tag:blogger.com,1999:blog-57139196756193589672024-02-07T08:19:38.641+03:00ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗΑνεστη Χριστος και Ζωη πολιτευεται!
Ανεστη Χριστος και νεκρος ουδεις επι μνηματος.
Χριστος γαρ εγερθεις εκ νεκρων, απαρχη των κεκοιμημενων εγενετο.π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.comBlogger298125tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-32221664125128377622014-01-11T11:42:00.002+02:002014-01-11T11:42:42.240+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #cc0000;"></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="http://img.scoop.it/Km1SLdwy2ZX5JACP9A_DuTl72eJkfbmt4t8yenImKBVaiQDB_Rd1H6kmuBWtceBJ" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://img.scoop.it/Km1SLdwy2ZX5JACP9A_DuTl72eJkfbmt4t8yenImKBVaiQDB_Rd1H6kmuBWtceBJ" /></a></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;">Λόγω
περιορισμένου χρόνου και αποκλειστικής σχεδόν πλέον ενασχόλησης με το
fb, αναστέλλεται η λειτουργία των εξής τριών ιστολογίων:</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;">ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;">ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;">ΑΓΙΟΙ ΚΟΛΛΥΒΑΔΕΣ</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;">Εις το εξής θα βρίσκετε τις αναρτήσεις μας στο κυρίως ιστολόγιο <a href="http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.gr/">http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.gr/</a> και εδώ<a href="https://www.facebook.com/panteleimonkrouskos"> https://www.facebook.com/panteleimonkrouskos</a></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;">Σας
ευχαριστώ για την ευλογία, την τιμή και την χαρά πού μου δώσατε,
περνώντας και διαβάζοντας από τα τρία αυτά ιστολόγια. Εννοείται πώς δεν
θα διαγραφούν και οι αναρτήσεις είναι διαθέσιμες στον καθένα.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;">Ο Θεός μαζί μας!</span></span></div>
<br /></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-92133749713459356322013-11-17T12:50:00.002+02:002013-11-17T12:50:13.107+02:00Ο ιερός Χρυσόστομος για την Ανάσταση και το Βάπτισμα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<br />
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-5397000141824256660" itemprop="description articleBody">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: medium;"><a href="http://www.abbaye-saint-benoit.ch/saints/chrysostome/images/jeanchrys.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://www.abbaye-saint-benoit.ch/saints/chrysostome/images/jeanchrys.jpg" width="536" /></a></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-family: trebuchet ms,geneva;">Είδες
της αναστάσεως τα κατορθώματα; Διπλό θάνατο πεθάναμε εμείς και διπλή
άρα περιμένουμε τώρα ανάστασι. Εκείνος απλό θάνατο πέθανε, κι έτσι, απλή
ανάσταση αναστήθηκε. Πώς; Θα σας το εξηγήσω. Πέθανε ο Αδάμ και κατά το
σώμα και κατά την ψυχή. Πέθανε και με την αμαρτία και με την φύσι. Η αν
ήμερα φάγητε από του ξύλου, θανάτω αποθανείσθε. Δεν πέθανε όμως την
ίδια μέρα με την φύσι, αλλά μονάχα με την αμαρτία. Ο ένας ήταν θάνατος
της ψυχής, ο άλλος, ο δεύτερος, ήταν θάνατος του σώματος. Κι όταν
ακούσης θάνατο της ψυχής, μη νομίσης ότι πεθαίνει η ψυχή. Η ψυχή είναι
αθάνατη. Ο θάνατος της ψυχής είναι η αμαρτία και η αιωνία κόλασις. Γι'
αυτό κι ο Χριστός λέγει: Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την
δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και
ψυχήν και σώμα απολέσαι εν γεένη. Ό,τι χάνεται, υφίσταται, αλλά
ξεφεύγει από τ η ματιά εκείνου που το απώλεσε. Όπως έλεγα, λοιπόν,
διπλός είναι ο θάνατος σε μας. Επομένως και διπλή πρέπει να είναι η
ανάστασίς μας. Στον Χριστό ήταν απλός θάνατος. Διότι ο Χριστός δεν
αμάρτησε. Αλλά και ο απλός θάνατός του για μας συνέβη. Δεν χρωστούσε να
τον υποστή Εκείνος. Διότι δεν ήταν ένοχος αμαρτίας, άρα ούτε και
θανάτου.. Γι' αυτό Εκείνος μεν ανέστη την ανάστασι την από απλό θάνατο.
Ενώ εμείς, έχοντας πεθάνει διπλό θάνατο, διπλή ανάστασι έχουμε. Μια φορά
αναστηθήκαμε χθες από την αμαρτία. Ταφήκαμε μαζί του στο βάπτισμα και
εγερθήκαμε μαζί του μες από το βάπτισμα. Η μία, λοιπόν, είναι αυτή η
ανάστασις, δηλαδή η απαλλαγή από τα αμαρτήματα. Η δε ανάστασις η δεύτερη
είναι εκείνη του σώματος. Μας χάρισε τη σπουδαιότερη, ας περιμένουμε
λοιπόν και την λιγώτερο σπουδαία. Η πρώτη είναι πολύ μεγαλύτερη από τη
δεύτερη. Διότι πολύ σπουδαιότερο είναι να απαλλαγή κανείς από την
αμαρτία, παρά να αναστή σωματικά. Το σώμα έπεσε, διότι αμάρτησε.
Επομένως, αν αιτία της πτώσεως είναι η αμαρτία, αιτία της αναστάσεως θα
είναι η απαλλαγή από την αμαρτία. Αναστηθήκαμε, λοιπόν, τη μεγαλύτερη
ανάστασι, έχοντας ρίξει από πάνω μας τον χαλεπό θάνατο της αμαρτίας και
ξεντυθή το παλαιό ιμάτιο. Ας περιμένουμε λοιπόν και τη μικρότερη. Αυτή
την πρώτη ανάστασι αναστηθήκαμε εμείς από καιρό, όταν βαπτισθήκαμε.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-family: trebuchet ms,geneva;">Και
όσοι καταξιώθηκαν να βαπτισθούν απόψε, αυτά τα καλά πρόβατα. Προχθές ο
Χριστός σταυρώθηκε, αλλά αναστήθηκε χθες τη νύκτα. Και αυτοί προχθές
ήταν ακόμη δέσμιοι στην αμαρτία, αλλά αναστήθηκαν μαζί του. Εκείνος κατά
το σώμα πέθανε και κατά το σώμα ανέστη. Αυτοί κατά την αμαρτία ήταν
νεκροί και ελευθερώθηκαν κι αναστήθηκαν από την αμαρτία. Η γη, αύτη την
εποχή, ρόδα και γιούλια και τα λοιπά άνθη μας δίνει. Και τα δροσερά νερά
ρέουν με περισσότερη φαιδρότητα στα λιβάδια. Μη θαυμάσης αν από τα νερά
βλάστησαν άνθη. Η γη, όχι από μόνη της, αλλά με το πρόσταγμα του
Δεσπότη ντύνεται τη χλόη. Και στις αρχές τα νερά έβγαλαν ζώα κινούμενα.
Λέγει η Γραφή: ε ξ α γ α γ έ τ ω τα ύδατα ερπετά ψυχών ζωσών και το
πρόσταγμα έγινε πραγματικότης και εκείνη η άψυχη ύλη έβγαλε ζωντανά
όντα. Έτσι και τώρα εξαγαγέτω τα ύδατα όχι ερπετά ζωντανά, άλλα
πνευματικά χαρίσματα. Έβγαλαν τότε τα νερά ψάρια χωρίς λογικό και άφωνα,
έβγαλαν τώρα ψάρια λογικά και πνευματικά, ψάρια που τα έπιασαν οι
απόστολοι. Διότι τους είπε: Δ ε ύ τ ε και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων.
Και εννοούσε αυτό το είδος αλιείας. Καινούργιος πραγματικά της αλιείας ο
τρόπος. Οι ψαράδες βγάζουν από τα νερά, εμείς μπάσαμε στα νερά και έτσι
ψαρέψαμε. Υπήρχε κάποτε και στους ιουδαίους η κολυμβήθρα. Άκου τι
δύναμι είχε εκείνη η κολυμβήθρα, για να δης την ιουδαϊκή φτώχεια, για να
μάθης τον πλούτο της Εκκλησίας. Κολυμβήθρα με νερό ήταν και κατέβαινε ο
άγγελος εκεί και τάρασσε τα ύδατα. Ύστερα, μετά το τάραγμα των υδάτων,
έπεφτε μέσα ένας από τους αρρώστους και γινόταν καλά. Ένας μονάχα κάθε
χρόνο γινόταν καλά και ευθύς ξοδευόταν όλη η χάρις, όχι από φτώχεια
εκείνου που την παρείχε, αλλά από την αδυναμία εκείνων που τη δέχονταν.
Κατέβαινε, λοιπόν, ο άγγελος στην κολυμβήθρα και ετάρασσε το νερό και
γινόταν καλά ένας. Κατέβηκε ο Δεσπότης των αγγέλων στον Ιορδάνη και
ετάραξε το νερό και όλη την οικουμένη θεράπευσε. Έτσι, στην πρώτη
περίπτωσι, ο δεύτερος που έμπαινε στα νερά μετά τον πρώτο, δεν γινόταν
καλά. Διότι οι ιουδαίοι, που έπαιρναν αύτη τη χάρι, ήταν αδύνατοι και
φτωχοί. Ενώ στην προκειμένη περίπτωσι, μετά τον πρώτο ο δεύτερος, μετά
τον δεύτερο ο τρίτος, μετά τον τρίτο ο τέταρτος. Δέκα, είκοσι, εκατό,
χίλιους, χίλιες χιλιάδες, όλη την οικουμένη αν βάλης στην κολυμβήθρα, η
χάρις δεν σώνεται, δεν εξαντλείται η δωρεά, δεν λερώνονται τα νάματα. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-family: trebuchet ms,geneva;"><a href="http://www.impantokratoros.gr/027B4527.el.aspx"><i>από εδώ</i></a> </span></span></div>
</div>
</div>
<br />Read more: <a href="http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/#ixzz2ktn633o0" style="color: #003399;">http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/#ixzz2ktn633o0</a></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-38652241519120877012013-06-22T13:13:00.003+03:002013-06-22T13:13:33.146+03:00Ο αιφνίδιος θάνατος από θεολογικής απόψεως∙ του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, Γέροντας Εφραίμ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<br /></h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-2830817328052424831" itemprop="description articleBody">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpJoCoG8dpuOMR72CJdcZk7lU37UiefNhBg0nXBfKgfDgWqY5sQ9Np6CZSV4-HZhr0V6uwOzP3oiGbPEVxssOrEihLL8pOOW7W2DVBVJhdelOHABNa4yMMyrxFHawPtYxH9LX4l64QV7RC/s1600/christ.-%CE%B1%CE%B9%CF%86%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpJoCoG8dpuOMR72CJdcZk7lU37UiefNhBg0nXBfKgfDgWqY5sQ9Np6CZSV4-HZhr0V6uwOzP3oiGbPEVxssOrEihLL8pOOW7W2DVBVJhdelOHABNa4yMMyrxFHawPtYxH9LX4l64QV7RC/s1600/christ.-%CE%B1%CE%B9%CF%86%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Στην σύγχρονη εποχή, που χαρακτηρίζεται από τις ραγδαίες
εξελίξεις των επιστημών και της τεχνολογίας, από την σύγκλιση των πολιτισμών
και την κρίση των αξιών, ακόμη και η ίδια η λέξη θάνατος αποφεύγεται και ό,τι
την ανακαλεί απωθείται και απορρίπτεται. Ο θάνατος για τον σύγχρονο άνθρωπο
είναι μόνο κάτι το αρνητικό, μία απώλεια – τον «χάσαμε», λέγεται συχνά για τον
πεθαμένο. Ο άνθρωπος που δεν κατέχει την ορθή γνωσιολογία για τον θάνατο
προσπαθεί να τον αγνοήσει και βιώνει έτσι ουσιαστικά μία νευρωτική ζωή, στερημένη
του αληθινού νοήματος.</span></span><br />
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #fce5cd;">.......</span>Η παύση της καρδιακής λειτουργίας ή και η νέκρωση του
εγκεφαλικού στελέχους, δηλαδή ο βιολογικός, ο κλινικός θάνατος δεν είναι μία
φυσική κατάσταση για τον άνθρωπο, δεν αποτελεί το κατ’ ευδοκίαν θέλημα του
Θεού. «Ο Θεός θάνατον ουκ εποίησεν»· ο θάνατος παρενεβλήθη στην ανθρώπινη φύση
και ενεργεί ως παράσιτο. Ο θάνατος εισήλθε στον κόσμο διά της αμαρτίας των
πρωτοπλάστων. Δεν είναι δυνατόν να προέρχεται το κακό από τον Θεό, αφού ο Θεός
είναι αγαθός. Όταν δημιούργησε τον άνθρωπο δεν τον δημιούργησε για να πεθάνει.
Μετά την διάπραξη της αμαρτίας όμως εμφανίστηκε ο θάνατος· «η δε αν ημέρα
φάγητε απ’ αυτού [του καρπού της αμαρτίας] θανάτω αποθανείσθε»(Γεν.2,17). Και
όντως λέγει ο απόστολος Παύλος «δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον
εισήλθε και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτως εις πάντας ανθρώπους ο
θάνατος διήλθεν»(Ρωμ.5,12). Δηλαδή ο θάνατος, ως αποτέλεσμα και καρπός της
αμαρτίας των πρωτοπλάστων, είναι παρέμβλητος και εισέδυσε μέσα στην ανθρώπινη
φύση και δι’ αυτής σε όλη την κτίση.</span></span><br />
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #fce5cd;">.......</span></span></span>Ο Θεός μέσα στην άρρητη πρόνοιά Του οικονόμησε, ώστε να
είναι άγνωστη η ώρα του θανάτου για τον κάθε άνθρωπο. Διότι σύμφωνα με την
Ορθόδοξη Θεολογία, αν ο άνθρωπος γνώριζε πότε θα πεθάνει, δεν θα σταματούσε να
αμαρτάνει και να μην αδιαφορεί για την αρετή. Το άγνωστο της ώρας του θανάτου
κρατεί τον πιστό σε μία διαρκή ετοιμότητα και εγρήγορση. «Γρηγορείτε ουν ότι
ουκ οίδατε ποία ώρα ο Κύριος υμών έρχεται»(Ματθ. 24,42) είτε διά του θανάτου
είτε διά της Δευτέρας Παρουσίας Του.</span></span><br />
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #fce5cd;">.......</span></span></span>Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Θεός ευδοκεί σε έναν αιφνίδιο
θάνατο. Υπάρχει ευχή που λέγεται στις Ακολουθίες της Εκκλησίας μας και στην
οποία ζητούμε από τον Θεό να μας διαφυλάξει εκτός από των άλλων κακών και από
τον αιφνίδιο θάνατο. «Έτι δεόμεθα υπέρ του διαφυλαχθήναι την αγίαν εκκλησίαν
και την πολιν ταύτην, και πάσαν πόλιν και χώραν από λοιμού, λιμού, σεισμού,
καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, εμφύλιου πολέμου και
αιφνίδιου θανάτου».</span></span><br />
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #fce5cd;">.......</span></span></span>Η Εκκλησία προσεύχεται όχι μόνο για τα ενεργά μελή της, τους
πιστούς, αλλά και για όλον τον κόσμο, που δυνάμει αποτελούν μέλη της. Οπότε ως
μητέρα έχει στρέψει το ενδιαφέρον της και την στοργή της για να προστατέψει από
κάθε κακό και να δοθεί κάθε καλό και ευλογία στα τέκνα της, σε όλο τον κόσμο.
Γι’ αυτό προσεύχεται όχι μόνο υπέρ των Ορθοδόξων αλλά και «υπέρ ειρήνης του
σύμπαντος κόσμου… υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων,
αιχμαλώτων κ.λ.π.».</span></span><br />
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #fce5cd;">.......</span></span></span>Ο αιφνίδιος θάνατος για τον άθεο, τον άπιστο, τον αμετανόητο
είναι ένα τρομακτικό γεγονός με φοβερές συνέπειες, Γιατί ο χρόνος που δόθηκε
από τον Θεό στον συγκεκριμένο άνθρωπο σε αυτήν εδώ την ζωή δεν αξιοποιήθηκε
σωστά. Ο άνθρωπος αυτός δεν αυτοπροσδιορίσθηκε θετικά ενώπιον του Θεού, του
εαυτού του και του κόσμου· και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι δεν έζησε εν
μετανοία, δεν έζησε με επίγνωση Θεού. Οπότε και η κοινωνία του με τον Θεό, η
μετοχή του στην αιώνια θεία μακαριότητα κατά την μετά θάνατον ζωή διακυβεύεται. Αυτόν τον τύπο του
ανθρώπου κυρίως θέλει η προαναφερθείσα ευχή αίτηση, να διαφυλάξει από τον
αιφνίδιο θάνατο.</span></span><br />
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #fce5cd;">.......</span></span></span>Για τον πιστό όμως, γι’ αυτόν που ζει σωστά και εμπειρικά
την ορθόδοξη πνευματική ζωή, δεν έχει ισχύ ο αιφνίδιος θάνατος, δεν μπορεί να
τον βλάψει πνευματικά. Όσο μεγαλύτερη πνευματική κατάσταση έχει ένας άνθρωπος,
τόσο δεν φοβείται τον θάνατο, θα λέγαμε ότι μάλλον τον επιθυμεί. Όχι γιατί
μισεί την ζωή αυτήν ή γιατί θεωρεί το σώμα ως φυλακή όπως πίστευαν οι
Πλατωνικοί φιλόσοφοι και έβλεπαν την απαλλαγή από αυτό μέσω του θανάτου. Ο
χριστιανός αγαπά την ζωή και ποθεί την κοινωνία με την όντως Ζωή, που είναι ο
Χριστός. Γι’ αυτό μπορεί μαζί με τον απόστολο Παύλο να ομολογεί: «Εμοί γαρ το
ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος… την επιθυμίαν έχων εις το αναλύσαι και συν
Χριστώ είναι πολλώ μάλλον κρείσσον»(Φιλιπ. 1,21-23).</span></span><br />
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #fce5cd;">.......</span></span></span>Έτσι και ο μακάριος Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής από αυτόν τον
πόθο, τον θείο έρωτα προς τον Χριστό, την επιθυμία για ζωή αληθινή έλεγε: «Ο
θάνατος, όπου εις τους πολλούς είναι μέγας και τρομερός, εις εμένα είναι μία
ανάπαυσις, ένα γλυκύτατον πράγμα». Γι’ αυτό και σύστηνε «μακάριος, όστις
νυχθημερόν ενθυμείται τον θάνατον και ετοιμάζεται να τον συνάντηση. Διότι έχει
την συνήθειαν αυτός, εις όσους τον περιμένουν να έρχεται ιλαρός, αλλ’ εις όσους
δεν τον προσμένουν καταφθάνει πικρός και σκληρός [ως αιφνίδιος]»•.</span></span><br />
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #fce5cd;">.......</span></span></span>Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης φέρνει ένα πολύ ωραίο
παράδειγμα αιφνίδιου θανάτου. Ας υποθέσουμε, λέγει, ότι είναι ένας βασιλέας που
ζει μέσα στην χλιδή, την αμαρτωλότητα και κατέχει όλα τα πλούτη της γης. Την
στιγμή που ο βασιλέας αυτός βρίσκεται σε ένα συμπόσιο και διασκεδάζει με τους
πρίγκιπες και όλη την συνοδεία του, επάνω στον θρόνο του και σε όλο το μεγαλείο
του, αν του έλεγε κάποιος ότι σε λίγο πεθαίνεις, θα ταρασσόταν και θα έτρεμε
από τον φόβο του. Αν όμως σε κάποιον πτωχό, αλλά πλούσιο στην αγάπη του Θεού,
συνεχίζει ο άγιος Σιλουανός, λέγανε ότι τώρα πεθαίνεις, εκείνος με ειρήνη θα
έλεγε: «Να γίνει το θέλημα του Κυρίου. Δόξα στον Θεό, διότι με θυμήθηκε και
θέλει να με πάρει εκεί που πρώτος μπήκε ο ληστής».</span></span><br />
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #fce5cd;">.......</span></span></span>Βέβαια το καλύτερο, το ιδανικό, είναι ο άνθρωπος να
προγνωρίσει την ώρα του θανάτου του για να προσευχηθεί, να παραδώσει την ψυχή
του σε κατάσταση προσευχής· κάτι που συμβαίνει σε ενάρετους, οσίους Γέροντες.
Έτσι ο μακάριος Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής προγνώρισε, είχε λάβει «πληροφορίαν»
από την ίδια την Παναγία ότι θα κοιμηθεί την ημέρα της Κοιμήσεώς της, δηλ. στις
15 Αύγουστου. Αλλά και πολλοί προγενέστεροι άγιοι της Εκκλησίας μας είχαν
προγνωρίσει την κοίμησή τους, όπως ο Δανιήλ ο Στυλίτης, ο Γρηγόριος ο Παλαμάς
κ.ά. Ο όσιος Θεόγνωστος λέγει ότι σε όποιο ύψος αρετής και αν φθάσεις, όσα
χαρίσματα και αν αποκτήσεις «μη ανάσχη απολυθήναι της σαρκός χωρίς προγνώσεως
του θανάτου· αλλά και δέου λιπαρώς περί τούτου».</span></span><br />
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #fce5cd;">.......</span></span></span>«Τα κρίματα, του Θεού όμως είναι, άβυσσος πολλή»(βλ.
