Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, και τήν αγίαν σου ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν· συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν του Χριστού αγίαν ανάστασιν· ιδού γαρ ήλθε διά του σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν 

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Οι ελιές έβγαλαν και αυτές έναν λυγμό...



Tην ίδια μέρα πού ξεκίνησαν να πάν' οί Μυροφόρες μύρα να ρίξουν στο σώμα του Δάσκαλου, την ίδια μέρα εκεί προς το σπερνό, δυο μαθητές πηγαίνανε στους Έμμαούς, σ' ένα χωριό πιο 'κεϊ από την πόλη την ιερή, τα Ιεροσόλυμα.
Ήταν ή ώρα πού σωπαίνουν οί ελιές,την ώρα πού το σούρουπο τίς αγκαλιάζει, και αυτές κρατώντας την ανάσα τους ακίνητες θεωρούν το θαύμα της νυχτιάς πού φτάνει. Άλαφροπάτητο, γλυκό το δειλινό. Μα τούτοι οί δυο, μολύβι έχουν στην καρδιά, μαχαίρι κοφτερό, πληγή έχει ανοίξει μες στα σπλάχνα τους. Και προχωράν στο δειλινό πού πέφτει αχνό καί τον καημό τους λένε.
Τι θ' άκουσαν κείνο το βράδυ οί ελιές!
Τον τρίτο που 'ρθε στην παρέα τους οϋτε τον πρόσεξαν, θολά τα μάτια άπ' τα δάκρυα τα καυτά.
Καί ξαφνικά:
«Τί είναι αυτό πού κουβεντιάζετε καί γιατί είστε σκυθρωποί;» ρώτησ' αυτός πού στην παρέα αναπάντεχα είχε 'ρθεί.
Παραξενεύτηκαν κι οι δυο μαθητές κι ό ένας με μια κατηγόρια στη φωνή είπε: «Θα 'σαι ό μόνος στην πόλη την ιερή, πού δε θα έμαθες τί έγινε εκεί, τούτες τίς μέρες».
«Τί έγινε εκεί;»
Κι αυτοί απάντησαν καί δίναν εξηγήσεις:
«Να, για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ. Πού είχε δύναμη άπ' το Θεό παρμένη καί ήταν δυνατός καί σ' έργα καί σε λόγια καί τον έθαύμασ' ό λαός, τον πίστευε καί τον ακολουθούσε. Μα οί άρχοντες καί οί αρχιερείς τον παραδώσανε να δικαστεί. Καί τον καταδικάσανε να σταυρωθεί καί τον σταύρωσαν».

Οί ελιές σα να ζωντάνεψαν, βγάλαν κι αυτές έναν λυγμό. Ίσως δεν ήταν όμως οί ελιές πού βόγγηξαν, μα οί μαθητές.
«Κι εμείς πού ελπίζαμε σ' Αυτόν!». Πιστέψαμε πώς τον Ισραήλ αυτός θα τον λυτρώσει! Σήμερα, ήμερες τρεις πού γίνηκαν αυτά, κι εμείς, σε σύγχιση βρισκόμαστε μεγάλη, γιατί κάτι γυναίκες πήγανε στον τάφο του αξημέρωτα, μα το σώμα του Δάσκαλου δεν ήταν εκεί. Καί στην επιστροφή, μας είπανε πώς ήτανε στο μνήμα ένας "Αγγελος. Καί πώς τους είπε ό άγγελος ότι ό Ναζωραίος ζεί!
Επήγαν τότε μερικοί από τους μαθητές εκεί στο μνήμα. Όλα, τα σάβανα, το περιτύλιγμα της κεφαλής ήταν εκεί, όπως το είχαν οί γυναίκες δει. Μα εκείνος δεν ήτανε εκεί!!!»

Γαλάτειας Γρηγοριάδου-Σουρέλη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ευχαριστούμε την σελίδα "Ελληνικά Λειτουργικά Κείμενα" ,  

από την οποία αντλούμε τα υμνογραφικά. Η δουλειά τους είναι σπουδαία και αξίξει θερμά συγχαρητήρια.

Επίσης και όλες τίς άλλες σελίδες και ιστολόγια απ'τις οποίες ερανίζουμε την ποικιλλία των αναστάσιμων θεμάτων και των εικόνων προς δόξαν Αναστάντος Χριστού.

(Εικόνα προμετωπίδας από holytrinitybut.org)

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Αναγνώστες

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
καὶ ἤκουσα φωνῆς μεγάλης ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λεγούσης· Ἰδοὺ ἡ σκηνὴ τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων, καὶ σκηνώσει μετ' αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ λαὸς αὐτοῦ ἔσονται, καὶ αὐτὸς ὁ Θεὸς μετ' αὐτῶν ἔσται, καὶ ἐξαλείψει ἀπ' αὐτῶν ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, καὶ ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι, οὔτε πένθος οὔτε κραυγὴ οὔτε πόνος οὐκ ἔσται ἔτι· ὅτι τὰ πρῶτα ἀπῆλθον. Καὶ εἶπεν ὁ καθήμενος ἐπὶ τῷ θρόνῳ· Ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάντα. ( Αποκ. ΚΑ΄)

Eπίσης γράφω...

  • - ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
    Πριν από 1 χρόνια
  • Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΒΑΠΤΙΣΤΙΚΗ'' (1888) - Ἂν ἄλλη τις χρηστὴ γυνὴ εἶδέ ποτε καλὰ νοικοκυριὰ εἰς τὰς ἡμέρας της, ἀναντιρρήτως εἶδε τοιαῦτα καὶ ἡ θεια-Σοφούλα Κωνσταντινιά, σεβασμία οἰκοδέσποινα ἑ...
    Πριν από 2 χρόνια
  • - Λόγω περιορισμένου χρόνου και αποκλειστικής σχεδόν πλέον ενασχόλησης με το fb, αναστέλλεται η λειτουργία των εξής τριών ιστολογίων: ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ...
    Πριν από 10 χρόνια
  • - Λόγω περιορισμένου χρόνου και αποκλειστικής σχεδόν πλέον ενασχόλησης με το fb, αναστέλλεται η λειτουργία των εξής τριών ιστολογίων: ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ...
    Πριν από 10 χρόνια

Περνούν και διαβάζουν...