Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, και τήν αγίαν σου ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν· συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν του Χριστού αγίαν ανάστασιν· ιδού γαρ ήλθε διά του σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν 

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Η ελπίδα της αναστάσεως

Πασχαλινή Εγκύκλιος

Αγαπητοί αδελφοί,

Η Ανάσταση τού Χριστού, τήν οποία εορτάζουμε πανηγυρικά καί λαμπρά, είναι η ελπίδα τής ζωής, νοηματοδοτεί τόν βίο μας, δίνει προοπτική στήν ζωή μας. Είναι τό γεγονός πού μάς δίνει δύναμη, κουράγιο, έμπνευση. Ο Χριστός ενίκησε τόν θάνατο καί γίνεται γιά όλους μας τό πρότυπο γιά νά αντιμετωπίσουμε τά προβλήματα πού παρουσιάζονται στήν ζωή μας.

Διαβάζοντας όλα τά γεγονότα πού συνδέονται μέ τήν Ανάσταση τού Χριστού μπορεί κανείς νά επικεντρώση τήν προσοχή του σέ δύο σημεία: στό Μνημείο-Τάφο τού Χριστού καί στόν «τόπο», όπου «ήσαν οι μαθηταί συνηγμένοι διά τόν φόβον τών Ιουδαίων» (Ιω. κ', 19). Δύο χώροι πού προκαλούν πόνο, θλίψη καί απόγνωση.

Ο τάφος είναι ο χώρος εκείνος πού δέχεται τό σώμα τού κάθε ανθρώπου μετά τόν θάνατο, δηλαδή μετά τήν έξοδο τής ψυχής από αυτό είναι ο χώρος πού δηλώνει τόν θάνατο, τήν διακοπή τών σχέσεων μέ τά αγαπητά μας πρόσωπα. Γύρω από τόν τάφο υπάρχει πάντοτε ο πόνος, η οδύνη, τά δάκρυα, η μοναξιά. Είναι δέ γνωστόν ότι ο θάνατος προκαλεί πολλά κοινωνικά προβλήματα, κάνει τόν πονεμένο άνθρωπο νά συμπεριφέρεται αντικοινωνικά.

Ο Χριστός, επειδή εκουσίως προσέλαβε θνητό σώμα, δοκίμασε τό πικρό ποτήρι τού θανάτου καί αυτό τό Σώμα Του κλείσθηκε στόν τάφο. Όμως, επειδή μέσα σέ αυτόν εισήλθε η Ζωή, γι' αυτό μετατράπηκε σέ Πανάγιο Τάφο, σέ χώρο αναστάσεως, ελπίδας καί ζωής. Ακόμη, ο Χριστός εξήλθε «εσφραγισμένου τού μνήματος», καί σκόρπισε τήν χαρά στίς Μυροφόρες γυναίκες, τίς οποίες συνάντησε λέγοντας: «Χαίρετε» (Ματθ. κη', 9). Έτσι ο Χριστός διέλυσε τήν λύπη από τόν θάνατο, προσφέροντας χαρά αφάνισε τήν απελπισία, σκορπώντας ελπίδα.

Ο «τόπος», όπου συγκεντρώθηκαν οι Μαθητές μετά τόν θάνατο τού Χριστού, είναι ο χώρος τού φόβου, πού προκαλείται από πολλά αίτια. Εάν τό μνήμα είναι ο χώρος τού θανάτου, ο τόπος συνάξεως απογοητευμένων ανθρώπων είναι ο χώρος τού «ψυχολογικού θανάτου». Ο φοβισμένος άνθρωπος κλείνεται μέσα στόν εαυτό του, αποκόπτεται από τά άλλα μέλη τής κοινωνίας, γίνεται ένα αντικοινωνικό στοιχείο καί ζή μιά προθανάτεια εμπειρία.

Ο Χριστός, μετά τήν Ανάστασή Του, εισήλθε μέσα σέ αυτόν τόν χώρο τού φόβου, «κεκλεισμένων τών θυρών», αφού τό αναστημένο Σώμα Του δέν εμποδιζόταν από τίποτε, καί έδωσε στούς φοβισμένους Μαθητές τήν ειρήνη, λέγοντας «ειρήνη υμίν» (Ιω. κ', 19 καί 21), καί τήν Χάρη τού Αγίου Πνεύματος, λέγοντας: «Λάβετε Πνεύμα Άγιον άν τινων αφήτε τάς αμαρτίας, αφίενται αυτοίς, άν τινων κρατήτε, κεκράτηνται» (Ιω. κ', 22-23).