Ψαλμ.35,7) και «τίς έγνω νουν Κυρίου;»(Ρωμ. 11,32). Ο Θεός με τις ανεξιχνίαστες
βουλές και αποφάσεις Του αποβλέπει πάντοτε προς την σω¬τηρία, την πνευματική
τελειοποίηση του ανθρώπου, έστω και αν φαίνεται -μέσα στα όρια της πεπερασμένης
ανθρώπινης λογικής- ότι ο άνθρωπος ζημιώνεται, αδικείται. Έτσι ο Θεός επέτρεψε
πολλοί άγιοι να πεθάνουν με αιφνίδιο θά¬νατο, όπως ο απόστολος Ιάκωβος ο
Αδελφόθεος, ο αββάς Μωυσής ο Αιθίωψ, ο όσιος Στέφανος ο Νέος, οι 38 εν Σινά και
οι 33 εν Ραϊθώ αναιρεθέντες αββάδες, αλλά και ο μεγάλος αναμορφωτής του
αγιορειτικού μοναχισμού, όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης και πολλοί άλλοι. Αυτοί ως
πνευματικοί πατέρες αναδέχτηκαν τις αμαρτίες του λαού και θυσιάστηκαν όπως ο
Χριστός για χάρη της σωτηρίας του κόσμου. Έγιναν δε και αιτία εγρηγόρσεως και
αφυπνισμού για τους πιστούς. Διότι, όπως λέγει ο άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης,
οι πιστοί θα πρέπει να διερωτούνται μετά τον αιφνίδιο θάνατο ενός αγίου: «Αν
συνέβηκε τούτο σε αυτόν τον δίκαιο άνθρωπο, τί πρόκειται να πάθουμε εμείς οι
αμαρτωλοί;».</span></span><br />
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #fce5cd;">.......</span></span></span>Άλλοτε ο Θεός επιτρέπει έναν αιφνίδιο θάνατο, για να
εξαλείψει πλήθος αμαρτιών. Στο Γεροντικό διαβάζουμε ότι κάποιος μοναχός έπεσε
σε πορνεία και δύο άλλοι συνασκητές του, που είχαν ήδη κοιμηθεί, ζητούσαν από
τον Θεό να τον κατασπαράξει ένα λιοντάρι, για να διαγραφεί με αυτόν τον επώδυνο
θάνατο η αμαρτία του και να καταταγεί στην χορεία των σεσωσμένων μαζί τους. Ο
προορατικός μακάριος Γέροντας Πορφύριος έλεγε ότι οι ερευνητές επιστήμονες
βρίσκονται πολύ κοντά στην εύρεση του φαρμάκου για τον καρκίνο, αλλά δεν
επιτρέπει ο Θεός, γιατί ο Παράδεισος γεμίζει από καρκινοπαθείς.</span></span><br />
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #fce5cd;">.......</span></span></span>Ο πόνος είναι συνυφασμένος με την ζωή μας. Πολλές φορές από
τις έντονες θλίψεις λυγίζουμε, αν συμβαδίζει και η ολιγοπιστία. Για παράδειγμα,
αν γνωρίζουμε ότι κάποιο γνωστό μας πρόσωπο θα πεθάνει σε σύντομο χρονικό
διάστημα, γιατί έχει κάποια θανατηφόρα ασθένεια, και ενώ προετοιμαζόμαστε
ψυχολογικά να το αποδεχθούμε, παρόλα αυτά δεν το αντέχουμε, πόσο μάλλον θα
μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε ειρηνικά και γαλήνια έναν αιφνίδιο θάνα¬το και
μάλιστα για ένα νεαρό πρόσωπο;</span></span><br />
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #fce5cd;">.......</span></span></span>Ο θάνατος είναι κάτι αφύσικο, διεστραμμένο και αποτρόπαιο.
Παραμένει πάντοτε ο έσχατος εχθρός για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος από την
αρχαιότητα μέχρι και πριν μερικές δεκαετίες αντιμετώπιζε τον θάνατο με έντονο
υπαρξιακό ενδιαφέρον. Ο σημερινός όμως άνθρωπος που βλέπει σχεδόν καθημερινά
πολλούς ομαδικούς ή βιαίους θανάτους από πολέμους, εγκλήματα ή δυστυχήματα με
τα τηλεοπτικά μέσα, έχει χάσει αυτήν την υπαρξιακή αντιμετώπιση του θανάτου και
τον θεωρεί ως κάτι φυσικό.</span></span><br />
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #fce5cd;">.......</span></span></span>Ο χριστιανός όταν ομιλεί για τον θάνατο δεν το κάνει από
πεσσιμισμό, δεν συμβιβάζεται μοιρολατρικά μαζί του, δεν τον θεωρεί φυσικό· τον
βλέπει κυρίως ως εχθρό που πρέπει να τον νικήσει διά του Χριστού. «Έσχατος
εχθρός καταργείται ο θάνατος»(Α΄Κορ. 15, 26) «Ο Λόγος σαρξ, εγένετο»(Ιω. 1, 14)
«ίνα καταργήση τον το κράτος έχοντα του θανάτου τουτ’ έστιν τον διάβολον»(Εβρ.
2, 14). Η ενανθρώπηση του Θεού έγινε για να καταργηθεί ο θάνατος, η αμαρτία και
να νικηθεί ο διάβολος. Ο Χριστός προσέλαβε θνητό και παθητό σώμα, για να
νικήσει τον θάνατο στο ίδιο Του το σώμα. Διά της σταυρώσεώς Του και της
αναστάσεώς Του νίκησε τον θάνατο και έδωσε στον άνθρωπο την δυνατότητα, αφού
ενωθεί μαζί Του, να νικήσει και αυτός τον θάνατο στην προσωπική του ζωή. Έτσι
πλέον μετά την σάρκωση του Θεού Λόγου ο θάνατος αλλάζει για τους χριστιανούς
όνομα και προσανατολισμό· δεν ονομάζεται θάνατος, αλλά κοίμηση και γίνεται μία
γέφυρα προς την αιώνια ζωή. Ο πιστός μεταβαίνει «εκ του θανάτου εις την
ζωήν»(Ιω. 5, 24).</span></span><br />
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #fce5cd;">.......</span></span></span>Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης μάς συμβουλεύει να μην
ξεχνούμε ότι «ο θάνατος είναι τόσον αιφνίδιος κλέπτης, εις τρόπον οπού δεν
ηξεύρεις πότε έρχεται εις του λόγου σου. Ενδέχεται να έλθη τούτην την ημέραν,
τούτην την ώραν, τούτην την στιγμήν, και συ οπού εξημερώθης καλά, να μη φθάσης
να ιδής την εσπέραν και συ οπού έφθασες την εσπέραν, να μη φθάσης να
εξημερωθής… Συμπέραινε, λοιπόν, αδελφέ μου, από τούτα, και ειπέ έτσι εις τον
εαυτόν σου· “αν εγώ έχω να αποθάνω, και ίσως με έναν αιφνίδιον θάνατον, τί έχω
να γίνω ο ταλαίπωρος; τί θέλει με ωφελήσει τότε, αν απολαύσω όλας του κόσμου
τας ηδονάς;…ύπαγε οπίσω μου. Σατανά, και κακέ λογισμέ· δεν θέλω σου ακούσω εις
το να αμαρτήσω”».</span></span><br />
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #fce5cd;">.......</span></span></span>Σύμφωνα με τους Πατέρες και την εμπειρία της Εκκλησίας μας
πολύ ωφελούν τους κεκοιμημένους αδελφούς μας και ειδικά τους αιφνιδίως
αποθανόντας- τα μνημόσυνα, τα σαρανταλείτουργα, οι προσευχές, οι ελεημοσύνες
και η δική μας χριστιανική ζωή που αντανακλά ως φως και στις δικές τους ψυχές.</span></span><br />
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #fce5cd;">.......</span></span></span>Κλείνοντας αυτήν την ολιγόλεπτη εισήγησή μας στην οποία
ακροθιγώς αναφερθήκαμε σε ορισμένες πτυχές που σχετίζονται με τον αιφνίδιο
θάνατο από θεολογικής βέβαια απόψεως- θα θέλαμε να τονίσουμε ότι ο θάνατος, ο
χωρισμός της ψυχής από το σώμα του ανθρώπου αποτελεί ένα μυστήριο, για το οποίο
τον κύριο λόγο τον έχει ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Είναι μέσα στα
ανεξερεύνητα κρίματα του Θεού, αν τελικά εμείς προσωπικά θα πεθάνουμε με
αιφνίδιο θάνατο· όμως πρέπει να έχει γίνει πεποίθησή μας, να αφομοιωθεί από όλο
το είναι μας ότι διά του αναστάντος Χριστού «ο θάνατος ούκετι κυριεύει»(Ρωμ. 6,
9), ενώ «το χάρισμα του Θεού είναι ζωή αιώνιος»(Ρωμ. 6, 23).</span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
<span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
</span></span><br />
</span><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: right; text-indent: 1cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">(Αρχιμ. Εφραίμ Βατοπαιδινού, Καθηγουμένου Ι. Μ. Μ.
Βατοπαιδίου, </span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: right; text-indent: 1cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">«Αθωνικός Λόγος», σ. 207-215)</span></span></span></div>
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="line-height: 115%;"><a href="http://www.pemptousia.gr/2013/06/%CE%BF-%CE%B1%CE%B9%CF%86%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CF%80/">http://www.<span style="color: #660000;"><b>pemptousia</b></span>.gr</a></span></span></span></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-40278912351722957092013-05-18T14:40:00.002+03:002013-05-18T14:40:17.533+03:00Οι εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVQjEWvlEwdogUz3CpmwOVHnrKnKA5IqobzA9HNZ8Ab-ExVcaIvl4YArmgJ2tuXMtYv76GmQVFLP5zb16jCLBtY9jzbdJ2iKc7P8Kk2_eFHss85ipAJ_fQkmcpFxdb0Uxn7kH8FWWY7xU/s1600/%CE%BC%CE%B7+%CE%BC%CE%BF%CF%85+%CE%AC%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%85.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="470" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVQjEWvlEwdogUz3CpmwOVHnrKnKA5IqobzA9HNZ8Ab-ExVcaIvl4YArmgJ2tuXMtYv76GmQVFLP5zb16jCLBtY9jzbdJ2iKc7P8Kk2_eFHss85ipAJ_fQkmcpFxdb0Uxn7kH8FWWY7xU/s640/%CE%BC%CE%B7+%CE%BC%CE%BF%CF%85+%CE%AC%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%85.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; line-height: 115%;">Στα κείμενα της Αγίας
Γραφής παρουσιάζονται ένδεκα εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού, από τις οποίες οι
δέκα έγιναν στο διάστημα μεταξύ της Αναστάσεως και της Αναλήψεως και μία μετά
την Πεντηκοστή. Μερικές από αυτές περιγράφονται αναλυτικά και άλλες απλώς
απαριθμούνται. Καί, βέβαια, πρέπει να πούμε ότι δεν περιγράφονται όλες από τους
ίδιους Ευαγγελιστάς, δηλαδή δεν αναφέρονται και οι ένδεκα σε κάθε ένα ξεχωριστό
Ευαγγέλιο, αλλά μερικές μνημονεύονται από τον έναν Ευαγγελιστή και μερικές από
τον άλλο.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
<a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />
</span><div class="MsoNormal" style="text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; line-height: 115%;"> Προφανώς
υπήρξαν και άλλες εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού. Είναι χαρακτηριστικός ο
λόγος του Ευαγγελιστού Λουκά στις Πράξεις των Αποστόλων: "οίς και παρέστησεν
εαυτόν ζώντα μετά το παθείν αυτόν εν πολλοίς τεκμηρίοις, δι’ ημερών
τεσσαράκοντα οπτανόμενος αυτοίς και λέγων τα περί της βασιλείας του Θεού"
(Πράξ. α', 3). Είναι φυσικό αυτό να γινόταν γιατί, αφ’ ενός μεν ήθελε να τους παρηγορήση,
αφ’ ετέρου δε να τους προετοιμάση για την Ανάληψή Του, αλλά και την έλευση του
Παναγίου Πνεύματος.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; line-height: 115%;"> Οι ένδεκα
εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού είναι οι ακόλουθες:</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; line-height: 115%;"> 1. Στον Σίμωνα
Πέτρο (Α' Κορ. ιε', 5, Λουκ. κδ', 35).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; line-height: 115%;"> 2. Στην Μαρία
την Μαγδαληνή (Μάρκ. ιστ', 9-11, Ιω. κ', 11-18).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; line-height: 115%;"> 3. Στις
Μυροφόρες γυναίκες (Ματθ. κη', 9-10).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; line-height: 115%;"> 4. Στους δύο Μαθητάς
που πορεύονταν προς Εμμαούς (Μάρκ. ιστ', 12-13, Λουκ. κδ', 13-15).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; line-height: 115%;"> 5. Στους δέκα
Αποστόλους, όταν απουσίαζε ο Θωμάς (Μάρκ. ιστ', 14, Λουκ. κδ', 36-43, Ιω. κ',
19-25).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; line-height: 115%;"> 6. Στους ένδεκα
Μαθητάς, παρόντος και του Θωμά (Ιω. κ', 26-29).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; line-height: 115%;"> 7. Στους επτά
Αποστόλους στην λίμνη της Τιβεριάδος (Ιω. κα', 1-23).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; line-height: 115%;"> 8. Στους ένδεκα
στην Γαλιλαία (Ματθ. κη', 16).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; line-height: 115%;"> 9. Στους
Αποστόλους στην Βηθανία, όταν αναλήφθηκε (Μάρκ. ιστ', 19-20, Λουκ. κδ', 50, Πράξ.
α', 6-11, Α' Κορ. ιε', 7).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; line-height: 115%;"> 10. Στον αδελφόθεο
Ιάκωβο (Α' Κορ. ιε', 7).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; line-height: 115%;"> 11. Στον
Απόστολο Παύλο (Α' Κορ. ιε', 8-9).</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; line-height: 115%;"> Οι εμφανίσεις
αυτές του Αναστάντος Χριστού αναφέρονται μέσα στην Καινή Διαθήκη. Ωστόσο,
υπάρχουν και άλλοι πολλοί άγιοι που αξιώθηκαν της θεωρίας του Αναστάντος
Χριστού. Άλλωστε, η Ορθόδοξη Εκκλησία, που είναι το αναστημένο Σώμα του
Χριστού, προσφέρει την εμπειρία της Αναστάσεως. Ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος,
αναφερόμενος στην προσευχή "ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι προσκυνήσωμεν άγιον,
Κύριον, Ιησούν, τον μόνον αναμάρτητον", διδάσκει ότι δεν αναφερόμαστε στην
Ανάσταση που είδαν οι Μαθητές, δηλαδή δεν πρόκειται μόνο για μια ιστορική
αναφορά, αλλά για την Ανάσταση ή μάλλον τον Αναστάντα Χριστό που τον βλέπουμε
μέσα στην Εκκλησία. Δεν λέμε "ανάστασιν Χριστού πιστευσάμενοι", αλλά
"θεασάμενοι". Βέβαια, υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν στην Ανάσταση,
αλλά υπάρχουν και άλλοι, έστω και ολίγοι, που βλέπουν και κάθε ώρα τον Αναστάντα
Χριστό λαμπροφορούντα, και απαστράπτοντα "τάς της αφθαρσίας και Θεότητος αστραπάς".
Γιατί, πραγματικά, η Ανάσταση του Χριστού "η ημετέρα υπάρχει ανάστασις,
των κάτω κειμένων". Έτσι, άλλοι είναι μάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού
"εξ ακοής" και άλλοι μάρτυρες "από θέας". Οι τελευταίοι
είναι οι κατ’ εξοχήν μάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού.</span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: right; text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; line-height: 115%;"> </span><i><span><span>Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος</span></span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right; text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;"><i><span><span> </span></span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right; text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;"><i><span><span> </span></span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right; text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: large;"><i><span><span>http://imverias.blogspot.gr/2013/05/blog-post_2496.html </span></span></i></span></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-71033842461319232442013-05-11T13:28:00.002+03:002013-05-11T13:28:59.590+03:00ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-4377698229584266910" itemprop="description articleBody">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/198071_561919713838280_631431118_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="322" src="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/198071_561919713838280_631431118_n.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><span style="font-size: medium;">Η ανάσταση
του Χριστού αποτελεί μαζί με την εξουθενωτική σταύρωση Του και τον
θάνατο Του μετ'ανόμων, το μεγαλύτερο σκάνδαλο της ανθρώπινης ιστορίας.Η
εικόνα του εξουθενωμένου Θεού πού κατέβηκε στον τάφο- και τάφο δωρισμένο
- και στον άδη μαζί με τους απ'αιώνος δεσμίους , συμπεριλαμβανομένων
και των κολασμένων της γης , αποτελεί σκάνδαλο για την παγκόσμια
θεολογία των υπερηρώων και των ημιθέων, των παντοδυνάμων και αθανάτων
και μωρία κατά τον απόστολο Παύλο για όσους νόες θεωρούνται εξελιγμένοι
και πνευματέμφοροι. Ακόμα και όταν ο Κύριος ξεπροβάλλει από τον τάφο
νικητής και λαβαροφόρος, κατά τις δυτικές αναπαραστάσεις, οι φιλόσοφοι
του αιώνος τούτου, προσκρούουν στην λογική και στο πέρας της, στο μέγα
ζητούμενον και συσκεπτόμενον: στην νικη του εσχάτου εχθρού , πού είναι ο
θάνατος και μάλιστα αυτός ο φόβος του θανάτου. Γιατί αυτή είναι η
τυρρανία και ο φόβος και το μικρόβιο πού κατατρώει την παγκόσμια σκέψη
και τις δημιουργεί φορτία δυβάσταχτα και δυσερμήνευτα κενά. Ο κάθε
άνθρωπος,σκεπτόμενος ή μη γεννιέται με την κατάρα αυτού του φόβου. Της
αγωνίας ενός ταξιδιού πού λέγεται ζωή και πού καταλήγει σε μια άβυσσο
δυσπρόσιτη και τρομαχτική:την σιγουριά του θανάτου. Οι φιλόσοφοι πού
επιχείρησαν να φτάσουν στην υπέρβαση ή την κατανόηση αυτού του φόβου
τρελάθηκαν ή απελπίστηκαν και συμφιλιώθηκαν με την κατάρα του θανάτου,
διά της αυτιχειρίας, χωρίς να τον νικήσουν.</span><br /><br /><span style="font-size: medium;">Από
αυτόν τον φόβο δεν εξαιρέθηκε ούτε ο έμπιστος μαθητής, αυτός πού ήταν
στον κύκλο των δώδεκα, αυτός πού έγινε αυτήκοος και αυτόπτης και μύστης
σημείων και θαυμάτων, ακόμα και νεκραναστάσεων:ο Θωμάς της σημερινής
περικοπής. Ο Θωμάς έζησε , διά τον φόβο των Ιουδαίων , μακρόθεν το θείο
δράμα και σίγουρα είδε τον θάνατο πάνω στον σταυρό, ψηλάφησε την πλευρά
την λογχευμένη, είδε την ταφή και το τέλος, όπως νόμιζε. Είδε το σκότος
να κυριαρχεί προς στιγμήν παντοδύναμο, να καταπίνει τον ήλιο της
δικαιοσύνης, είδε τα μεσσιανικά όνειρα να δύουν και να χάνονται μέσα σε
έναν χαρισμένο τάφο. Και τάφος σημαίνει τέλος. Πέραν από τον τάφο δεν
νίκησε κανείς.Οι δυνάμεις του σκότους νίκησαν, η φυσική ροή επιβλήθη, οι
ιουδαϊκές αρχές κατέπνιξαν το ευαγγέλιο, οι μαθητές διώκονται, οι θύρες
κλείονται, η φωνή της αγάπης εσίγησε. Άρα η απελπισία πάντα νικά. Άρα ο
θάνατος κυριεύει. Μην βρίσκοντας κουράγιο να θρηνήσει καν τον διδάσκαλο
του, απομακρύνεται και έτσι την στιγμή της ανάστασης, την στιγμή της
υπέρβασης του λογικού, της μεγάλης ανατροπής και νίκης απουσιάζει,
νικάται από τον φόβο και την απελπισία και χάνει την στιγμή πού ο
Αναστημένος Χριστός παρουσιάζεται στους Δέκα και δίνει την Ειρήνη.
