
Δι ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.
Μετά το δι' ευχών του Αποδείπνου λέμε:

Ευχή του Μεγ. Βασιλείου

Ευλογητός ει, Δέσποτα παντοκράτωρ, ο φωτίσας τήν ημέραν τω φωτί τω ηλιακώ και τήν νύκτα φαιδρύνας ταις αυγαίς του πυρός· ο το μήκος της ημέρας διελθείν ημάς καταξιώσας και προσεγγίσαι ταις αρχαίς της νυκτός. Επάκουσον της δεήσεως ημών και παντός του λαού σου· και πάσιν ημίν συγχωρήσας τα εκούσια και τα ακούσια αμαρτήματα, πρόσδεξαι τας εσπερινάς ημών ικεσίας και κατάπεμψον το πλήθος του ελέους και των οικτιρμών σου επί τήν κληρονομίαν σου. Τείχισον ημάς αγιοίς αγγέλοις σου. Όπλισον ημάς όπλοις δικαιοσύνης σου. Περιχαράκωσον ημάς τή αληθεία σου. Φρούρησον ημάς τή δυνάμει σου. Ρύσαι ημάς εκ πάσης περιστάσεως και πάσης επιβουλής του αντικειμένου. Παράσχου δε ημίν και τήν παρούσαν εσπέραν, συν τή επερχομένη νυκτί, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν, αναμάρτητον, ασκανδάλιστον, αφάνταστον, και πάσας τας ημέρας της ζωής ημών· πρεσβείαις της αγίας Θεοτόκου και πάντων των αγίων των απ' αιώνός σοι ευαρεστησάντων· Αμήν.
Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος
Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου, καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και μέγα έλεος.