Έτσι ο Χριστός εξέρχεται «εσφραγισμένου τού μνήματος» καί εισέρχεται «κεκλεισμένων τών θυρών» καί προσφέρει πνευματικά αγαθά, ήτοι χαρά, ειρήνη καί τό Άγιον Πνεύμα. Μέ αυτόν τόν τρόπο υπερβαίνεται ο θάνατος καί ο φόβος καί ο άνθρωπος αποκτά τήν πνευματική ελευθερία.

Στή εποχή μας πολλοί άνθρωποι κυριαρχούνται από τόν θάνατο, πού τόν βλέπουν νά διεκδική γνωστά τους πρόσωπα, μέ τίς ασθένειες, αλλά καί αυτούς τούς ίδιους, καί διακατέχονται από διάφορες φοβίες, λόγω κοινωνικών καί οικονομικών κρίσεων, καί «κλειστών» καταστάσεων. Σέ αυτήν τήν δύσκολη εποχή ο Αναστάς Χριστός πού εξέρχεται από τό εσφραγισμένο μνημείο καί εισέρχεται σέ κλειστούς χώρους, όπου οι θύρες είναι κλειστές, σκορπά ελπίδα καί παρηγοριά, χαρά καί ειρήνη.

Επομένως, αυτό καθ' εαυτό τό γεγονός τής Αναστάσεως είναι ελπιδοφόρο καί παρήγορο. Δέν πρέπει νά φοβόμαστε τόν θάνατο, τήν αρρώστια, τίς οικονομικές δυσκολίες, τήν μοναξιά, γιατί ο Θεός στόν Οποίον ανήκουμε, είναι δυνατός καί μπορεί νά μάς βοηθήση νά ξεπεράσουμε όλες τίς δυσκολίες, νά υπερβούμε τά προβλήματα, νά ξεπεράσουμε όλα τά ανυπέρβλητα, κατ' άνθρωπον, εμπόδια.

Μέ αυτήν τήν αισιοδοξία καί τήν ελπίδα σάς απευθύνω τόν αναστάσιμο χαιρετισμό: «Χριστός Ανέστη!».

Μέ θερμές ευχές

Ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ευχαριστούμε την σελίδα "Ελληνικά Λειτουργικά Κείμενα" ,  

από την οποία αντλούμε τα υμνογραφικά. Η δουλειά τους είναι σπουδαία και αξίξει θερμά συγχαρητήρια.

Επίσης και όλες τίς άλλες σελίδες και ιστολόγια απ'τις οποίες ερανίζουμε την ποικιλλία των αναστάσιμων θεμάτων και των εικόνων προς δόξαν Αναστάντος Χριστού.

(Εικόνα προμετωπίδας από holytrinitybut.org)

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Αναγνώστες

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
καὶ ἤκουσα φωνῆς μεγάλης ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λεγούσης· Ἰδοὺ ἡ σκηνὴ τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων, καὶ σκηνώσει μετ' αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ λαὸς αὐτοῦ ἔσονται, καὶ αὐτὸς ὁ Θεὸς μετ' αὐτῶν ἔσται, καὶ ἐξαλείψει ἀπ' αὐτῶν ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, καὶ ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι, οὔτε πένθος οὔτε κραυγὴ οὔτε πόνος οὐκ ἔσται ἔτι· ὅτι τὰ πρῶτα ἀπῆλθον. Καὶ εἶπεν ὁ καθήμενος ἐπὶ τῷ θρόνῳ· Ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάντα. ( Αποκ. ΚΑ΄)

Eπίσης γράφω...

  • - ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
    Πριν από 1 χρόνια
  • Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΒΑΠΤΙΣΤΙΚΗ'' (1888) - Ἂν ἄλλη τις χρηστὴ γυνὴ εἶδέ ποτε καλὰ νοικοκυριὰ εἰς τὰς ἡμέρας της, ἀναντιρρήτως εἶδε τοιαῦτα καὶ ἡ θεια-Σοφούλα Κωνσταντινιά, σεβασμία οἰκοδέσποινα ἑ...
    Πριν από 2 χρόνια
  • - Λόγω περιορισμένου χρόνου και αποκλειστικής σχεδόν πλέον ενασχόλησης με το fb, αναστέλλεται η λειτουργία των εξής τριών ιστολογίων: ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ...
    Πριν από 10 χρόνια
  • - Λόγω περιορισμένου χρόνου και αποκλειστικής σχεδόν πλέον ενασχόλησης με το fb, αναστέλλεται η λειτουργία των εξής τριών ιστολογίων: ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ...
    Πριν από 10 χρόνια

Περνούν και διαβάζουν...