Ειρήνη πνευματική αλλά και Ειρήνη καθησυχαστική, ότι όντως Χριστός
Ανέστη, ότι όντως κατανικήθηκε ο θάνατος και ευτελίστηκε μια για πάντα η
σιγουριά του. Γι αυτό και καταφεύγει σαν κάθε κοινός και αδύναμος
άνθρωπος στην ασφάλεια του ρεαλισμού και της εμπειρίας: Αν δεν ψηλαφήσω
δεν πιστεύω! Και ιδού μεθ' ημέρας οκτώ παρουσιάζεται Αναστημένη η Ειρήνη
και πάλι και καθησυχάζει τον φόβο και την απελπισία. "Έλα και ψηλάφησε"
και " μακάριοι αυτοί πού πιστεύουν χωρίς να δούν" . Για αυτό και η
ομολογία. Ομολογία Χαράς και Υπέρβασης: Ο Κυριος μου και ο θεός μου!
Είναι Κύριος ο νικητής του θανάτου, ο καθαιρέτης του φόβου και Θεός
αυτός πού κατόρθωσε το ακατόρθωτο, άξιος να προσκυνείται και να
δοξολογείται. Είναι ο ελευθερωτής όχι από τον φόβο και την σιγουριά του
θανάτου, αλλα και από αυτόν τον θάνατο.</span><br /><br /><span style="font-size: medium;">Η
ορθόδοξη πίστη λοιπόν, πού έχει στο κέντρο την Ανάσταση, την απόλυτη
απελευθέρωση από την δυναστεία του θανάτου, είναι αποκάλυψη εμπειρική.
Είναι συνάντηση με τον Αναστημένο πού παρέχει την ειρήνη και προσκαλεί
σε εμπειρική σχέση και σε ψηλάφηση και ονομάζει μακάριους δηλ. άγιους
αυτούς που είναι σίγουροι από την πίστη, προτού δούν και ψηλαφήσουν. Ο
Χριστός δεν είναι απρόσιτος μετά την ανάσταση, δεν είναι αναπαυμένος σε
θρίαμβο πανθεϊκό και υψηλά στον ουρανό, καταδυναστεύοντας την
αιχμαλωσία. Γιατί αιχμάλωτος είναι αυτός ο ίδιος ο θάνατος και ο Χριστός
για λογαριασμό του καθένα μας προσκαλεί να συνεορτάσουμε Αυτόν, πάσχα
αιώνιον και να συμπατήσουμε τον θάνατο μαζί Του. Μας συναντά στο υπερώο,
τουτέστιν στην Εκκλησία, πού είναι ο τόπος της ειρήνης, δηλαδή της
συμφιλίωσης, του καθησυχασμού, της αποκάλυψης της βασιλείας Του, όπου
έσχατος εχθρός κατηργήθη ο αρχαίος τύρρανος, ο θάνατος και ο φόβος του
θανάτου. Σε αυτή την μυστηριακή σχέση , σε αυτό το συμφιλιωτικό πεδίο
της Εκκλησίας και δη της μυστηριακής ζωής και του ορθόδοξου Ησυχασμού, ο
Αναστάς είναι παρών και ψηλαφητός. Εκεί αίρονται τα κλείθρα κάθε
απιστίας και έαρ μυρίζει, έαρ ζωοποιόν και πάσχα αιώνιον.Ας μετάσχουμε
της εμπειρίας, συναναστημένοι με τον Χριστό.Η τελευταία πλάκα, το
τελευταίο εμπόδιο πού κρατούσε δέσμια την ανθρώπινη φύση ήρθη και
κατετροπώθη. Ας μετάσχουμε λοιπόν στην νίκη του Θεανθρώπο, στην εκδίκηση
Του για το ανθρώπινο γένος όλων των εποχών, αγαλλομένω ποδί πάσχα
κροτούντες αιώνιον.</span></span><br />
<br />
<br />
<span style="color: #990000;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="color: black;"><i>π π κρουσκος 11-5-2013 </i></span></span></span></span></div>
</div>
<br />Read more: <a href="http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2013/05/blog-post_11.html#ixzz2SyjpDfKr" style="color: #003399;">http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2013/05/blog-post_11.html#ixzz2SyjpDfKr</a></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-68106849121162886702013-05-04T15:44:00.000+03:002013-05-04T15:44:00.775+03:00ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΛΑΜΠΡΥΝΘΩΜΕΝ ΤΗ ΠΑΝΗΓΥΡΕΙ». ΛΑΜΠΡΟΣ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΣ Θεολόγος - Καθηγητής.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVvYUHjikf32i7gAWq4E3nKaQQk8NbWk6aZ5vlWYC5Aw7qWf-mNO3Aawhh4RJEOk4A24xGJncdYxTu51vMN46DqFk-F3abNE43f24-wHr2ZkCGAUdMm3NGebcejjtANHG4WRQ6womsSxe_/s1600/anastasis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVvYUHjikf32i7gAWq4E3nKaQQk8NbWk6aZ5vlWYC5Aw7qWf-mNO3Aawhh4RJEOk4A24xGJncdYxTu51vMN46DqFk-F3abNE43f24-wHr2ZkCGAUdMm3NGebcejjtANHG4WRQ6womsSxe_/s640/anastasis.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<div align="justify">
<strong><span><span style="font-size: medium;"><br /><br />«Πάσχα
το τερπνόν΄ Πάσχα Κυρίου Πάσχα΄ Πάσχα πανσεβάσμιον ημίν ανέτειλε». Με
αυτούς τους υπέροχους και πανηγυρικούς στίχους ο θεσπέσιος υμνογράφος
της Αναστάσεως αναγγέλλει στους πιστούς την έλευση της πλέον λαμπρής και
ευφρόσυνης εορτής της Εκκλησίας μας. Σύμπας ο άγιος λαός του Θεού, ο
«ευσεβής και φιλόθεος», όπως τον αποκαλεί ο ιερός Χρυσόστομος, «εν ενί
στόματι και μια καρδία», με δάκρυα χαράς στα μάτια, υμνεί τον Αναστάντα
εκ νεκρών και νικητή του θανάτου, Κύριο Ιησού Χριστό. Με αισθήματα
βαθύτατης συγκίνησης και απέραντης αγαλλίασης κατακλύζει τους
λαμπροστόλιστους και ολόφωτους ναούς για να εορτάσει τη Θεία Έγερση και
να απολαύσει τον ανείπωτο πλούτο της χρηστότητας του Κυρίου. Σπεύδει για
να εορτάσει τον πιο σπουδαίο θρίαμβο, την πιο μεγάλη και απερίγραπτη
νίκη της ανθρώπινης ιστορίας: Τον θάνατο του θανάτου μας!<br />Ύστερα από
μια μακρά πνευματική και σωματική άσκηση και πορεία, κατά την οποία
γίναμε κοινωνοί των σωτηριωδών Παθημάτων του Κυρίου και Λυτρωτή μας
Χριστού. Ύστερα από μια οντολογική μετοχή «εις τον θάνατον αυτού»
(Ρωμ.6,4) προσερχόμεθα «λαμπαδηφόροι, τω προϊόντι Χριστώ εκ του
μνήματος» για να «συνεορτάσωμεν ταις φιλαιόρτοις τάξεσι, Πάσχα Θεού το
σωτήριον». Αφήνουμε πια την κατήφεια και την κατάνυξη της αγίας
Εβδομάδος των Παθών και σπεύδουμε «αγαλλομένω ποδί» να συμμετάσχουμε της
άφατης πασχαλινής πανδαισίας, να λαμπρυνθούμε και να πανηγυρίσουμε, να
απολαύσουμε υπερβαλλόντως «του συμποσίου της πίστεως».<br />Πάσχα σημαίνει
διάβαση, λύτρωση, σωτηρία. Όπως ο παλαιός λαός του Θεού, ο Ισραήλ,
σώθηκε, χάρις στη θαυμαστή βοήθεια του Θεού, από την φαραωνική τυραννία,
έτσι και ο νέος λαός του Θεού, οι πιστοί από όλες τις φυλές του κόσμου,
σώθηκαν από τη νοητή φαραωνική τυραννία της αμαρτίας και πέρασαν στην
εν Χριστώ πραγματική ελευθερία της χάριτος του Θεού. Το ιουδαϊκό Πάσχα
υπήρξε τύπος του χριστιανικού Πάσχα. Εκείνο υπήρξε μια στενή εθνική και
συνάμα θρησκευτική εορτή, ανάμνηση ενός εθνικοαπελευθερωτικού γεγονότος,
ενός μικρού λαού. Το χριστιανικό Πάσχα είναι ο λαμπρότατος εορτασμός
της πανανθρώπινης απελευθέρωσης από τον πιο τυραννικό και ανίκητο
δυνάστη, τον άρχοντα του κόσμου τούτου, διάβολο και τον πικρό και
αναπόφευκτο θάνατο.<br />Ο Κύριος Ιησούς Χριστός δέχτηκε να γίνει ο Ίδιος,
με τη θέλησή Του, απολυτρωτική θυσία. Να γίνει ο νοητός «ενιαύσιος
αμνός», το «άμωμο ιερείο» του νέου Πάσχα, προκειμένου να νικηθεί ο
νοητός Φαραώ, ο διάβολος, να καταργηθεί το κράτος του θανάτου και να
γίνει η καταλλαγή του ανθρωπίνου γένους με το Θεό (Εφ.2,13). Δι' αυτής
της υπερτάτης θυσίας «εκ της φθοράς το ημέτερον γένος ανακληθέν προς
αιωνίαν ζωήν μεταβέβηκεν».<br />Η λαμπροφόρος Ανάσταση του Κυρίου υπήρξε
νομοτελειακή, αυτό που δε μπορούσε να προβλέψει ο παμφάγος ʼδης,
προσωποποιημένος στο έχθιστο πρόσωπο του Σατανά. Η πηγή της ζωής, η
όντως ζωή, καθ' ότι «εν αυτώ ζωή ην» (Ιωάν.1,4) ήταν αδύνατο να κρατηθεί
δέσμια των αιωνίων νοητών δεσμών του ʼδη. Έτσι η ψυχή του Κυρίου
«σπαράττουσα άμφω γαρ δεσμούς του θανάτου και ʼδου», και αφού ενώθηκε
ξανά με το άχραντο σώμα Του, ανέστη θριαμβευτικά. Ο απόστολος Παύλος
διακηρύσσει πανηγυρικά: «Χριστός εγερθείς εκ νεκρών, ουκέτι αποθνήσκει,
θάνατος αυτού ουκέτι κυριεύει» (Ρωμ.6,9). «Σήμερον ο Κύριός μας Χριστός
έσπασε τις χάλκινες πύλες και εξηφάνισε και αυτόν τον θάνατον» τονίζει ο
ιερός Χρυσόστομος. Και συνεχίζει: «Διατί όμως λέγω τον θάνατον; Και
αυτό το όνομά του ακόμη άλλαξε. Δεν ονομάζεται πλέον θάνατος, αλλά
κοίμησις και ύπνος»!<br />Οι σωτήριες δωρεές που απορρέουν από την
Ανάσταση του Κυρίου είναι ανεξάντλητες. Η Θεία Έγερση είναι η ακένωτη
πηγή των δωρεών και των ευλογιών του Θεού. Σύμφωνα με τον απόστολο
Παύλο, το γεγονός της Αναστάσεως αποτελεί την πεμπτουσία ολοκλήρου του
χριστιανικού οικοδομήματος. Στην αντίθετη περίπτωση «ει δε Χριστός ουκ
εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις υμών.
Ευρισκόμεθα δε και ψευδομάρτυρες του Θεού, ότι εμαρτυρήσαμεν κατά του
Θεού ότι ήγειρε τον Χριστόν, ον ουκ ήγειρεν, είπερ άρα νεκροί ουκ
εγείρονται΄ ει γαρ νεκροί ουκ εγείρονται, ουδέ Χριστός εγήγερται. Ει δε
Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία η πίστις υμών΄ ότι εστέ εν ταις αμαρτίαις
υμών. ʼρα και οι κοιμηθέντες εν Χριστώ απώλοντο. Ει εν τη ζωή ταύτη
ηλπικότες εσμέν εν Χριστώ μόνον, ελεεινότεροι πάντων ανθρώπων εσμέν»
(Α΄Κορ.15,15-19). Με άλλα λόγια Χριστιανισμός, χωρίς το θεμέλιο της
πίστεως στην Ανάσταση του Χριστού, είναι όχι μόνον ανωφελής στην
ανθρωπότητα, αλλά ακόμη και επιζήμιος! Η σχολαστική και ορθολογιστική
θεώρηση της χριστιανικής πίστεως στην Ανάσταση οδηγεί σε τραγικά
αδιέξοδα, απογυμνώνει τον χριστιανισμό από την απολυτρωτική του δύναμη
και τον υποβιβάζει και εξισώνει με τις άλλες θρησκείες του κόσμου, η
οποία ικανοποιεί μόνον το «θρησκευτικό συναίσθημα» των οπαδών της.
Οικτρή απόδειξη όλων αυτών η κατηγορηματική άρνηση της Αναστάσεως από τη
δυτική «χριστιανοσύνη», με όλα τα τραγικά αδιέξοδα του δυτικού
νοησιαρχικού ανθρώπου.<br />Εμείς οι ορθόδοξοι πιστοί, ακολουθώντας την
βιβλική και αγιοπατερική θεολογία και παράδοση, στηρίζουμε την πίστη μας
στο ασάλευτο βάθρο της Αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Έχουμε
ως εφαλτήριο στη ζωή μας την ελπιδοφόρα αρχή: «Νυνί δε Χριστός εγήγερται
εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο ... εν τω Χριστώ πάντες
ζωοποιηθήσονται» (Α΄κορ.15,20,22). Ολόκληρη η βιωτή μας κινείται γύρω
από το νοητό άξονα της Αναστάσεως. Η γέννησή μας, ο τρόπος της ζωής μας,
η νοοτροπία μας, η λατρεία μας, ακόμα και θανή μας, που για μας είναι
προσωρινή κοίμηση, προσδιορίζονται και επηρεάζονται άμεσα από το γεγονός
της Αναστάσεως του Κυρίου και τη μελλοντική εν Χριστώ προσωπική μας
ανάσταση. Έτσι τίποτε πια δε μας φοβίζει, αφού νικήθηκε ο θάνατος, ο
μεγαλύτερος εχθρός μας. Όλα τα άλλα εμπόδια και οι δυσκολίες της ζωής
μας προσπερνιούνται με αίσθημα αισιοδοξίας. Η απελπισία και η κατήφεια
είναι ίδιον των απίστων, αυτών που δεν έχουν ελπίδα αναστάσεως, όλων
εκείνων που αρνούνται την Ανάσταση του Λυτρωτή μας και φορτωμένοι
εωσφορικό εσμό, περιχαρακώνονται στην υποκειμενική τους διανοητική
αυτάρκεια.<br />Για όλους αυτούς τους λόγους σκιρτούμε από χαρά και
ουράνια αγαλλίαση την αγία ημέρα της Εγέρσεως του Λυτρωτή μας Χριστού.
Εορτάζουμε και δοξάζουμε την πανένδοξη Ανάσταση του Κυρίου μας και
πανηγυρίζουμε προκαταβολικά για τη δική μας μελλοντική ανάσταση και την
είσοδό μας στην ατέρμονη Βασιλεία του Θεού. Ομολογούμε, με τον πιο
δυναμικό τρόπο, την πίστη μας στον μοναδικό Σωτήρα και Λυτρωτή μας
Αναστάντα Κύριο και διαλαλούμε το μήνυμα της Αναστάσεως, για να φτάσει
σε κάθε ανθρώπινη καρδιά, ως τα πέρατα του κόσμου και τα έσχατα της
ιστορίας. Ψάλλουμε, αναρίθμητες φορές, με δάκρυα χαράς στα μάτια και
παλλόμενη από συγκίνηση καρδιά, τον νικηφόρο παιάνα του Πάσχα, τον πιο
νικηφόρο και ενθουσιώδη παιάνα, που ακούστηκε ποτέ από ανθρώπινα χείλη,
«Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις
μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».</span></span></strong></div>
<div align="justify">
<strong><span><span style="font-size: medium;"> </span></span></strong></div>
<div align="justify">
<strong><span><span style="font-size: medium;"> http://sinodiporos.blogspot.gr/</span></span></strong></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-80819020928602286442013-05-03T12:30:00.000+03:002013-05-03T12:30:00.910+03:00ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ ΤΩι ΑΓΙΩι ΠΑΣΧΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="LEFT" class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; font-weight: normal; margin-top: 0.42cm; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span lang="en-US"><br /></span></span></span><div style="text-align: center;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><span><span lang="en-US">† Β
Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ</span></span><br /><span><span lang="en-US">ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ</span></span><br /><span><span lang="en-US">ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ -
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ</span></span><br /><span><span lang="en-US">ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ</span></span><br /><span><span lang="en-US">ΠΑΝΤΙ ΤΩι ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ</span></span><br /><span><span lang="en-US">ΠΑΡΑ
ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ</span></span></span></div>
<span style="font-size: large;"><span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; font-weight: normal; margin-top: 0.42cm; text-align: justify; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span lang="en-US">Αδελφοί
συλλειτουργοί και τέκνα ευσεβή και
φιλόθεα της Εκκλησίας, <br />Χριστός Ανέστη!</span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; font-weight: normal; margin-top: 0.42cm; text-align: justify; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span lang="en-US">Η
αναγγελία της Αναστάσεως υπό των
Μυροφόρων προς τους Μαθητάς του Χριστού
εθεωρήθη υπό αυτών παραλήρημα. Καί όμως
η είδησις, η εκληφθείσα ως παραλήρημα,
εβεβαιώθη ως Αλήθεια. Ο αναστημένος
Ιησούς ενεφανίσθη εις τους Μαθητάς Του
επανειλημμένως.</span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-top: 0.42cm; text-align: justify; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">Εις
την εποχήν μας το κήρυγμα της Αναστάσεως
ακούεται και πάλιν ως παραλήρημα διά
τους ορθολογιστάς. Εν τούτοις, οι πιστοί
όχι μόνον πιστεύομεν, αλλά και βιούμεν
την Ανάστασιν ως γεγονός αληθέστατον.</span></span><strong><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">
Την μαρτυρίαν μας επισφραγίζομεν, εάν
χρειασθή, διά της θυσίας της ζωής μας,
διότι εν Χριστώ Αναστάντι υπερβαίνομεν
τον θάνατον και απαλλασσόμεθα από τον
φόβον αυτού. Το στόμα μας είναι πλήρες
χαράς εν τω λέγειν Ανέστη ο Κύριος! </span></span></strong></span><span><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">Οι
Άγιοί μας, κατά κόσμον νεκροί, ζούν
μεταξύ μας, απαντούν εις τα αιτήματά
μας. Ο μεταθανάτιος κόσμος είναι
αληθέστερος του προθανατίου. Ο Χριστός
ανέστη και ζη μεταξύ ημών. Υπεσχέθη ότι
θα είναι μαζί μας έως της συντελείας
του αιώνος. Καί πράγματι είναι. Φίλος
και αδελφός και θεραπευτής και χορηγός
παντός αγαθού.</span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; font-weight: normal; margin-top: 0.42cm; text-align: justify; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span lang="en-US">Ευλογητός
ο Θεός, ο Αναστάς εκ των νεκρών και
χαριζόμενος εις πάντας ζωήν την αιώνιον.
Πού σου θάνατε το νίκος; Ανέστη ο Χριστός,
“και τον πάλαι άμετρα καυχώμενον, ως
γελοίον παιζόμενον έδειξε” (πρβλ. Κανών
Σταυροαναστάσιμος Δ΄ ήχου, Θ΄ Ωδή, ποίημα
Ιωάννου Δαμασκηνού). Τα πάντα πεπλήρωται
Φωτός και αι καρδίαι μας χαράς ανυπερβλήτου.</span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-top: 0.42cm; text-align: justify; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">Καί
όχι μόνον χαράς, αλλά και δυνάμεως. </span></span><strong><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">Ο
πιστεύων εις την Ανάστασιν δεν φοβείται
τον θάνατον· και ο μη φοβούμενος τον
θάνατον είναι ψυχικώς άκαμπτος και
αλύγιστος, </span></span></strong></span><span><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">διότι
ο,τι διά τους πολλούς και απίστους είναι
η φοβερωτέρα απειλή, διά τον πιστόν
χριστιανόν είναι μικράς σημασίας
γεγονός, διότι είναι η είσοδος εις
την ζωήν.</span></span><strong><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">
Ο πιστός χριστιανός ζη την ανάστασιν
και προ του φυσικού θανάτου του.</span></span></strong></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-top: 0.42cm; text-align: justify; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">Η
συνέπεια του βιώματος της Αναστάσεως
είναι η μεταβολή του κόσμου. Ενθουσιάζει
την ψυχήν. Καί η ενθουσιώδης ψυχή ελκύει
εις τον δρόμον της τας άλλας ψυχάς, αι
οποίαι συγκινούνται από τα αληθινά
βιώματα της χαράς της αθανασίας. </span></span><strong><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">Η
Ανάστασις του Χριστού και η ιδική μας
ανάστασις δεν είναι μία θεωρητική
αλήθεια. Είναι δόγμα της πίστεώς μας.</span></span></strong></span><span><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">
Είναι μία χειροπιαστή πραγματικότης.
Είναι η δύναμις η νικήσασα τον κόσμον,
παρά τους εναντίον της σκληροτάτους
διωγμούς. “Aύτη εστίν η νίκη η νικήσασα
τον κόσμον, η πίστις ημών” (Α΄ Ιωάν. ε΄,
4) εις την Ανάστασιν. Διά της Αναστάσεως
ο άνθρωπος γίνεται κατά χάριν Θεός. Διά
της νίκης του αναστασίμου φωτός επί των
ακαθάρτων παθών, ενιδρύεται εις την
ψυχήν μας έρως θείος και αγάπη τις ξένη,
τον ανθρώπινον όρον υπερβαίνουσα.</span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; font-weight: normal; margin-top: 0.42cm; text-align: justify; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span lang="en-US">Χριστός
Ανέστη, λοιπόν! Αι καρδίαι μας είναι
πλημμυρισμέναι από το Αναστάσιμον φως
και την αναστάσιμον χαράν. Προσερχόμεθα
με γνησιότητα και απλότητα εις τον
Αναστάντα Χριστόν. Διότι, ως λέγει ο
Προφητάναξ Δαυίδ, ο επόπτης των καρδιών
μας άνωθεν Θεός “καρδίαν συντετριμμένην
και τεταπεινωμένην ουκ εξουδενώσει”
(Ψαλμ. Ν΄, 19).</span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-top: 0.42cm; text-align: justify; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">Η
Ανάστασις είναι η δύναμίς μας, η ελπίς
μας, η χαρά μας, το αγαλλίαμά μας. Διά
της Αναστάσεως υπερβαίνομεν τον πόνον
και την θλίψιν δι’ όλα τα κακά της
φυσικής επιγείου ζωής.</span></span><strong><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">
Η Ανάστασις είναι η απάντησις του Θεού
εις την απορίαν του πληγωμένου από τα
δεινά του κόσμου ανθρώπου.</span></span></strong></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-top: 0.42cm; text-align: justify; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">Εις
τας δυσκολίας και τα παθήματα, τα οποία
διέρχεται σήμερον ο κόσμος, ημείς δεν
αποκάμνομεν. Η επί το αυτό σύναξις των
φοβισμένων Μαθητών του Κυρίου εις το
Υπερώον της Σιών μας ενδυναμώνει.</span></span><strong><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">
Δεν φοβούμεθα, διότι αγαπώμεν τους
πάντας, όπως ηγάπησεν ημάς Εκείνος και
την ψυχήν Αυτού έθηκεν υπέρ ημών</span></span></strong></span><span><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">.
Θεανδρικώς ο Αναστάς Κύριος αοράτως
μας συνοδεύει. Αρκεί να έχωμεν -και
έχομεν- αγάπην. Καί με την αγάπην
επιγινώσκομεν του Μυστηρίου την δύναμιν.
Τού Μυστηρίου! </span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-top: 0.42cm; text-align: justify; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">Καί
αν άλλοι διστάζουν ανθρωπίνως και
“δράγματα στοιβάζουν πράξεων τας
θημωνίας” (πρβλ. Στιχηρά Εσπερινού
Κυριακής Ασώτου), ημείς καυχώμεθα. Καί
εάν ημείς δεν “απολικμίζωμεν φιλευσπλαχνία
το άχυρον των έργων της αδικίας και τα
πάθη μας και δεν καταστρώνωμεν άλωνα
μετανοίας”, </span></span><strong><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">ο
Αναστάς Χριστός είναι Αγάπη και διαλύει
το κάθε είδους σκότος και τον φόβον γύρω
μας και εισέρχεται εντός ημών και εις
τον κόσμον, των θυρών των καρδιών μας
πολλάκις κεκλεισμένων.</span></span></strong></span><span><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">
Καί “μένει μεθ’ ημών” μονίμως διά του
σταυρού της αγάπης. Το κάλεσμά Του είναι
η ειρήνη. Την Εαυτού ειρήνην χαρίζει
εις ημάς.</span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-top: 0.42cm; text-align: justify; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span><strong><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">Οι
ισχυροί του κόσμου τούτου επαγγέλλονται
και υπόσχονται ειρήνην, μηδέποτε
εμπειρικώς πραγματοποιουμένην</span></span></strong></span><span><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">.
Η δύναμις της Θείας Αγάπης και Ειρήνης
και Σοφίας μένει έξω από κάθε ανθρώπινον
πανικόν. Δεν ευρίσκεται εις το περιθώριον
της πραγματικότητος ούτε εις την
περιφέρειαν κάποιων ατομικών δοξασιών.
Είναι η καρδία και το κέντρον των
γεγονότων. Είναι η καρδία της ανθρωπότητος.
Είναι το κέντρον της ζωής. Είναι η
κυριεύουσα ζώντων και νεκρών. Είναι η
Αλήθεια.</span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; font-weight: normal; margin-top: 0.42cm; text-align: justify; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span lang="en-US">Η
αδιαφιλονίκητος υπεροχή της Δυνάμεως
κρατεί αοράτως τα ηνία και κατευθύνει
τα πάντα, καθ’ ην ώραν πολλοί επώνυμοι
κατ’ άνθρωπον “σκότος εις τας φρένας
έχουν”.</span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-top: 0.42cm; text-align: justify; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span><strong><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">Την
περίοδον της σημερινής γενικής
αποσυνθέσεως παγκοσμίως, η ελπίς πάντων
των περάτων της γης, η Σοφία του Θεού,
είναι η παρουσία της ουρανίας συνθέσεως
και αρμονίας.</span></span></strong></span><span><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">
Τον καιρόν της καταρρεύσεως και του
προσδοκωμένου θανάτου υπάρχει το γεγονός
της Αναστάσεως και η ενίσχυσις της
πεποιθήσεως επί τον Κύριον.</span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-top: 0.42cm; text-align: justify; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">Η
ειρήνη του θανάτω τον θάνατον διά της
κενώσεως Αυτού πατήσαντος και </span></span><strong><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">η
χαρά της αγάπης διαχέονται και θεραπεύουν
τον στενάζοντα και οδυνώμενον πάντοτε
σύγχρονον “άνθρωπον”</span></span></strong></span><span><span lang="en-US"><span style="font-weight: normal;">
και την συνωδίνουσαν και συστενάζουσαν
μετ΄ αυτού κτίσιν, την “απολύτρωσιν
και την υιοθεσίαν απεκδεχομένους”
(πρβλ. Ρωμ. η΄, 20-23) της “ελευθερίας της
δόξης των τέκνων του Θεού”.</span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="LEFT" class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; font-weight: normal; margin-top: 0.42cm; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span lang="en-US">Αληθώς
Ανέστη ο Κύριος, πατέρες και αδελφοί
και τέκνα!</span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="LEFT" class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; font-weight: normal; margin-top: 0.42cm; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span><span lang="en-US">Άγιον
Πάσχα 2013</span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="LEFT" class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; font-weight: normal; margin-top: 0.42cm; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;"><span>
† </span><span><span lang="en-US">Ο
Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος</span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div align="LEFT" class="western" style="font-family: Verdana,sans-serif; font-weight: normal; margin-top: 0.42cm; text-indent: 0.93cm;">
<span style="font-size: large;">
<span><span lang="en-US">διάπυρος
προς Χριστὸν Αναστάντα ευχέτης πάντων
υμών </span></span></span>
</div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-53572912601191570412013-05-02T15:50:00.000+03:002013-05-02T15:50:00.334+03:00Αγίου Επιφανείου Κύπρου Η Κάθοδος του Κυρίου στον Άδη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/73951_555438047819780_1964760144_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="456" src="https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/73951_555438047819780_1964760144_n.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHm8aVWz6bYtIEDRX-VAVoxUh5AD1-2lO-_RFQutu_uig0irc5korMsDmC2Hobe22zJIZAZjDc6IVIp2LxH7D1y8iWGga9WaeOJnm31d6op9JzW0yTAdLdqUOBV_DVjlNcqYodbYTMwjQ/s1600/%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BB%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<br /><div class="MsoNormal" style="color: #3333ff; font-style: italic; text-align: justify;">
<span style="font-size: 180%;"><b> <span style="font-family: Arial;"></span></b><span style="font-family: Arial;">Τι
είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα; Μεγάλη σιωπή είναι απλωμένη στη γη.
Μεγάλη σιωπή και ηρεμία. Μεγάλη σιωπή γιατί κοιμάται ο Βασιλιάς. Η
γη φοβήθηκε και ησύχασε επειδή ο Θεός με το σώμα κοιμήθηκε,
και ανέστησε αυτούς που κοιμόνταν απ’ την αρχή των αιώνων. Ο
Θεός με το σώμα πέθανε, και τρόμαξε ο Άδης. Ο Θεός για λίγο
κοιμήθηκε, και ανέστησε αυτούς που βρίσκονταν στον Άδη.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #3333ff; font-style: italic; text-align: justify;">
<span style="font-size: 180%;"><b> <span style="font-family: Arial;"></span></b><span style="font-family: Arial;">Που
είναι τώρα, οι πριν από λίγο ταραχές και οι φωνές και οι θόρυβοι,
που ξεσηκώνατε, παράνομοι, εναντίον του Χρίστου; Που είναι οι
συγκεντρώσεις σας και οι αντιρρήσεις σας, και οι φρουρές, και τα όπλα
και τα δόρατα; Που είναι οι βασιλείς και οι ιερείς κι' οι
καταδικασμένοι δικαστές; Που είναι οι λαμπάδες και τα μαχαίρια
κι' οι άτακτες κραυγές; Που είναι οι όχλοι και η λύσσα και η
αδιάντροπη φρουρά; Στ' αλήθεια χάθηκαν γιατί στ' αλήθεια αυτοί
οι όχλοι έκαναν σχέδια ανόητα και μάταια. Έπεσαν με ορμή επάνω
στον ακρογωνιαίο λίθο τον Χριστό, αλλά συντρίφθηκαν αυτοί οι
ίδιοι. Χτύπησαν με δύναμη στη στερεά πέτρα, αλλά αυτοί
τσακίστηκαν, και τα κύματα τους διαλύθηκαν στον αφρό. Χτύπησαν επάνω στο
σκληρό αμόνι, και οι ίδιοι κομματιάστηκαν. Ύψωσαν επάνω στο
ξύλο —του Σταυρού— την πέτρα της ζωής, κι' αυτή κατρακυλώντας
τους θανάτωσε. Έδεσαν τον πανίσχυρο Σαμψών, δηλαδή τον Ήλιο
Θεό, αλλά Αυτός αφού έλυσε τα παμπάλαια δεσμά εξόντωσε τους
εχθρούς και τους παράνομους. Έδυσε ο Θεός, ο Ήλιος Χριστός κάτω
απ’ τη γη, και βαθύ σκοτάδι έπεσε επάνω στους Ιουδαίους.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #3333ff; font-style: italic; text-align: justify;">
<span style="font-size: 180%;"><b> <span style="font-family: Arial;"></span></b><span style="font-family: Arial;">Σήμερα
ήλθε η σωτηρία σ' αυτούς που βρίσκονται στη γη και σ' αυτούς που
απ’ την αρχή των αιώνων βρίσκονται κάτω απ’ τη γη. Σήμερα ήλθε η
σωτηρία στον ορατό και αόρατο κόσμο. Είναι διπλή σήμερα η
παρουσία του Δεσπότη, διπλή η σωτηρία, διπλή η φιλανθρωπία,
διπλή η κατάβαση μαζί και συγκατάβαση, διπλή η επίσκεψη προς
τους ανθρώπους. Κατεβαίνει ο Θεός από τον ουρανό στη γη κι' από
τη γη στα καταχθόνια. Ανοίγονται οι πύλες του Άδη. Γεμίστε με
αγαλλίαση εσείς που κοιμάσθε απ’ την αρχή των αιώνων,
υποδεχτείτε το μέγα φως όσοι κάθεστε στο σκοτάδι και τη σκιά του
θανάτου. Έρχεται ο Δεσπότης ανάμεσα στους δούλους. Έρχεται ο
Θεός ανάμεσα στους νεκρούς. Έρχεται η ζωή ανάμεσα στους
νεκρούς. Έρχεται ο αθώος ανάμεσα στους ενόχους. Έρχεται το φως
που δεν σβήνει ανάμεσα σ' αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι.
Έρχεται ο ελευθερωτής ανάμεσα στους αιχμαλώτους. Έρχεται Αυτός
που βρίσκεται πιο πάνω από τους ουρανούς, μεταξύ αυτών που
βρίσκονται κάτω απ’ τη γη. Ήλθε ο Χριστός στη γη και πιστέψαμε. Κατέβηκε
ο Χριστός στους νεκρούς, ας κατέβουμε μαζί Του κι' ας δούμε τα
μυστήρια που έγιναν εκεί. Ας γνωρίσουμε Αυτόν που κρύφτηκε —
στον Άδη— τα κρυμμένα κάτω απ’ τη γη θαυμάσια έργα Του. Ας
μάθουμε πως έλαμψε το κήρυγμα και στους κατοίκους του Άδη.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #3333ff; font-style: italic; text-align: justify;">
<span style="font-size: 180%;"><b> <span style="font-family: Arial;"></span></b><span style="font-family: Arial;">Τι
συνέβη λοιπόν; Κατεβαίνοντας ο Θεός στον Άδη σώζει όλους χωρίς
εξαίρεση; Όχι βέβαια, αλλά κι' εκεί σώζει όσους πίστεψαν. Χθες είδαμε
το έργο της σωτηρίας, σήμερα την εκδήλωση της εξουσίας. Χθες
είδαμε την αδυναμία, σήμερα την κυριαρχία Του. Χθες φάνηκαν τα
σημάδια της ανθρώπινης φύσης Του, σήμερα της θεϊκής φύσης. Χθες
Τον ράπιζαν, σήμερα ραπίζει με την αστραπή της θεότητος τον
χώρο του Άδη. Χθες Του έβαζαν δεσμά, σήμερα Αυτός δένει τον
τύραννο - διάβολο με άλυτα δεσμά. Χθες καταδικαζόταν, σήμερα
χαρίζει ελευθερία στους κατάδικους. Χθες Τον περιγελούσαν οι
υπηρέτες του Πιλάτου, σήμερα οι θυρωροί του Άδη όταν Τον είδαν
γέμισαν φρίκη.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #3333ff; font-style: italic; text-align: justify;">
<span style="font-size: 180%;"><b> <span style="font-family: Arial;"></span></b><span style="font-family: Arial;">Άκουσε
όμως τον υψηλό λόγο για το πάθος του Χρίστου. Άκουσε και ύμνησε.
Άκουσε και δόξασε. Άκουσε και κήρυξε τα μεγάλα θαύματα του Θεού. Πώς
υποχωρεί ο νόμος, και Πώς ανθίζει η χάρη; Πώς παρέρχονται οι
τύποι και Πώς διαβαίνουν οι σκιές; Πώς ο ήλιος γεμίζει την
οικουμένη; Πώς αχρηστεύθηκε η Παλαιά Διαθήκη και Πώς
επικυρώνεται η Καινή Διαθήκη; Πώς πέρασαν τα παλιά κι' άνθισαν
τα καινούργια;</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #3333ff; font-style: italic; text-align: justify;">
<span style="font-size: 180%;"><b> </b><span style="font-family: Arial;">Δύο
λαοί ήταν παρόντες στην Ιερουσαλήμ κατά τον χρόνο του πάθους του
Χρίστου. Ο Ιουδαϊκός μαζί με τον ειδωλολατρικό. Δύο βασιλείς, ο Πιλάτος
και ο Ηρώδης. Δύο αρχιερείς, ο Άννας και ο Καϊάφας. Για να γιορτασθούν
μαζί τα δύο Πάσχα, το Ιουδαϊκό που παύει και το Χριστιανικό που αρχίζει.
Δύο θυσίες γίνονταν εκείνο το απόγευμα, επειδή πραγματοποιούνταν δύο
σωτηρίες, εννοώ των ζωντανών και των νεκρών. Και ο μεν Ιουδαϊκός λαός
έδενε τον αμνό για να τον θυσιάσει σφάζοντας τον, οι δε ειδωλολάτρες
δέχονταν τον Θεό που σαρκώθηκε. Και ο μεν ένας ατένιζε τη σκιά, ο δε
άλλος έτρεχε πρόθυμα στον Ήλιο Θεό. Και οι μεν Ιουδαίοι δένοντας τον
Χριστό Τον έδιωχναν, οι δε ειδωλολάτρες Τον δέχονταν με προθυμία. Και οι
μεν πρώτοι πρόσφεραν θυσία ζώου, οι δε δεύτεροι θυσία του Θεού που
σαρκώθηκε. Άλλα, οι μεν Ιουδαίοι πρόσφεραν τη θυσία φέρνοντας στη μνήμη
τους τη διάβαση τους από την Αίγυπτο, οι δε εθνικοί προανήγγελαν με αυτή
τη λύτρωση από την πλάνη των ειδώλων.</span></span><a href="http://www.icones-grecques.com/icones_saints/images/myrophores.jpg"><img alt="" border="0" src="http://www.icones-grecques.com/icones_saints/images/myrophores.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 640px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 439px;" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #3333ff; font-style: italic; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #3333ff; font-style: italic; text-align: justify;">
<span style="font-size: 180%;"><b> <span style="font-family: Arial;"></span></b><span style="font-family: Arial;">Και
όλα αυτά που συνέβαιναν; Στη Σιών, την πόλη του μεγάλου Βασιλιά στην
οποία πραγματοποίησε τη σωτηρία στο κέντρο της γης, ο Ιησούς, ο
Υιός του Θεού που έγινε γνωστός ανάμεσα σε δύο ζώα. Ανάμεσα
στον Πατέρα και το Πνεύμα, των δύο ζωντανών Υπάρξεων. Αυτός
είναι η ζωή, που προέρχεται από τη ζωή και χορηγεί τη ζωή, που
γεννήθηκε μεταξύ Αγγέλων και ανθρώπων στη φάτνη. Και είναι
ανάμεσα στους δύο λαούς ο ακρογωνιαίος λίθος —που τους ενώνει—.
Είναι Αυτός που προφητεύθηκε μεταξύ του Νόμου και των Προφητών,
και εμφανίστηκε στο όρος Θαβώρ μεταξύ του Μωυσή και του Ηλία. Κι'
ανάμεσα στους δύο ληστές αναγνωρίσθηκε ως Θεός από τον ευγνώμονα
ληστή. Και ανάμεσα από την παρούσα και τη μέλλουσα ζωή κάθεται
ως κριτής. Και σήμερα ανάμεσα σε ζωντανούς και νεκρούς χαρίζει
διπλή ζωή και σωτηρία. Λέω πάλι διπλή ζωή διπλή γέννηση μαζί
και αναγέννηση, και άκουσε τα γεγονότα της διπλής γεννήσεως του
Χρίστου και χειροκρότησε τα θαύματα.</span></span></div>
<span style="color: #3333ff; font-size: 180%;"><b style="font-style: italic;"> <span style="font-family: Arial;"></span></b></span><span style="font-family: Arial;"><span style="color: #3333ff; font-size: 180%;"><span style="font-style: italic;">Άγγελος
ευαγγελίσθηκε στη Μαρία τη γέννηση του Χρίστου ως ανθρώπου, και
Άγγελος ευαγγελίσθηκε στη Μαγδαληνή Μαρία τη φοβερή ανάσταση από τον
τάφο. Νύχτα γεννιέται ο Χριστός στη Βηθλεέμ και πάλι νύχτα
ξαναγεννιέται στη Σιών από τον τάφο. Με σπάργανα καταδέχεται να
τυλιχθεί στη γέννηση, με σπάργανα και στην ταφή ξανατυλίγεται.
Δέχεται σμύρνα όταν γεννήθηκε, σμύρνα και αλόη στην ταφή
καταδέχεται. Εκεί άνδρας της Μαρίας ονομάζεται αυτός που δεν
είναι άνδρας της, και εδώ ο Ιωσήφ που είναι απ’ την Αριμαθαία
αναδεικνύεται ο κηδευτής της ζωής μας. Στη Βηθλεέμ και σε φάτνη
ο τόπος της γεννήσεως, αλλά και στον τάφο σαν σε φάτνη ο τόπος της
αναστάσεως. Πρώτοι από όλους οι ποιμένες ευαγγελίζονται τη γέννηση
του Χρίστου, αλλά και πρώτοι από όλους ποιμένες του Χρίστου οι
μαθητές ευαγγελίσθηκαν την αναγέννηση του Χρίστου από τους
νεκρούς. Εκεί φώναξε το χαίρε ο Άγγελος προς την Παρθένο, και
εδώ το χαίρετε ανέκραξε προς τις γυναίκες ο Άγγελος της μεγάλης
αποφάσεως του Θεού, ο Χριστός. Στην πρώτη γέννηση ο Χριστός
μετά από σαράντα ημέρες μπήκε στην επίγεια Ιερουσαλήμ, στον
ναό, και πρόσφερε ως πρωτότοκος στον Θεό ένα ζευγάρι τρυγόνια,
αλλά και στην ανάσταση από τους νεκρούς ο Χριστός, μετά από
σαράντα ημέρες, ανέβηκε στην ουράνια Ιερουσαλήμ, απ’ όπου δεν είχε
αποχωρισθεί ως Θεός, στα πραγματικά Άγια των Αγίων ως άφθαρτος
πρωτότοκος από τους νεκρούς, και πρόσφερε στον Θεό και Πατέρα σαν
δυο πάναγνα τρυγόνια, την ψυχή και τη σάρκα τη δική μας. Και
εκεί τον υποδέχτηκε σαν άλλος Συμεών, ο Παλαιός των ήμερων Θεός
και Πατέρας, στους κόλπους Του, σαν σε αγκάλες, με απερίγραπτο
τρόπο. Και εάν αυτά τα ακούς σαν μύθους και όχι με πίστη, σε
κατηγορούν οι απαραβίαστες σφραγίδες του Δεσποτικού της
αναγεννήσεως του Χρίστου μνήματος. Διότι, όπως ο Χριστός
γεννήθηκε από Παρθένο, αφήνοντας σφραγισμένες τις κλειδαριές
της παρθενίας, που εκ φύσεως είναι κλειστές και τις ανοίγει η
μητρότητα, έτσι ακριβώς πραγματοποιήθηκε η αναγέννηση του Χρίστου από
τον τάφο, χωρίς να ανοίξουν οι σφραγίδες του.</span></span><br /></span></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-62178378110794504492013-05-02T13:04:00.001+03:002013-05-02T13:04:40.654+03:00Τό μυστήριο τού Σταυρού καί τής Αναστάσεως τού Χριστού <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRusRVptYx27luNvhrJuSZ199H0abw5dhXcdHFWvPy0aVSCCXzm7RSFXbnirKMtKhU5gEz9B5Gm5RQcn6uJLqTTug8TaHZ9d80w89rQhL74ePpbA4YDsw8LnHxcpld7U5xJsbYAJISE6Y/s1600/stavrosi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRusRVptYx27luNvhrJuSZ199H0abw5dhXcdHFWvPy0aVSCCXzm7RSFXbnirKMtKhU5gEz9B5Gm5RQcn6uJLqTTug8TaHZ9d80w89rQhL74ePpbA4YDsw8LnHxcpld7U5xJsbYAJISE6Y/s640/stavrosi.jpg" width="334" /></a></div>
<br /><div class="text">
<span style="font-size: large;">Η σταυρική θυσία τού Χριστού στόν Γολγοθά, πού συνδέεται
στενά μέ τήν Ανάσταση τού Χριστού, είναι κεντρικό σημείο στήν
διδασκαλία καί τήν ζωή τής Εκκλησίας καί μάλιστα γίνεται λόγος γιά τό
μυστήριο τού Σταυρού καί τής Αναστάσεως τού Χριστού, πού αφορά τήν νίκη
τού Χριστού πάνω στήν αμαρτία, τόν διάβολο καί τόν θάνατο.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="text">
<span style="font-size: large;">Γίνεται διάκριση μεταξύ τής «εν σώματι σταυρώσεως καί
αναστάσεως τού ενσαρκωθέντος Λόγου τού Θεού» καί «τού μυστηρίου τής
δυνάμεως τού σταυρού καί τής αναστάσεως τού Χριστού, τού οποίου μάρτυρες
υπήρξαν οι Προφήτες καί μερικοί Απόστολοι πρίν τήν σταυρική θυσία στόν
Γολγοθά». Όμως, παρά τήν διάκριση αυτή, υπάρχει στενή σχέση μεταξύ τού
μυστηρίου τού Σταυρού καί τής σταυρικής θυσίας τού Χριστού στόν Γολγοθά.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="text">
<span style="font-size: large;">Ο όσιος Ισαάκ ο Σύρος, μιλώντας γιά τόν Σταυρό τού
Χριστού, γράφει ότι «η πράξις τού σταυρού διπλή εστι». Η μία ενέργεια
τού Σταυρού «καλείται πράξις» καί βιούται ως υπομονή στίς θλίψεις τής
σαρκός, η οποία εκφράζεται στό θυμικό μέρος τής ψυχής, η άλλη ενέργεια
«καλείται θεωρία» καί συνίσταται στήν λεπτή εργασία τού νού, βρίσκεται
στήν θεία αδολεσχία καί στήν διαμονή στήν προσευχή πού συντελούνται στό
επιθυμητικό μέρος τής ψυχής. Έτσι, Σταυρός είναι η πράξη καί η θεωρία. </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="text">
<span style="font-size: large;">...</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="text">
<span style="font-size: large;">Ο Σταυρός τού Θεού είναι η αγάπη Του, πού είναι η άκτιστη ενέργειά Του.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="text">
<span style="font-size: large;">«Η δύναμη τού Σταυρού καί τής Αναστάσεως είναι η αγάπη
τού Θεού η οποία ενεργεί "πρό τού τόν κόσμον είναι παρά τώ Θεώ", κατά
τήν δημιουργία καί κυβέρνηση τού κόσμου, πρό τής ενανθρωπήσεως, κατά τήν
ενανθρώπηση, πρό τής σταυρικής θυσίας, κατά τήν σταυρική θυσία καί μετά
από αυτήν».</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="text">
<span style="font-size: large;">(Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου, Εμπειρική Δογματική κατά τίς προφορικές παραδόσεις τού π. Ιωάννου Ρωμανίδη, τόμ. Β')
</span></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-5613147667756067652013-04-23T14:46:00.000+03:002013-04-23T14:46:27.897+03:00Επ' ελπίδι Αναστάσεως <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBwfWMYK5TdEzN7Cp05elnLTl8ay2iVlciLlf1QquzvdnIcTn4S6sQssjtz6Rn39dZUPrpNON7tWb-WW3LkYBTAOO8SeS730IZ_5OUTgnZmrg2nANogvnR6S0eYkiTNm-d2XenilJgq2s/s1600/XRISTOS+ANESTH.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBwfWMYK5TdEzN7Cp05elnLTl8ay2iVlciLlf1QquzvdnIcTn4S6sQssjtz6Rn39dZUPrpNON7tWb-WW3LkYBTAOO8SeS730IZ_5OUTgnZmrg2nANogvnR6S0eYkiTNm-d2XenilJgq2s/s400/XRISTOS+ANESTH.jpg" width="291" /></a></div>
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<span style="font-size: large;"><br />
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Απόδειπνο στο νεκροταφείο. Ο ήλιος ετοιμάζεται για βουτιά
πίσω απ’ το βουνό κι είναι τόσο θελκτικό το φως του την ώρα
τούτη που με προκαλεί να κοιτάξω από το πλαϊνό μισογερμένο
πορτάκι της εκκλησιάς. Φως ιλαρόν πλημμυρίζει τα μάτια μου,
δεήσεις για τους αδερφούς μου χαϊδεύουν τ’ αυτιά μου. «Υπέρ των
εν ασθενείας κατακειμένων…», η θύμηση στον πατέρα μου και
τους πολυάριθμους κατοίκους των νοσοκομείων. Δάκρυα στην
ψυχή μου. «Δι’ ευχών» κι όσο να κοιτάξω λίγο ψηλότερα στα
σύννεφα χάνεται κι η τελευταία κουκίδα του ηλιάτορα. Μέρα
ακόμα και οι λιγοστοί πιστοί σκορπίζουν γρήγορα. Μόνο η κυρά
Αλεξάνδρα, παίρνει τον κάτω δρόμο. <a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
- Που πας γιαγιά; την ρωτάω.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
- Εμένα μ’ αρέσει από ‘δω, μου απαντάει. Να περνάω από τον άντρα μου.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
- Κι εμένα μ’ αρέσει από ‘δω, συμφωνώ μαζί της. Να θυμάμαι πως θα πεθάνω κι εγώ μία μέρα.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Κατηφορίζει στο κοιμητήριο πίσω από το ναό, φτάνει στο
μνήμα. Το βήμα της σταθερό, τα μάτια της γεμάτα γλύκα κι
ηρεμία. Ούτε ένα δάκρυ. Το παραμικρό τρεμόπαιγμα στη φωνή
της. Μόνο χαϊδεύει και φιλάει την φωτογραφία του
αγαπημένου της στο μαρμάρινο σταυρό. «Να προσέχεις τα
παιδιά», τού λέει κι είν’ η φωνή της σίγουρη πως ο άντρας της
είναι κοντά στο Θεό και πρεσβεύει γι’ αυτούς μετά των αγίων.
Άγιος άνθρωπος ο παππούς, ξεχωριστός. Πολλοί μιλάνε ακόμα
γι’ αυτόν, χωρίς να βρίσκουν ακριβώς λόγια για να περιγράψουν
τις αρετές του. </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Ύστερα την ρωτάω για την Βαγγελιώ που έφυγε λίγες μέρες τώρα
κι όσοι την αγάπαγαν μνημονεύουν τα χωρατά και την καλή της
την καρδιά. Μου δείχνει το φρέσκο μνήμα κι όπως κάνουμε να
φύγουμε με μπάζει στην κάμαρα με τα λείψανα όλων των
κεκοιμημένων. </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
- Εσύ ποιούς έχεις εδώ γιαγιά;</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
- Εδώ είν’ ο πατέρας μου κι η μάνα μου μαζί. Εδώ ο γιος μου, ο
Στέλιος μου. Εδώ ο αδερφός μου. Εδώ είναι η τελευταία
κατοικία, ο Θεός να μας σχωρνάει, ολονών μας. Εδώ θ’
αναπαυτεί η ψυχούλα μας. </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Τόσο φυσικά μου τα λέει όλα. Κι όμως μιλάει για το
φοβερότερο γεγονός, την σημαντικότερη στιγμή της ζωής της,
την πιο ακατανόητη και παράλογη, που δεν είναι άλλη από το
ξαφνικό πέρασμα από το κατώφλι του θανάτου και της ζωής.
«Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος…» Σίγασε μέσα της ο
πόνος της χαροκαμένης μικρομάνας τόσα χρόνια τώρα, στέρεψαν
τα δάκρυα απ’ τα σκαμμένα της μάγουλα, μέρεψε κι ο πόνος του
χαμού των γονιών της. Κι η αβάσταχτη θλίψη για την απώλεια του
αγαπημένου της συντρόφου έγινε παρηγοριά κι ελπίδα
αναστάσιμη και για το δικό της τέλος που πλησιάζει. </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
«Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν
τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος», θα ψελλίσουμε σε λίγες
μέρες. Πόσο περισσότερο θα το πιστέψουμε αυτή τη φορά; Χρόνο
με το χρόνο που ο Άδης μας θυμάται πιο συχνά καταλαβαίνω πιο
καλά τι πάει να πει «τοις εν τοις μνήμασι». Είναι μου φαίνεται οι
μυριάδες στρατιές απολύτως μοναδικών και ανεπανάληπτων
προσωπικοτήτων στην αγκαλιά του Θεού, πλάι στους αγγέλους. Κι
όσο καταλαβαίνω το «τοις εν τοις μνήμασι», άλλο τόσο
μεγαλώνει η ελπίδα μου για την απέραντη αγάπη του ουράνιου
πατέρα μας που περισσότερο από τον καθένα μας αγαπάει και
πονάει το κάθε πλάσμα του ξεχωριστά. Άλλο τόσο μεγαλώνει η
ελπίδα μου για το υπέρλογο γεγονός της Αναστάσεως.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
«Άντε παιδί μου, την ευχή μου, την ευχή του Χριστού και της Παναγίας»</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Γεια σου κυρά-Αλεξάνδρα! Μαυροφορεμένη όπως μακραίνεις, με
τη μεγάλη σου καρδιά που την λείανε ο πόνος, βάλσαμο έγινες
στη ρουτίνα της καθημερινότητάς μου. Γεύση αιωνιότητας η
μορφή σου σήμερα. Άγγελος Κυρίου το πέρασμά σου απ το διάβα
μου. Άμποτε ν’ ανταμωθούμε με το καλό μία μέρα και στον
Παράδεισο… Αμήν!</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="ecxMsoNormal" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Georgia,Times,serif; line-height: 23.5px; text-align: justify;">
</div>
<span style="font-size: large;">
Αναστασία Χ''παύλου</span><br />
ΠΗΓΗ: http://wwwtaxiarhes.blogspot.gr/2013/04/2.html</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-91823642106349626732013-04-10T11:20:00.001+03:002013-04-10T11:20:32.815+03:00μέσον τεσσαρακοστής...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVarzVSHe8dpkgAsvkiJnubyeHVTfzohRXzTxmFwa_OrwUBqIj2mpZ-oYeCx5EAkf-Zkm-jdcq_Yfs-CZxuS4Q8_TlFEMHGoHlBBCPnyEYpzDjwvq4bwzd0LeAw7B5vDuMQlcjcHVRNHU/s400/15855-%C3%87+%C3%93%C3%B4%C3%A1%C3%BD%C3%B1%C3%B9%C3%B3%C3%A9%C3%B2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVarzVSHe8dpkgAsvkiJnubyeHVTfzohRXzTxmFwa_OrwUBqIj2mpZ-oYeCx5EAkf-Zkm-jdcq_Yfs-CZxuS4Q8_TlFEMHGoHlBBCPnyEYpzDjwvq4bwzd0LeAw7B5vDuMQlcjcHVRNHU/s400/15855-%C3%87+%C3%93%C3%B4%C3%A1%C3%BD%C3%B1%C3%B9%C3%B3%C3%A9%C3%B2.jpg" width="404" /></a></div>
<br /><span class="userContent"><br /> <span style="font-size: medium;"><br /></span></span><span style="color: #990000;"><span class="userContent"><span style="font-size: medium;"> Λαμπροφοροῦντες ταῖς<br /> ἀρεταῖς προσέλθωμεν, τῆς ἐγκρατείας τὸ καθαρὸν κτησάμενοι, καὶ Σταυρὸν <br />τὸν τίμιον, βοῶντες προσκυνήσωμεν. Ἁγίασον ἡμῶν σὺν ταῖς ψυχαῖς, καὶ τὰ <br />σώματα, ἀξίωσον ἡμᾶς, καὶ τοῦ ἀχράντου Πάθους σου, ὁ μόνος Θεὸς ἁπάντων,<br /> χαριζόμενος ἡμῖν καὶ τὰ ἐλέη σου.</span></span><br /><span class="userContent"><span style="font-size: medium;"> </span></span><br /><span class="userContent"><span style="font-size: medium;"> Σήμερον τὸ προφητικὸν πεπλήρωται λόγιον· ἰδοὺ γὰρ προσκυνοῦμεν, εἰς τὸν τόπον, οὗ ἔστησαν οἱ πόδες σου Κύριε,<span class="text_exposed_show"> καὶ ξύλου σωτηρίας γευσάμενοι, τῶν ἐξ ἁμαρτίας παθῶν, ἐλευθερίας ἐτύχομεν, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.</span></span></span><br /><span class="userContent"><span style="font-size: medium;"><span class="text_exposed_show"> </span></span></span><br /><span class="userContent"><span style="font-size: medium;"><span class="text_exposed_show"><br /> Ὁ Σταυρός σου Κύριε ἡγίασται· ἐν αὐτῷ γὰρ γίνονται ἰάματα, τοῖς <br />ἀσθενοῦσιν ἐν ἁμαρτίαις, δι' αὐτοῦ σοι προσπίπτομεν· Ἐλέησον ἡμᾶς.</span></span></span><br /><span class="userContent"><span style="font-size: medium;"><span class="text_exposed_show"> </span></span></span><br /><span class="userContent"><span style="font-size: medium;"><span class="text_exposed_show"><br /> Μόνον ἐπάγη τὸ ξύλον Χριστὲ τοῦ Σταυροῦ σου, τὰ θεμέλια ἐσαλεύθησαν τοῦ<br /> θανάτου Κύριε· ὃν γὰρ κατέπιε πόθῳ ὁ ᾍδης, ἀπέλυσε τρόμῳ, ἔδειξας ἡμῖν <br />τὸ σωτήριόν σου Ἅγιε, καὶ δοξολογοῦμέν σε, Υἱὲ Θεοῦ, ἐλέησον ἡμᾶς. </span></span></span><br /><span class="userContent"><span style="font-size: medium;"><span class="text_exposed_show"> </span></span></span><br /><span class="userContent"><span style="font-size: medium;"><span class="text_exposed_show"><br /> Μέσης ἡμέρας σταυρουμένου σου, μέσον τῆς γῆς βουλήσει Κόσμου τὰ <br />πέρατα, μέσον φάρυγγος τοῦ δράκοντος, ἐξέσπασας Οἰκτίρμον· διὸ ἐν μέσῃ, <br />θείων ἑβδομάδι Νηστειῶν, προσκυνοῦντες δοξάζομεν τὸν τίμιον Σταυρόν σου,<br /> τὸν Κύριον ὑμνεῖτε, βοῶντες, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. </span></span></span><br /><span class="userContent"><span style="font-size: medium;"><span class="text_exposed_show"> </span></span></span><br /><span class="userContent"><span style="font-size: medium;"><span class="text_exposed_show"><br /> Χαρᾶς σημεῖον ὅπλον ἄρρηκτον, τῆς Ἐκκλησίας τεῖχος, Μαρτύρων καύχημα, <br />Ἀποστόλων ἐγκαλλώπισμα, Ἀρχιερέων σθένος, ἐνδυναμώσας τὴν ἐξασθενοῦσάν <br />μου ψυχήν, προσκυνεῖν σε ἀξίωσον, καὶ μέλπειν σοι βοῶντα· Τὸν Κύριον <br />ὑμνεῖτε τὰ ἔργα, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. </span></span></span><br /><span class="userContent"><span style="font-size: medium;"><span class="text_exposed_show"> </span></span></span><br /><span class="userContent"><span style="font-size: medium;"><span class="text_exposed_show"> <br />Μεσότητι τῶν Νηστειῶν, τὸ πανσέβαστον Ξύλον, τοὺς πάντας εἰς <br />προσκύνησιν, προσκαλεῖται τοὺς ὅσοι, τὰ ἑαυτῶν παθήματα, τοῖς τοῦ <br />Χριστοῦ παθήμασιν, ἀξίως συναφικνοῦσι. Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί, <br />προσκυνήσωμεν τὸ Ξύλον, τοῦ φρικτοῦ μυστηρίου. </span></span></span><br /><span class="userContent"><span style="font-size: medium;"><span class="text_exposed_show"> </span></span></span><br /><span class="userContent"><span style="font-size: medium;"><span class="text_exposed_show"> Τῆς Νηστείας <br />τὴν ὁδὸν μεσάσαντες, τὴν ἄγουσαν ἐπὶ τὸν Σταυρόν σου τὸν τίμιον, τὴν σὴν<br /> ἡμέραν ἰδεῖν, ἣν εἶδεν Ἀβραὰμ καὶ ἐχάρη, ὡς ἐκ τάφου τοῦ βουνοῦ, ζῶντα <br />λαβὼν τὸν Ἰσαάκ, εὐδόκησον καὶ ἡμᾶς, πίστει ῥυσθέντας τοῦ ἐχθροῦ, καὶ <br />Δείπνου μετασχεῖν τοῦ μυστικοῦ, ἐν εἰρήνῃ κράζοντας· ὁ φωτισμὸς καὶ ὁ <br />Σωτὴρ ἡμῶν, δόξα σοι. </span></span></span><br /><span class="userContent"><span style="font-size: medium;"><span class="text_exposed_show"> </span></span></span><br /><span class="userContent"><span style="font-size: medium;"><span class="text_exposed_show"> Μεσάσαντες τὸ πέλαγος τῆς ἐγκρατείας, <br />λιμένα ἐκδεχόμεθα τῆς σωτηρίας, τὸν καιρὸν τοῦ Πάθους σου, τοῦ ἑκουσίου <br />Κύριε, ἀλλ' ὡς εὔσπλαγχνος καὶ οἰκτίρμων, καὶ τὴν ἡμέραν τῆς ἐνδόξου <br />Ἀναστάσεώς σου, ἐν εἰρήνῃ ἀξίωσον ἡμᾶς, θεάσασθαι φιλάνθρωπε.</span></span></span></span></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-1327052442790942762013-04-07T12:49:00.004+03:002013-04-07T12:49:55.791+03:00H αισχύνη του Σταυρού <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-6126462877099023827" itemprop="description articleBody">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><i><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span> </span></span></span></i></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><b><i><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_LGVYL_KQaC2pxBZgGxDzHJ7r0bZHl9r1idDBLJuIjnFdbRyFopRkJgq8iPxrSquWmz0s6K2lnsnGVTTCoDCeP1HvmX5eSv0aEMQDDncELeyWZ5_VyBoa61FrXMJKFPES2LLkYWIssh0/s320/cross.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_LGVYL_KQaC2pxBZgGxDzHJ7r0bZHl9r1idDBLJuIjnFdbRyFopRkJgq8iPxrSquWmz0s6K2lnsnGVTTCoDCeP1HvmX5eSv0aEMQDDncELeyWZ5_VyBoa61FrXMJKFPES2LLkYWIssh0/s320/cross.jpg" /></a></div>
</span></span></span></i></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: blue;"><b><i><span><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span>π. Θεμιστοκλή Μουρτζανού </span></span></span></i></b></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
<span style="color: blue;"><b><i><span><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span> </span></span></span></i></b></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span><span>Δεν
υπάρχει άνθρωπος στη ζωή του, σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται, που να
μη σηκώνει σταυρό. </span></span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span><span> </span></span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span><span>Είτε ο σταυρός είναι εσωτερικός και έχει να κάνει με
τον χαρακτήρα, την κλειστότητα, τη αδυναμία αληθινής κοινωνίας με τους
άλλους που κάνει τον άνθρωπο μελαγχολικό, είτε είναι εξωτερικός και έχει
να κάνει με τον πόνο και την ασθένεια, την απόρριψη, τα προβλήματα, την
αδικία, την φτώχεια, την καταστροφή, τον θάνατο ο σταυρός είναι
δεδομένος. Γιατί όμως ο Χριστός, όταν μιλά στους μαθητές Του και σε
όσους Τον ακολουθούν, ζητά από όποιον θέλει να Τον ακολουθήσει να
απαρνηθεί τον εαυτό του και να σηκώσει το σταυρό του<span> </span>(<i>Μάρκ. </i>8, 34); Για ποιον σταυρό κάνει λόγο ο Κύριός μας; </span></span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span><span> </span></span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span><span><span> </span>Ο
Χριστός δεν μιλά για τους σταυρούς της ίδιας της ζωής, του χαρακτήρα,
του έσω και του έξω κόσμου. Μιλά για τον σταυρό της αυταπάρνησης και τον
σταυρό της ακολούθησης του Ιδίου. Αυτοί οι σταυροί είναι ιδιαίτεροι και
γι’ αυτό δυσβάσταχτοι. Έχουν ως άμεση συνέπεια την αισχύνη, την οποία
βιώνει ο άνθρωπος από μέρους των άλλων. Την άρνησή τους να κατανοήσουν
γιατί ο γνήσιος μαθητής του Χριστού επιλέγει να τους σηκώσει. Ενώ θα
μπορούσε να αρκεστεί στους σταυρούς της ζωής, οι οποίοι απαιτούν πίστη
για να μπορέσει ο άνθρωπος να τους αντέξει, ο Χριστός ζητά επιπλέον
σταυρούς για εκείνον που θα διαλέξει να είναι δικός Του, μαθητής Του.</span></span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span><span> </span></span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span><span><span> </span>Ο
σταυρός της αυταπάρνησης είναι ο σταυρός της παραίτησης από το «εγώ».
Αποτελεί μίμηση του Χριστού κατά πάντα. Ο Κύριός μας παραιτήθηκε από το
να είναι μόνο Θεός και «προσέλαβε το ημέτερον φύραμα, κενώσας εαυτόν και
γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (<i>Φιλιπ. </i>2, 7-8).<span> </span>Παραιτήθηκε
όμως και από τα προνόμια που η ενωμένη με τη θεότητα ανθρώπινη φύση του
προσέδιδε, δηλαδή την αθανασία και την καθυπόταξη των πάντων. Και
ανέβηκε στο Σταυρό, ο οποίος αποτελεί το σημείο της μέχρις εσχάτων
παραίτησης του Κυρίου από το «εγώ», χωρίς αυτό να σημαίνει περιφρόνησή
του. Γιατί το «εγώ» δόθηκε από το Θεό στον άνθρωπο ως σημείο επίγνωσης
της συγγένειας, αλλά και ταυτόχρονα, διαφορετικότητας της ύπαρξης από
τους άλλους ανθρώπους, τον κόσμο, ακόμη και από τον ίδιο το Θεό. <span> </span>Μέσα όμως από την παραίτηση από το «εγώ» ζητείται «το του ετέρου» (<i>Α’ Κορ. </i>10,24).
Ζητείται η αγάπη που φτάνει μέχρις εσχάτων. Ζητείται η θυσία. Ζητείται η
σωτηρία των πάντων, για την οποία ο Χριστός, ανεβαίνοντας στο Σταυρό,
θα φθάσει «μέχρις άδου ταμείων». Αυτόν τον σταυρό καλείται να σηκώσει ο
καθένας που θέλει να γίνει μαθητής του Χριστού. Της αυταπάρνησης. της
παραίτησης από το δικαίωμα. Από το θέλημα. Από την καθυπόταξη των
πάντων. Ακόμη κι από την ίδια τη ζωή. Καλείται να σταυρώσει το «εγώ»
του, χάριν του ετέρου. Αυτό σημαίνει να καταστήσει τη ζωή του διακονία
των πάντων. </span></span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span><span> </span></span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span><span>Γνώμων ο πλησίον, όπου κι αν αυτός βρίσκεται. Και συμφέρον
του πλησίον δεν είναι η υλική ανακούφιση, αλλά η σωτηρία του. Ο αληθινός
μαθητής του Χριστού νοιάζεται και αφιερώνεται στη διακονία της σωτηρίας
των ανθρώπων από το κακό και την αμαρτία. Νυχθημερόν προσεύχεται,
παρακαλεί το Θεό για τον κόσμο. Νυχθημερόν έχει έγνοιά του πώς να
προσφέρει στον πλησίον. Γνώση, χαρά, στήριξη, βοήθεια παντός είδους.
Νυχθημερόν παραιτείται και από το δικαίωμα της αναγνώρισης του κόπου.
Δεν εξαρτά την συνδρομή του στη σωτηρία των άλλων από το αν θα του
αναγνωρίσουν τον κόπο του. Και τότε αξίζει αληθινά η παραίτηση από το
«εγώ». Γιατί ο Θεός την αποδέχεται ως μίμησή Του και ενισχύει με τη χαρά
της κοινωνίας μαζί του αυτόν που το αποφασίζει.</span></span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span><span><span> </span></span></span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span><span><span> </span>Ο
σταυρός της ακολούθησης του Χριστού είναι η κοινωνία με το πρόσωπο του
Κυρίου στην Εκκλησία. Είναι η επιλογή να ακολουθήσει ο γνήσιος μαθητής
του Χριστού την οδό του Ευαγγελίου. Δεν υπάρχει θέμα της ανθρώπινης ζωής
στο οποίο να μην απαντά το Ευαγγέλιο. Είτε κατά γράμμα είτε κατά
πνεύμα, το Ευαγγέλιο που ο Χριστός διακήρυξε και η Εκκλησία αγωνίζεται
να εφαρμόσει, αποτελεί το κριτήριο της όντως ζωής. Και είναι Σταυρός η
βίωση του Ευαγγελίου. Γιατί όποιος επιχειρεί να το εφαρμόσει στη ζωή του
θα έρθει σε σύγκρουση με τον τρόπο του πολιτισμού. Με τους ανθρώπους.
Θα λοιδορηθεί. θα περιφρονηθεί. Θα θεωρηθεί παρωχημένος. Θα γευτεί την
αδιαφορία. Ακόμη και το μαρτύριο και το θάνατο. Και το Ευαγγέλιο
αποκαλύπτει την ουσία της πίστης που είναι η σχέση με το Χριστό. Παντού
στη ζωή της Εκκλησίας, είτε στα μυστήρια, είτε στη διδαχή, είτε στην
ιεραποστολή το Ευαγγέλιο αποτυπώνεται. Πρωτίστως όμως στα πρόσωπα των
Αγίων, τους οποίους έχουμε ως πρεσβευτές προς το Θεό, αλλά και ως
πρότυπα στη ζωή μας. Το Ευαγγέλιο όμως δεν μονοπωλεί τον χρόνο μας.
Γιατί ο Σταυρός Του δεν είναι ευχάριστος. Τη ζωή μας μονοπωλούν οι
μέριμνες. Οι ηδονές. Οι οικείοι μας. Τα αγαθά μας. Η διαχείριση της
καθημερινότητάς μας. Ο εικονικός κόσμος στον οποίο ζούμε. Το σκόρπισμα
του χρόνου μας στις ποικίλες προκλήσεις. Ένα λείμμα αγωνίζεται για το
Ευαγγέλιο. Και γι’<span> </span>αυτό
νιώθουμε ότι δεν ακούγεται σήμερα. Και ότι τελικά φέρει αισχύνη ο
Σταυρός της ακολούθησης του Ευαγγελίου. Γιατί μένουμε μόνοι μας <span> </span>στα περιβάλλοντα του κόσμου να ζητούμε «Ιησούν Χριστόν και τούτον Εσταυρωμένον» (<i>Α’Κορ.</i><span> </span>2,2). </span></span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span><span> </span></span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span><span><span> </span><span> </span><span></span>Στη
μέση της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής η Εκκλησία μας θέτει στο μέσο
των ναών τον Τίμιο Σταυρό. Ατενίζοντας το Ξύλο της Ζωής και προσκυνώντας
Το μας υπενθυμίζει ότι ο δρόμος που ο κόσμος θεωρεί αφορμή αισχύνης
είναι αυτός που σώζει αιώνια τον άνθρωπο. Αυτόν που εξακολουθεί να μην
αισχύνεται για την αμαρτωλότητά του, αλλά να περηφανεύεται. Αυτόν που
έχει ως σημείο προόδου τα δικαιώματά του και το «εγώ» του και όχι την
αγάπη. Αυτόν που λησμονεί το<span> </span>Ευαγγέλιο
και το υποκαθιστά από ιδέες, φιλοσοφίες, σοφίες του κόσμου, συζητήσεις
για ασήμαντα και σημαντικά της παρούσης ζωής, χωρίς προοπτική
αιωνιότητας. Αυτόν που δε διστάζει να εκμεταλλεύεται τον πλησίον του.
Αυτόν που δεν γνωρίζει να συγχωρεί. Είναι αισχύνη από την μία ο δρόμος
του Σταυρού, αλλά και λύτρωση από την άλλη.<span> </span>Γιατί
ο Σταυρωθείς διέρρηξε τα δεσμά του θανάτου και έδωσε τη χαρά της
Ανάστασης. Κι αυτή η χαρά, που εκφράζεται μέσα από την αγάπη και τη
θυσία, αλλά και την εφαρμογή του Ευαγγελίου λυτρώνει αληθινά. Και τότε
μπορούμε και τους μικρότερους σταυρούς να τους σηκώσουμε. <span> </span>Είναι ο Μείζων, ο Χριστός, που μας δίνει δύναμη. Μαζί Του λοιπόν ως την Ανάσταση! </span></span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span><span> </span></span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span><span><a href="http://themistoklismourtzanos.blogspot.gr/2013/04/blog-post_6.html"><span>πηγή</span></a> </span></span></span></span></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span></div>
</div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-51035171432714103492013-04-02T21:27:00.002+03:002013-04-02T21:28:54.794+03:00νηστευτές στο δρόμο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://stavrodromi.files.wordpress.com/2012/02/ceb1cebdceaccf83cf84ceb1cf83ceb7-mikhail-vrubel.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-3099" height="395" src="http://stavrodromi.files.wordpress.com/2012/02/ceb1cebdceaccf83cf84ceb1cf83ceb7-mikhail-vrubel.jpg?w=860" title="Ανάσταση Mikhail Vrubel" width="640" /></a><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;">Ολόκληρη τη σαρακοστή νηστεύω. Νηστεύω, δηλαδή, από την Καθαρά <br />Δευτέρα μέχρι τα ξημερώματα της Κυριακής του Πάσχα. Νηστεύω γιατί έχω <br />μπροστά δρόμο, κι όταν έχεις δρόμο δεν θέλεις να βαρύνεις. Καθαυτή η <br />λέξη “σαρακοστή” δεν σημαίνει τίποτα άλλο, παρά μέτρημα του δρόμου που <br />απομένει. Σα να λέει: “σαράντα μέρες υπολείπονται…”. Η σαρακοστή δεν <br />υπάρχει επειδή τάχα οι μέρες της είναι ιερότερες ή μαγικότερες! Υπάρχει <br />χάριν του τερματισμού της! Υπάρχει για να μυεί στην έννοια του οράματος,<br /> του καινούργιου που βρίσκεται στο τέρμα των σαράντα ημερών: στη <br />Μεγαλοβδομάδα και εν τέλει στην Ανάσταση! Κι έτσι, νηστευτής σημαίνει <br />ύπαρξη προσανατολισμένη στο μέλλον. Το να νηστεύω σημαίνει όχι απλώς να <br />δηλώνω, αλλά και να ζω με όλες τις διαστάσεις της ύπαρξής μου <br />(πνευματικές και βιολογικές αξεχώριστα) το ότι ο κόσμος τούτος, ο <br />βυθισμένος στη φθορά και στο άδικο, οφείλει να αλλάξει. Οφείλει να <br />βιωθεί ως ένας κόσμος ο οποίος δεν μπορεί να χορτάσει τον άνθρωπο που <br />διψά για ζωή. Κι όταν μιλάμε για αλλαγή του κόσμου, δε μιλάμε για <br />κατάργηση ή εξάτμισή του ή αντικατάστασή του από καποιο υπερπέραν. <br />Αλλαγή του κόσμου, στη χριστιανική οπτική, σημαίνει απελευθέρωσή του από<br /> κάθε θάνατο, κυριολεκτικό και μεταφορικό: από κάθε τι που νεκρώνει την <br />ανθρωπιά, που βάζει ημερομηνία λήξης στην αγάπη, που διακόπτει τον <br />έρωτα, που κολοβώνει το δίκιο. Μέχρι τη θανάτωση του θανάτου, δηλαδή <br />μέχρι τα ξημερώματα της Κυριακής του Πάσχα, μέχρι να ακουστεί η ιαχή <br />“Χριστός Ανέστη!”, έχουμε πόλεμο – όχι άραγμα, όχι ανεμελιά. Έχουμε <br />μπροστά μας δρόμο που περνά από Γολγοθά, από το κόστος δηλαδή, του να <br />αντιπολιτεύεσαι τον κόσμο τούτο. Κι ο δρόμος δεν προκύπτει αυτόματα! Τον<br /> φτιάνει η πράξη. Σαρακοστή, λοιπόν, σημαίνει άσκηση στη διάκριση. <br />Άσκηση στο να μην είμαι αδιάκριτος παμφάγος καταναλωτής ιδεών και <br />καταστάσεων, αλλά πηδαλιούχος του εαυτού μου. Ικανός στο να διακρίνω τι <br />δέχομαι και τι αρνούμαι. Η σαρακοστή, κοντολογής, είναι πράξη βαθειά <br />πολιτική και βαθειά θρησκευτκή ταυτόχρονα. Και η πίστη στην Ανάσταση <br />είναι πράξη για την Ανάσταση, στάση βαθειά πολιτική και βαθειά <br />θρησκευτική ταυτόχρονα, η στάση όσων αρνούνται να αναγνωρίσουν το <br />φασισταριό του θανάτου ως μοιραίο και αναπόφευκτο. Μεγάλη κουβέντα, και <br />μακάρι να την αντέξουμε! Και γι’ αυτό οι ευχές την περίοδο αυτή είναι <br />ευχές για κουράγια. “Καλή Σαρακοστή” σημαίνει καλό δρόμο. Μα, “καλή <br />Ανάσταση” σημαίνει πως ο δρόμος αυτός έχει ένα φτάσιμο: το καινούργιο <br />που σπάζει τη μιζέρια και την υποτέλεια.</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: x-small;"><b>ΘΑΝΑΣΗΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ</b> (αρχισυντάκτης περιοδικού “Σύναξη”)</span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: x-small;">φωτογραφία: Η Ανάσταση (Mikhail Vrubel, 1856 – 1910)</span></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
από <span class="author vcard"><a class="url fn n" href="http://stavrodromi.com/author/stavrodromi/" title="Δείτε όλες τις αναρτήσεις του/της stavrodromi">stavrodromi</a></span></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-4086937816436935182013-03-18T12:43:00.000+02:002013-03-18T12:43:02.492+02:00Σαρακοστή: Πορεία προς το Πάσχα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihaSR0blGteybyMftXZ7-bbc6xRx65p8B9mDo66QtoHI0u-su39B2oIwI6QMCsnz2MK5aTOoWykVKeO-vSfsLxpl3XjPOXb_0KDrlK76IXKjXe9qWXNJjmZSWApzo8a4xrv7dUZ0OWiDw/s1600/image030.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihaSR0blGteybyMftXZ7-bbc6xRx65p8B9mDo66QtoHI0u-su39B2oIwI6QMCsnz2MK5aTOoWykVKeO-vSfsLxpl3XjPOXb_0KDrlK76IXKjXe9qWXNJjmZSWApzo8a4xrv7dUZ0OWiDw/s400/image030.jpg" width="400" /></a></div>
<br /> <br />
Ὅταν κάποιος ξεκινάει γιὰ ἕνα ταξίδι θὰ πρέπει νὰ ξέρει ποῦ πηγαίνει.
Αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὴ Μεγάλη Σαρακοστή. Πάνω ἀπ᾿ ὅλα ἡ Μεγάλη
Σαρακοστὴ εἶναι ἕνα πνευματικὸ ταξίδι ποὺ προορισμός του ε<span class="text_exposed_show">ἶναι
τὸ Πάσχα, ἡ Ἑορτὴ Ἑορτῶν». Εἶναι ἡ προετοιμασία γιὰ τὴν «πλήρωση τοῦ
Πάσχα, ποὺ εἶναι ἡ πραγματικὴ Ἀποκάλυψη». Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ
ἀρχίσουμε μὲ τὴν προσπάθεια νὰ καταλάβουμε αὐτὴ τὴ σχέση ποὺ ὑπάρχει
ἀνάμεσα στὴ Σαρακοστὴ καὶ τὸ Πάσχα, γιατὶ αὐτὴ ἀποκαλύπτει κάτι πολὺ
οὐσιαστικὸ καὶ πολὺ σημαντικὸ γιὰ τὴ Χριστιανικὴ πίστη καὶ ζωή μας.<br /> <br />
Ἄραγε εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἐξηγήσουμε ὅτι τὸ Πάσχα εἶναι κάτι πολὺ
περισσότερο ἀπὸ μία γιορτή, πολὺ πέρα ἀπὸ μία ἐτήσια ἀνάμνηση ἑνὸς
γεγονότος ποὺ πέρασε; Ὁ καθένας πού, ἔστω καὶ μία μόνο φορά, ἔζησε αὐτὴ
τὴ νύχτα «τὴ σωτήριο, τὴ φωταυγὴ καὶ λαμπροφόρο», ποὺ γεύτηκε ἐκείνη τὴ
μοναδικὴ χαρά, τὸ ξέρει αὐτό.<br /> <br /> Ἀλλὰ τί εἶναι αὐτὴ ἡ χαρὰ; Γιατί
ψέλνουμε στὴν ἀναστάσιμη λειτουργία: νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός
τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια»; Μὲ ποιὰ ἔννοια ἑορτάζομεν» - καθὼς
ἰσχυριζόμαστε ὅτι τὸ κάνουμε - θανάτου τὴν νέκρωσιν, Ἅδου τὴν καθαίρεσιν
ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν...;<br /> <br /> Σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς
ἐρωτήσεις ἡ ἀπάντηση εἶναι: ἡ νέα ζωὴ ἡ ὁποία πρὶν ἀπὸ δυὸ χιλιάδες
περίπου χρόνια ἀνέτειλεν ἐκ τοῦ τάφου», προσφέρθηκε σὲ μᾶς, σὲ ὅλους
ἐκείνους ποὺ πιστεύουν στὸ Χριστό. Μᾶς δόθηκε τὴ μέρα ποὺ βαφτιστήκαμε,
τὴ μέρα δηλαδὴ ποὺ ὅπως λέει ὁ Ἀπ. Παῦλος: ... συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ
τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ
τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν
(Ρωμ. 6,4).<br /> <br /> Ἔτσι τὸ Πάσχα πανηγυρίζουμε τὴν Ἀνάσταση τοῦ
Χριστοῦ σὰν γεγονὸς ποὺ ἔγινε καὶ ἀκόμη γίνεται σὲ μᾶς. Γιατὶ ὁ καθένας
ἀπὸ μᾶς ἔλαβε τὸ δῶρο αὐτῆς τῆς νέας ζωῆς καὶ τὴ δύναμη νὰ τὴν ἀποδεχτεῖ
καὶ νὰ ζήσει διὰ μέσου της. Εἶναι ἕνα δῶρο ποὺ ριζικὰ ἀλλάζει τὴ
διάθεσή μας ἀπέναντι σὲ κάθε κατάσταση αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἀκόμη καὶ
ἀπέναντι στὸ θάνατο. Μᾶς δίνει τὴ δύναμη νὰ ἐπιβεβαιώνουμε θριαμβευτικὰ
τό: νικήθηκε ὁ θάνατος». Φυσικὰ ὑπάρχει ἀκόμα ὁ θάνατος, εἶναι σίγουρος,
τὸν ἀντιμετωπίζουμε, καὶ κάποια μέρα θὰ ἔρθει καὶ γιὰ μᾶς. Ἀλλὰ ὅλη ἡ
πίστη μας εἶναι ὅτι μὲ τὸ δικό Του θάνατο ὁ Χριστὸς ἄλλαξε τὴ φύση
ἀκριβῶς τοῦ θανάτου. Τὸν ἔκανε πέρασμα - διάβαση», Πάσχα» - στὴ Βασιλεία
τοῦ Θεοῦ μεταμορφώνοντας τὴ δραματικότερη τραγωδία σὲ αἰώνιο θρίαμβο,
σὲ νίκη. Μὲ τὸ θανάτῳ θάνατον πατήσας», μᾶς ἔκανε μέτοχους τῆς Ἀνάστασής
Του. Ἀκριβῶς γι αὐτὸ στὸ τέλος τοῦ ὄρθρου τῆς Ἀνάστασης - στὸν
Κατηχητικὸ Λόγο τοῦ Ἰωάννου Χρυσοστόμου - λέμε θριαμβευτικά: Ἀνέστη
Χριστός, καὶ ζωὴ πολιτεύεται. Ἀνέστη Χριστός, καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐν τῷ
μνήματι».<br /> <br /> Τέτοια εἶναι ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἐπιβεβαιώνεται
καὶ φανερώνεται μὲ τὴ ζωὴ τῶν ἀναρίθμητων ἁγίων της. Ἀλλὰ μήπως δὲ
ζοῦμε καθημερινὰ τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτὴ ἡ πίστη σπάνια γίνεται καὶ δική μας
ἐμπειρία; Μήπως δὲ χάνουμε πολὺ συχνὰ καὶ δὲν προδίνουμε αὐτὴ τὴ νέα
ζωὴ ποὺ λάβαμε σὰν δῶρο, καὶ στὴν πραγματικότητα ζοῦμε σὰν νὰ μὴν
ἀναστήθηκε ὁ Χριστὸς καὶ σὰν νὰ μὴν ἔχει νόημα γιὰ μᾶς αὐτὸ τὸ μοναδικὸ
γεγονὸς; Καὶ ὅλα αὐτὰ ἐξαιτίας τῆς ἀδυναμίας μας, τῆς ἀνικανότητάς μας
νὰ ζοῦμε σταθερὰ μὲ πίστη ἐλπίδα καὶ ἀγάπη», στὸ ἐπίπεδο ἐκεῖνο ποὺ μᾶς
ἀνέβασε ὁ Χριστὸς ὅταν εἶπε: Ζητεῖτε πρώτον τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ
τὴν δικαιοσύνην Αὐτοῦ. Ἁπλούστατα ἐμεῖς ξεχνᾶμε ὅλα αὐτὰ γιατὶ εἴμαστε
τόσο ἀπασχολημένοι, τόσο βυθισμένοι στὶς καθημερινὲς ἔγνοιες μας καὶ
ἀκριβῶς ἐπειδὴ ξεχνᾶμε, ἀποτυχαίνουμε. Μέσα σ αὐτὴ τὴ λησμοσύνη, τὴν
ἀποτυχία καὶ τὴν ἁμαρτία ἡ ζωή μας γίνεται ξανὰ παλαιὰ», εὐτελής,
σκοτεινὴ καὶ τελικὰ χωρὶς σημασία, γίνεται ἕνα χωρὶς νόημα ταξίδι γιὰ
ἕνα χωρὶς νόημα τέρμα. Καταφέρνουμε νὰ ξεχνᾶμε ἀκόμα καὶ τὸ θάνατο καὶ
τελικά, ἐντελῶς αἰφνιδιαστικά, μέσα στὶς «ἀπολαύσεις τῆς ζωῆς» μᾶς
ἔρχεται τρομακτικός, ἀναπόφευκτος, παράλογος. Μπορεῖ κατὰ καιροὺς νὰ
παραδεχόμαστε τὶς ποικίλες ἁμαρτίες μας καὶ νὰ τὶς ἐξομολογούμαστε, ὅμως
ἐξακολουθοῦμε νὰ μὴν ἀναφέρουμε τὴ ζωή μας σ᾿ ἐκείνη τὴ νέα ζωὴ ποὺ ὁ
Χριστὸς ἀποκάλυψε καὶ μᾶς ἔδωσε. Πραγματικὰ ζοῦμε σὰν νὰ μὴν ἦρθε ποτὲ
Ἐκεῖνος. Αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη πραγματικὴ ἁμαρτία, ἡ ἁμαρτία ὅλων τῶν
ἁμαρτιῶν, ἡ ἀπύθμενη θλίψη καὶ τραγωδία ὅλων τῶν κατ᾿ ὄνομα χριστιανῶν.<br /> <br />
Ἂν τὸ ἀναγνωρίζουμε αὐτό, τότε μποροῦμε νὰ καταλάβουμε τί εἶναι τὸ
Πάσχα καὶ γιατὶ χρειάζεται καὶ προϋποθέτει τὴ Μεγάλη Σαρακοστή. Γιατὶ
τότε μποροῦμε νὰ καταλάβουμε ὅτι ἡ λειτουργικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας
καὶ ὅλος ὁ κύκλος τῶν ἀκολουθιῶν της ὑπάρχουν, πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα, γιὰ νὰ μᾶς
βοηθήσουν νὰ ξαναβροῦμε τὸ ὅραμα καὶ τὴν γεύση αὐτῆς τῆς νέας ζωῆς, ποὺ
τόσο εὔκολα χάνουμε καὶ προδίνουμε, καὶ ὕστερα νὰ μπορέσουμε νὰ
μετανοήσουμε καὶ νὰ ξαναγυρίσουμε στὴν Ἐκκλησία. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ
ἀγαπᾶμε καὶ νὰ ἐπιθυμοῦμε κάτι ποὺ δὲν τὸ ξέρουμε; Πῶς μποροῦμε ἂν
βάλουμε πάνω ἀπὸ καθετὶ ἄλλο στὴ ζωή μας κάτι ποὺ ποτὲ δὲν ἔχουμε δεῖ
καὶ δὲν ἔχουμε χαρεῖ; Μὲ ἄλλα λόγια: πῶς μποροῦμε, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ
ἀναζητήσουμε μιὰ Βασιλεία γιὰ τὴν ὁποία δὲν ἔχουμε ἰδέα; Ἡ λατρεία τῆς
Ἐκκλησίας ἦταν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ καὶ εἶναι ἀκόμα καὶ τώρα ἡ εἴσοδος καὶ ἡ
ἐπικοινωνία μας μὲ τὴ νέα ζωὴ τῆς Βασιλείας. Μέσα ἀπὸ τὴ λειτουργική της
ζωὴ ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἀποκαλύπτει ἐκεῖνα ποὺ ὀφθαλμὸς οὐκ οἶδε καὶ οὖς οὐκ
ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς
ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Κορ. 2,9). Καὶ στὸ κέντρο αὐτῆς τῆς λειτουργικῆς ζωῆς,
σὰν καρδιά της καὶ μεσουράνημά της - σὰν ἥλιος ποὺ οἱ ἀκτίνες του
διαπερνοῦν καθετὶ - εἶναι τὸ Πάσχα. Τὸ Πάσχα εἶναι ἡ πόρτα, ἀνοιχτὴ κάθε
χρόνο, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ὑπέρλαμπρη Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ
πρόγευση τῆς αἰώνιας χαρᾶς ποὺ μᾶς περιμένει, εἶναι ἡ δόξα τῆς νίκης ἡ
ὁποία ἀπὸ τώρα, ἂν καὶ ἀόρατη, πλημμυρίζει ὅλη τὴν κτίση: νικήθηκε ὁ
θάνατος».<br /> <br /> Ὁλόκληρη ἡ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὀργανωμένη
γύρω ἀπὸ τὸ Πάσχα, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ λειτουργικὸς χρόνος, δηλαδὴ ἡ διαδοχὴ
τῶν ἐποχῶν καὶ τῶν ἑορτῶν, γίνεται ἕνα ταξίδι, ἕνα προσκύνημα στὸ Πάσχα,
ποὺ εἶναι τὸ Τέλος καὶ ποὺ ταυτόχρονα εἶναι ἡ Ἀρχή. Εἶναι τὸ τέλος ὅλων
αὐτῶν ποὺ ἀποτελοῦν τὰ παλαιὰ» καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς «νέας ζωῆς», μιὰ συνεχὴς
«διάβαση ἀπὸ τὸν «κόσμο τοῦτο» στὴν Βασιλεία ποὺ ἔχει ἀποκαλυφτεῖ ἐν
Χριστῷ.<br /> <br /> Παρ᾿ ὅλα αὐτὰ ἡ παλαιὰ» ζωή, ἡ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς
μικρότητας, δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ξεπεραστεῖ καὶ ν᾿ ἀλλάξει. Τὸ Εὐαγγέλιο
περιμένει καὶ ζητάει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνει μιὰ προσπάθεια ἡ ὁποία,
στὴν κατάσταση ποὺ βρίσκεται τώρα ὁ ἄνθρωπος, εἶναι οὐσιαστικὰ
ἀπραγματοποίητη. Ἀντιμετωπίζουμε μία πρόκληση. Τὸ ὅραμα, ὁ στόχος, ὁ
τρόπος τῆς νέας ζωῆς εἶναι γιὰ μᾶς μία πρόκληση ποὺ βρίσκεται τόσο πολὺ
πάνω ἀπὸ τὶς δυνατότητές μας!<br /> <br /> Γι᾿ αὐτό, ἀκόμα καὶ οἱ Ἀπόστολοι,
ὅταν ἄκουσαν τὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου Τὸν ρώτησαν ἀπελπισμένα: τὶς ἄρα
δύναται σωθῆναι; (Ματθ. 19,26). Στ ἀλήθεια δὲν εἶναι καθόλου εὔκολο ν
ἀπαρνηθεῖς ἕνα ἀσήμαντο ἰδανικὸ ζωῆς καμωμένο μὲ τὶς καθημερινὲς
φροντίδες, μὲ τὴν ἀναζήτηση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, μὲ τὴν ἀσφάλεια καὶ τὴν
ἀπόλαυση καὶ νὰ δεχτεῖς ἕνα ἄλλο ἰδανικὸ ζωῆς τὸ ὁποῖο βέβαια δὲν
στερεῖται καθόλου τελειότητας στὸ σκοπὸ του: Γίνεσθε τέλειοι ὡς ὁ Πατὴρ
ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς τέλειος ἐστίν. Αὐτὸ ὁ κόσμος μὲ ὅλα του τὰ μέσα» μᾶς
λέει: νὰ εἶσαι χαρούμενος, μὴν ἀνησυχεῖς, ἀκολούθα τὸν «εὐρὺ» δρόμο. Ὁ
Χριστὸς στὸ Εὐαγγέλιο λέει: διάλεξε τὸ στενὸ δρόμο, ἀγωνίσου καὶ
ὑπόφερε, γιατὶ αὐτὸς εἶναι ὁ δρόμος γιὰ τὴ μόνη ἀληθινὴ εὐτυχία. Καὶ ἂν ἡ
Ἐκκλησία δὲν βοηθάει πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ κάνουμε αὐτὴ τὴ φοβερὴ
ἐκλογὴ; Πῶς μποροῦμε νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ ξαναγυρίσουμε στὴν ὑπέροχη
ὑπόσχεση ποὺ μᾶς δίνεται κάθε χρόνο τὸ Πάσχα; Ἀκριβῶς αὐτὴ εἶναι ἡ
στιγμὴ ποὺ ἐμφανίζεται ἡ Μεγάλη Σαρακοστή. Αὐτὴ εἶναι ἡ χείρα βοηθείας»
ποὺ ἁπλώνει σὲ μᾶς ἡ Ἐκκλησία. Εἶναι τὸ σχολεῖο τῆς μετάνοιας ποὺ θὰ μᾶς
δώσει δύναμη νὰ δεχτοῦμε τὸ Πάσχα ὄχι σὰν μιὰ ἁπλὴ εὐκαιρία νὰ φᾶμε, νὰ
πιοῦμε, ν᾿ ἀναπαυτοῦμε, ἀλλά, βασικά, σὰν τὸ τέλος τῶν «παλαιῶν» ποὺ
εἶναι μέσα μας καὶ σὰν εἴσοδό μας στὸ νέο.<br /> <br /> Στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία
ὁ βασικὸς σκοπὸς τῆς Σαρακοστῆς ἦταν νὰ προετοιμαστοῦν οἱ Κατηχούμενοι,
δηλαδὴ οἱ νέοι ὑποψήφιοι χριστιανοί, γιὰ τὸ βάπτισμα πού, ἐκεῖνο τὸν
καιρό, γίνονταν στὴ διάρκεια τῆς ἀναστάσιμης Θείας Λειτουργίας. Ἀλλὰ
ἀκόμα καὶ τώρα ποὺ ἡ Ἐκκλησία δὲν βαφτίζει πιὰ τοὺς χριστιανοὺς σὲ
μεγάλη ἡλικία καὶ ὁ θεσμὸς τῆς κατήχησης δὲν ὑπάρχει πιά, τὸ βασικὸ
νόημα τῆς Σαρακοστῆς παραμένει τὸ ἴδιο. Γιατί, ἂν καὶ εἴμαστε
βαφτισμένοι, ἐκεῖνο ποὺ συνεχῶς χάνουμε καὶ προδίνουμε εἶναι ἀκριβῶς
αὐτὸ ποὺ λάβαμε στὸ Βάπτισμα. Ἔτσι τὸ Πάσχα γιὰ μᾶς εἶναι ἡ ἐπιστροφή,
ποὺ κάθε χρόνο κάνουμε, στὸ βάπτισμά μας καὶ ἑπομένως ἡ Σαρακοστὴ εἶναι ἡ
προετοιμασία μας γι᾿ αὐτὴ τὴν ἐπιστροφὴ - ἡ ἀργὴ ἀλλὰ ἐπίμονη
προσπάθεια νὰ πραγματοποιήσουμε τελικὰ τὴ δική μας διάβαση», τὸ Πάσχα»
μας στὴ νέα ἐν Χριστῷ ζωή. Τὸ ὅτι, καθὼς θὰ δοῦμε, οἱ ἀκολουθίες στὴ
σαρακοστιανὴ λατρεία διατηροῦν ἀκόμα καὶ σήμερα τὸν κατηχητικὸ καὶ
βαπτιστικὸ χαρακτήρα, δὲν εἶναι γιατὶ διατηροῦνται «ἀρχαιολογικὰ»
ἀπομεινάρια, ἀλλὰ εἶναι κάτι τὸ ζωντανὸ καὶ οὐσιαστικὸ γιὰ μᾶς. Γι αὐτὸ
κάθε χρόνο ἡ Μεγάλη Σαρακοστὴ καὶ τὸ Πάσχα εἶναι, μιὰ ἀκόμα φορά, ἡ
ἀνακάλυψη καὶ ἡ συνειδητοποίηση τοῦ τί γίναμε μὲ τὸν «διὰ βαπτίσματός»
μας θάνατο καὶ τὴν ἀνάσταση.<br /> <br /> Ἕνα ταξίδι, ἕνα προσκύνημα! Καθὼς
τὸ ἀρχίζουμε, καθὼς κάνουμε τὸ πρῶτο βῆμα στὴ χαρμολύπη» τῆς Μεγάλης
Σαρακοστῆς βλέπουμε - μακριά, πολὺ μακριὰ - τὸν προορισμό. Εἶναι ἡ χαρὰ
τῆς Λαμπρῆς, εἶναι ἡ εἴσοδος στὴ δόξα τῆς Βασιλείας. Εἶναι αὐτὸ τὸ
ὅραμα, ἡ πρόγευση τοῦ Πάσχα, ποὺ κάνει τὴ λύπη τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς
χαρά, φῶς, καὶ τὴ δική μας προσπάθεια μιὰ πνευματικὴ ἄνοιξη». Ἡ νύχτα
μπορεῖ νὰ εἶναι σκοτεινὴ καὶ μεγάλη, ἀλλὰ σὲ ὅλο τὸ μῆκος τοῦ δρόμου μιὰ
μυστικὴ καὶ ἀκτινοβόλα αὐγὴ φαίνεται νὰ λάμπει στὸν ὁρίζοντα. Μὴ
καταισχύνῃς ἡμᾶς ἀπὸ τῆς προσδοκίας ἡμῶν, Φιλάνθρωπε!»</span><br />
<br />
<br />
<span class="text_exposed_show"> </span>π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν - Μεγάλη Σαρακοστή, πορεία πρὸς τὸ Πάσχα<br /> <br /> ἀπὸ τὸ βιβλίο «Μεγάλη Σαρακοστή», ἐκδόσεις Ἀκρίτας, Ἀθήνα 1999</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-4727660436843791712013-02-24T12:40:00.001+02:002013-02-24T12:40:08.723+02:00Η ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΜΟΝΑΞΙΆ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΊΟΥ π. ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΦΑΡΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.egolpion.com/img/anastasis_16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.egolpion.com/img/anastasis_16.jpg" height="640" width="396" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;"><span class="userContent">Μέ το περιστατικό του Ζακχαίου γίνεται εμφανές
ότι ό άνθρωπος πρέπει να κατεβεί άπ’ το μυαλό στην καρδιά για να
συναντήσει το Χριστό, ενώ το περιστατικό της Χαναναίας υποδηλώνει ότι
για να επιτύχει ό άνθρωπος αυτή τη συνάντηση, πρέπει να ανακαλύψει καί
να χρησιμοποιήσει μια διάσταση της υπάρξεως του πού ονομάζουμε πίστη καί
πού έχει τη δυνατότητα να τον φέρει σε επαφή με την υπερβατική
πραγματικότ<span class="text_exposed_show">ητα πού είναι η κατεξοχήν πραγματικότητα.<br /> <br />
Η πίστη δεν είναι ο διανοητικός καταναγκασμός πού ξέρει ό δυτικός
χριστιανισμός, σύμφωνα με τον όποιο ό άνθρωπος πρέπει να πιστέψει επειδή
υπάρχει το Α ή το Β λογικό επιχείρημα. Η πίστη δεν είναι μια τυφλή
αποδοχή πραγματικοτήτων τις οποίες δεν έχει προσωπικά διαπιστώσει ο
άνθρωπος, αλλά είναι ο δρόμος καί ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος κάνει
αυτές τις διαπιστώσεις.<br /> <br /> Η ορθόδοξη πνευματική παράδοση δεν
ζητάει από τον άνθρωπο να δεχθεί κάτι πού δεν έχει διαπιστώσει. Δεν τον
αναγκάζει να δεχθεί ότι ο Ίησούς είναι «όν έγραψε ο Μωϋσής εν τω νόμω
καί οι προφήται», δηλαδή ο Σωτήρας, αλλά του ζητάει να έλθει καί να δει
με τα ίδια του τα μάτια, «έρχου καί ίδε».<br /> <br /> Η δεύτερη λοιπόν
προϋπόθεση για τη συνάντηση με τον αναστημένο Χριστό είναι η αναζήτηση
Του από τον άνθρωπο με αυτή τη διάσταση της υπάρξεως του πού μόνη έχει
αυτή τη δυνατότητα.<br /> <br /> Η τρίτη προϋπόθεση γι’ αυτή τη συνάντηση
είναι η εγκατάλειψη της απατηλής καί ανυπόστατης πίστεως του ανθρώπου
στη δική του θεότητα. Δεν μπορεί ό άνθρωπος να συναντήσει τον πραγματικό
Θεό όσο συνεχίζει να λατρεύει ως Θεό τον εαυτό του καί όσο συνεχίζει να
περιμένει τη σωτηρία από τον εαυτό του, όπως έκανε ο Φαρισαίος της
παραβολής, ο όποιος προσευχήθηκε «σταθείς προς εαυτόν». Ο Φαρισαίος δεν
μπορούσε να συναντήσει το Θεό καί να νιώσει την παρουσία Του γιατί δεν
στρεφόταν προς το Θεό αλλά προς τον εαυτό του.<br /> <br /> Ο Φαρισαίος στην
πραγματικότητα δεν πίστευε στο Θεό, γιατί δεν είχε ποτέ του γεύση του
Θεού καί δεν γεύθηκε το Θεό γιατί δεν τον αναζήτησε.<br /> <br /> Ο Φαρισαίος δεν πάει στο Ναό για να συναντήσει το Θεό, αλλά γιατί χρειάζεται έναν επίσημο χώρο για να αύτοαποθεωθεί.<br /> <br />
«Ολοι, αν ψάξουμε,θα βρούμε ένα τέτοιο στοιχείο αυτοαποθεώσεως στη
συμμετοχή μας στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας. Το στοιχείο αυτό
μπορούμε να το βρούμε καί σε όλες εκείνες τις δραστηριότητες της
καθημερινής μας ζωής, πού μας αρέσει να αποκαλούμε αρετές καί με τίς
όποιες επιδιώκουμε την αυτοδικαίωσή μας.<br /> <br /> Η προσπάθεια του
Φαρισαίου να αυτοαποθεωθεί είναι ένδειξη μιας βαθιάς εσωτερικής
απελπισίας, πού προέρχεται από την αδυναμία του να βρει τον πραγματικό
Θεό καί τελικά δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο γιατί τον απομακρύνει όλο καί
περισσότερο από το Θεό• καί όσο πιο πολύ απομακρύνεται από το Θεό τόσο
περισσότερη απελπισία αισθάνεται καί τόσο περισσότερο εντείνει την
αυτοαποθέωσή του.<br /> <br /> «Ακόμη ο Φαρισαίος αισθάνεται την ανάγκη να
αυτοεξυψωθεί, γιατί στην πραγματικότητα βαθιά μέσα του
αυτοπεριφρονείται.Επειδή όμως δεν μπορεί πραγματικά να εξυψώσει τον
εαυτό του, χαμηλώνει τους άλλους για να κερδίσει από τη σύγκριση.
Ταπεινώνοντας όμως τους άλλους, τους απορρίπτει και απορρίπτοντας τους,
τους αποκόπτει και αποκόπτεται απ’αυτούς. Έτσι, δεν μπορεί να συναντήσει
ούτε το Θεό ούτε το συνάνθρωπο και δοκιμάζει μια συγκλονιστική
υπαρξιακή μοναξιά.<br /> <br /> Γι’αυτό η Εκκλησία προβάλλει σ’αυτό το
πρώιμο στάδιο της λειτουργικής διαδικασίας πού οδηγεί στη συνάντηση με
τον αναστημένο Χριστό την κατάντια του Φαρισαίου,γιατί όσο ο άνθρωπος
παραμένει σε μια ανάλογη κατάντια, αυτή η συνάντηση είναι εντελώς
αδύνατη.<br /> <br /> <br /> π.Φιλόθεος Φάρος»Πριν και μετά το Πάσχα»Εκδ.Ακρίτας</span></span></span></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-422958144774875272013-02-08T10:28:00.003+02:002013-02-08T10:28:28.384+02:00Πατὴρ Σεραφεὶμ Ρόουζ: Τί μποροῦμε νὰ κάνουμε γιὰ τοὺς κεκοιμημένους; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.imdleo.gr/diaf/files/photos/03_icons/teleytaia/p_Ser_ROSE.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.imdleo.gr/diaf/files/photos/03_icons/teleytaia/p_Ser_ROSE.jpg" width="221" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τὸ ἀκόλουθο περιστατικὸ μᾶς δείχνει πόσο σημαντικὴ εἶναι ἡ τέλεση
μνημόσυνου στὴ Θεία Λειτουργία. Πρὶν τὴν ἀφαίρεση τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου
Θεοδοσίου τοῦ Τσερνίγκωφ (1896), ὁ φημισμένος Στάρετς Ἀλέξιος (1916),
ἱερομόναχος τοῦ Ἐρημητηρίου τοῦ Γκολοσεγιέφσκυ τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων
τοῦ Κιέβου, ὁ ὁποῖος διεξήγαγε τὴν ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων, ἀποκαμωμένος
καθὼς καθόταν δίπλα στὰ λείψανα, λαγοκοιμήθηκε καὶ εἶδε μπροστά του τὸν
ἅγιο, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε: «Σ’ εὐχαριστῶ ποὺ κοπιάζεις γιὰ μένα καὶ σὲ
παρακαλῶ θερμά, ὅταν τελέσεις τὴ θεία λειτουργία, νὰ μνημονεύσεις τοὺς
γονεῖς μου» - καὶ ἔδωσε τὰ ὀνόματά τους.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
«Πῶς μπορεῖς ἐσύ, Ω Ἅγιε, νὰ ζητᾶς τὶς δικές μου προσευχές, ὅταν ἐσὺ ὁ
ἴδιος στέκεσαι στὸν οὐράνιο Θρόνο καὶ ἱκετεύεις τὸ Θεὸ νὰ δωρίσει στοὺς
ἀνθρώπους τὸ ἔλεός Του»; ρώτησε ὁ ἱερομόναχος.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
«Ναί, αὐτὸ εἶναι ἀλήθεια», ἀπάντησε ὁ ἅγιος Θεοδόσιος, «ἀλλὰ ἡ προσφορὰ
στὴ θεία λειτουργία ἔχει περισσότερη δύναμη ἀπὸ τὴν προσευχή μου».</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Ἔτσι λοιπόν, οἱ παννυχίδες καὶ ἡ κατ’ οἶκον προσευχὴ γιὰ τοὺς νεκροὺς
εἶναι εὐεργετικὲς γιὰ τὴν ψυχή τους, ὅπως ἐξάλλου εἶναι καὶ οἱ εἰς
μνήμην τους ἀγαθοεργίες, ὅπως ἐλεημοσύνες ἢ συνεισφορὲς στὴν ἐκκλησία.
Ὅμως ἰδιαιτέρως εὐεργετικὴ εἶναι ἡ τέλεση μνημόσυνου στὴν Θεία
Λειτουργία πολλὲς ἐμφανίσεις νεκρῶν καὶ ἄλλα περιστατικὰ τὰ ὁποῖα ἔχουν
σημειωθεῖ ἐπιβεβαιώνουν κάτι τέτοιο. Πολλοὶ ἄνθρωποι ποὺ πέθαναν ἐν
μετανοία, ἀλλὰ ποὺ δὲν μπόρεσαν νὰ ἐκφράσουν ἔμπρακτα τὴ μετάνοιά τους
ὅσο ζοῦσαν, ἐλευθερώθηκαν ἀπὸ τὰ μαρτύρια καὶ βρῆκαν ἀνάπαυση. Στὴν
Ἐκκλησία πάντοτε προσφέρονται προσευχὲς ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῶν νεκρῶν, καὶ
μάλιστα τὴν ἡμέρα τῆς Καθόδου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στὸν ἑσπερινό τῆς
γονυκλισίας, ὑπάρχει μία εἰδικὴ εὐχὴ «γιὰ τοὺς εὐρισκομένους στὸν ἅδη».</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Οἱ προσευχὲς τῆς Ἐκκλησίας δὲν μποροῦν νὰ σώσουν τὸν οἱονδήποτε δὲν
ἐπιθυμεῖ τὴ σωτηρία του, ἢ αὐτὸν ποὺ ποτὲ δὲν ἀγωνίστηκε ὁ ἴδιος νὰ τὴν
κατακτήσει κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ζωῆς του.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Κατὰ μία ἔννοια, θὰ μποροῦσε νὰ ποῦμε ὅτι οἱ προσευχὲς τῆς Ἐκκλησίας ἢ
τοῦ κάθε χριστιανοῦ ξεχωριστὰ γιὰ κάποιο νεκρὸ δὲν προκύπτουν παρὰ ὡς
ἀποτέλεσμα τοῦ τρόπου ζωῆς του: κανεὶς δὲν θὰ προσευχόταν γι’ αὐτὸν ἐὰν
δὲν εἶχε κάνει κάτι ὅσο ζοῦσε ποὺ νὰ ἐμπνέει μία τέτοια προσευχὴ μετὰ τὸ
θάνατό του.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς ποὺ ἐπιθυμεῖ νὰ ἐκφράσει τὴν ἀγάπη του γιὰ τοὺς
νεκροὺς καὶ νὰ τοὺς βοηθήσει οὐσιαστικά, μπορεῖ νὰ τὸ ἐπιτύχει
προσευχόμενος ὑπὲρ τῶν ψυχῶν τους, καὶ εἰδικότερα μνημονεύοντας αὐτοὺς
στὴ Θεία Λειτουργία, ὅταν οἱ μερίδες ποὺ ἀποκόπτονται γιὰ ζῶντες καὶ
νεκροὺς ἀφήνονται νὰ πέσουν μέσα στὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου μὲ τὶς λέξεις:
«Ἀπόπλυνον Κύριε τὰ ἁμαρτήματα τῶν ἐνθάδε μνημονευθέντων δούλων σου τῷ
Αἵματί σου τῷ Ἁγίω….».</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε τίποτε καλύτερο ἢ σπουδαιότερο γιὰ τοὺς
κεκοιμημένους ἀπὸ τὸ νὰ προσευχόμαστε γι’ αὐτούς, προσφέροντάς τους
μνημόσυνο στὴ Θεία Λειτουργία. Τὸ ἔχουν πάντα ἀνάγκη, εἰδικὰ κατὰ τὴ
διάρκεια ἐκείνων τῶν σαράντα ἡμερῶν ὅπου ἡ ψυχὴ τοῦ ἀπελθόντος πορεύεται
πρὸς τὶς αἰώνιες κατοικίες…</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Ἀξίζει λοιπὸν νὰ φροντίσουμε γι’ αὐτοὺς ποὺ ἔφυγαν γιὰ τὸν ἄλλο κόσμο
πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς, προκειμένου νὰ κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε γιὰ τὶς ψυχές τους,
ἐνθυμούμενοι ὅτι: «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ θὰ ἐλεηθοῦν».</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Aπὸ τὸ βιβλίο: "Ἡ ψυχὴ μετὰ τὸν Θάνατο"</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
π. Σεραφεὶμ Ρόουζ</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Ἔκδ: Μυριόβιβλος</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Αναδημοσίευση από: <a href="http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2013/02/blog-post_955.html">Αναστάσιος</a></span> </div>
</div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-74454996421290426842012-12-17T13:39:00.003+02:002012-12-17T13:39:43.100+02:00Το μυστήριο της ταφής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<br />
</h3>
<div class="post-header">
<div class="post-header-line-1">
<div class="post-share-buttons goog-inline-block">
<a class="goog-inline-block share-button sb-email" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=1349086023658169298&postID=2523310678594197356&target=email" target="_blank" title="Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
"><span class="share-button-link-text"><br /></span></a><a class="goog-inline-block share-button sb-facebook" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=1349086023658169298&postID=2523310678594197356&target=facebook" target="_blank" title="Μοιραστείτε το στο Facebook"><span class="share-button-link-text"></span></a>
</div>
</div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzNwkXX6iwtJua0uQa6mVpPtAe2FRwG3KXO_6SQ77fnmCcin2wIU7T1aRfjFkfaeTwg-vibZtqsqL3JsAB8RsJT0i8v44nDZdO_ePXRQppYVO51uAbY9kUGkN9AlAHr-maOBCdGu6wcoz-/s1600/%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%B7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzNwkXX6iwtJua0uQa6mVpPtAe2FRwG3KXO_6SQ77fnmCcin2wIU7T1aRfjFkfaeTwg-vibZtqsqL3JsAB8RsJT0i8v44nDZdO_ePXRQppYVO51uAbY9kUGkN9AlAHr-maOBCdGu6wcoz-/s400/%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%B7.jpg" width="400" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Sylfaen","serif";"><span style="mso-tab-count: 1;"> <b> </b></span><b style="color: #674ea7;">Ο άνθρωπος «σπείρεται εν φθορά,
εγείρεται εν αφθαρσία». Το μυστήριο του θανάτου, της ταφής, της διατήρησης της
προσωπικότητάς μας στον τάφο και της τελικής ανάστασης δεν το περιγράφουν οι
Πατέρες με ελληνιστικές εικόνες, αλλά με την εικόνα της σποράς του Απ. Παύλου:
«Όπως ο σπόρος που πετιέται στη γη, δε χανόμαστε όταν πεθαίνουμε, αλλά
έχοντας φυτευθεί ανασταινόμαστε». Δεν χανόμαστε στον τάφο, όπως δεν χάνεται το
σιτάρι όταν φυτεύεται στη γη. Η διάλυση του ανθρώπου μέσα στη γη είναι, με τη
δύναμη του Θεού, κάτι σαν την διάλυση του φυτεμένου σπόρου. Δεν εξαφανίζεται,
μεταμορφώνεται. Φυτεύεται μέσα στο σύμπαν η εικόνα του Θεού για να φέρει μαζί
της και το σύμπαν στην αφθαρσία. Κάθε μνήμα είναι κι ένα μόσχευμα αφθαρσίας.
Είναι μεγάλη η ιερότητα των κοιμητηρίων.</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #674ea7; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "Sylfaen","serif";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Οι ορθόδοξοι δεν επιχειρούν να
εξηγήσουν το μυστήριο του Άδη. Λέγουν μόνο, «ψυχαί δικαίων εν χειρί Θεού». Αυτό
το χέρι του Θεού το ξέρουν ως παντοδύναμο. Δεν χρειάζονται καμία άλλη εξήγηση
για την επιβίωση της προσωπικότητας μέσα στον τάφο. Όμως αυτή την επιβίωση την
ξέρουν σαν κάτι το πρόσκαιρο και το ελλιπές. Την ονομάζουν «κοίμηση»,
παρομοιάζοντάς την με τον ύπνο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μία
κατάσταση αποκομμένη από τον κόσμο και τις αισθήσεις, ώσπου ο άνθρωπος
στερημένος από όλα βρίσκεται με τον εαυτό του και με τον θεό- αν βέβαια τον Θεό
τον έχει αφήσει να κατοικήσει μέσα του όσο ζούσε. Κι επειδή ο Θεός είναι παντού
και ακούει τις προσευχές των ανθρώπων, δια του Θεού ακούνε και οι Άγιοι και
ανταποκρίνονται στις προσευχές μας. Η «κοίμηση» δεν είναι η αιώνια ζωή που
προσδοκούμε, αλλά μόνο κατάσταση αναμονής της ζωής αυτής, αναμονή αναστάσεως. Ο
θάνατος δεν είναι απελευθέρωση αλλά καταστροφή. Σωτηρία είναι η πρώτη και η
δεύτερη Ανάσταση. Η Ανάσταση της ελεύθερης βούλησης ανήκει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σ’ εκείνους που ελεύθερα ποθούν τη Ζωή. Η
Ανάσταση της φύσης όμως, η αφθαρτοποίηση της σάρκας, είναι για όλους, για όλη
την κτίση. Είναι προϋπόθεση της αιώνιας Ζωής και Βασιλείας. «Καινήν γη και καινούς
ουρανούς προσδοκώμεν».</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #674ea7; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "Sylfaen","serif";"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Η γενική Ανάσταση είναι καίριο άρθρο
της πίστεως μας. Και είναι τόσο σοβαρό το ζήτημα ώστε οι Πατέρες λέγουν ότι
όσους δεν έχουν την ορθόδοξη περί ανθρώπου και θανάτου αντίληψη, αλλά την περί
ψυχής ειδωλολατρική, να μη τους δεχόμαστε σαν χριστιανούς. « Οι και λέγουσι μη
είναι νεκρών Ανάστασιν, αλλ’ άμα το αποθανείν τας ψυχάς αυτών αναλαμβάνεσθαι
εις ουρανόν, μη υπολαμβάνετε αυτούς χριστιανούς». </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #674ea7; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #e69138; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "Sylfaen","serif";">Αγ. Ιουστίνου, Διάλογος</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #674ea7; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #674ea7; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "Sylfaen","serif";"><span style="mso-tab-count: 1;"> Πηγή:</span> περιοδικό «ΕΠΙΓΝΩΣΗ», τ. 89</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #674ea7; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "Sylfaen","serif";"> </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #674ea7; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "Sylfaen","serif";"> </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #674ea7; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "Sylfaen","serif";"> http://agiabarbarapatras.blogspot.gr/</span></b></div>
</div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-71463535461991599252012-12-13T22:36:00.003+02:002012-12-13T22:36:35.524+02:00Συγκλονιστική προσλαλιά μιας μάνας κατά την εξόδιο ακολουθία του 19χρονου γιου της.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1 class="post-title">
<br /></h1>
<div class="date">
<div class="bg">
<span class="day"><br /></span><span></span>
</div>
</div>
<br />
<br />
<a href="http://fdathanasiou.wordpress.com/2012/12/13/%cf%83%cf%85%ce%b3%ce%ba%ce%bb%ce%bf%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%bb%ce%b1%ce%bb%ce%b9%ce%ac-%ce%bc%ce%b9%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%ac%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%ba/%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%85%cf%81%cf%8c%cf%82-3/" rel="attachment wp-att-11001"><img alt="σταυρός" class="aligncenter size-full wp-image-11001" height="483" src="http://fdathanasiou.files.wordpress.com/2012/12/cf83cf84ceb1cf85cf81cf8ccf82.jpeg?w=645&h=483" width="645" /></a><br />
<em>Τον περασμένο Αύγουστο φτερούγισε για τον Ουρανό η αγνή ψυχή του
19χρονου Βασιλείου Δαρδανού, από τον Αλίαρτο – Βοιωτίας. Τελευταίος γιος
του ευσεβούς Ιερατικού ζεύγους π. Παναγιώτη και Μαργαρίτας, δοκίμασε
τον πόνο από τη λεγόμενη επάρατο νόσο λίγο μετά την επιτυχία του στη
Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επί ένα χρόνο φοίτησε στο
σχολείο του πόνου και πήρε ομολογουμένως άριστα. Το πτυχίο το πήρε από
τα χέρια του αγωνοθέτου Χριστού.</em><br />
<em> Στη συνέχεια δημοσιεύουμε την προσλαλιά της θεολόγου μητέρας του
Μαργαρίτας, κατά την εξόδιο ακολουθία, στην οποία προέστη ο
Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας π. Γεώργιος. Η πίστη της θυμίζει
μητέρες μαρτύρων και ηρώων.</em><br />
————————————————————————————————————————–<br />
<em>«Δεν φοβάμαι το θάνατο»</em><br />
Θέλω να πω ένα λόγο απλό για το Βασίλη μας, που να ταιριάζει στην
καθαρότητα της καρδιάς του, στη δυνατή του πίστη, στον τρόπο που
περπάτησε την μαρτυρική του πορεία. Σήμερα σας παρακαλούμε, μην ψάχνετε
για απαντήσεις λογικές του παρόντος καιρού. Σήμερα σας παρακαλούμε
εμείς, η οικογένειά του, αρπάξτε την ευκαιρία να περάσετε στην άλλη
λογική, στη σχοινοβασία της πίστης, στην άλλη ανάγνωση της ζωής. Γιατί
σ’ αυτή τη διαδρομή ο Βασίλης έτσι περπάτησε και αγάπησε τη δοκιμασία
του και μας έλεγε συχνά: «Είναι η καλύτερη χρονιά της ζωής μου, η
ασθένεια είναι ευλογία και ευκαιρία».<br />
Και όσο η ασθένεια έφθειρε το νεανικό του σώμα, τόσο ανανέωνε το
πνεύμα του και καθάριζε την ψυχή του. Ο μικρότερός μας προπορεύεται
σήμερα. Ίσως και ο καλύτερός μας. Και είναι!<br />
Αν και έζησε λίγο, σαν να συμπλήρωσε χρόνια πολλά. Και ο Κύριός μας
τον δοκίμασε και τον βρήκε άξιο για τον εαυτό Του. Ο Βασίλης στην αρχή
της δοκιμασίας του έλεγε: «Ίσως ο σκοπός της ζωής να είναι η αγιότητα».<br />
Και στο τέλος έλεγε: «Θέλω την αγιότητα. Δεν φοβάμαι τον θάνατο». Μας έλεγε συχνά: «Φοβάμαι, μήπως χάσω τον παράδεισο».<br />
Γι’ αυτό σήμερα, ας σκεφτούμε με τη λογική του Βασίλη, την ξένη για
τον κόσμο, αφού γι’ αυτόν είμαστε εδώ, καθώς προπορεύεται όλων μας στην
ουράνια πατρίδα. Εμείς, που του κρατήσαμε το χέρι απ’ την αρχή ως το
τέλος, ξέρουμε, έχουμε την βεβαιότητα, πως ο Βασίλης μας «μεταβέβηκεν εκ
του θανάτου εις την ζωήν», αφού αξιοποίησε και τελειοποίησε στην
πολύμηνη δοκιμασία του, όλα του τα χαρίσματα, την υπομονή, την ευγένεια,
την ταπείνωση, το ἄριστο ἦθος, μά πάνω από όλα τη βαθιά του πίστη στην
πρόνοια του Θεού, στην αγάπη του Θεού.<br />
Μου έλεγε λίγες μέρες πριν φύγει: «Ξέρει Εκείνος, ξέρει, γιατί τα
επέτρεψε όλα». Αυτή του την πίστη κληροδοτεί σ’ εμάς. Αυτό μας αφήνει το
παιδί μας. Είμαστε ευγνώμονες σήμερα στο Θεό, που μας αξίωσε να
κουβαλήσουμε αυτό το Σταυρό, ελάχιστα να μιμηθούμε την αγάπη Του, και
που μας έδωσε τη δύναμη, την απόφαση στην καρδιά μας, την εσωτερική
ειρήνη να σταθούμε.<br />
Είμαστε ευγνώμονες στο Θεό, που έστειλε το Βασίλη στη ζωή μας, 19
χρόνια πριν, και μας αξίωσε να μεγαλώσουμε ένα παιδί, που μας χάρισε
τόσες και μόνο χαρές και στάθηκε τόσο άξια απέναντι στη χάρη του Θεού
και τη δέχτηκε στην καλή γη και την καρποφόρησε.<br />
Όμως στην πορεία δεν ήμασταν μόνοι. Η δοκιμασία του παιδιού μας έδωσε
στην αγάπη την ευκαιρία να ξεδιπλωθεί μέσα από την προσευχή και τη
θερμή συμπαράσταση όλων σας με κάθε τρόπο. Σεβασμιώτατε, επίσκοπε
αληθινέ της καρδιάς μας, σας ευχαριστούμε. Δεν μπορώ να πω για ποιό από
όλα, από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή. Για όλα. Ο Κύριος γνωρίζει,
και εμείς, που γευτήκαμε μίας αληθινής πατρικής παρουσίας.<br />
“Όλους σας, σας ευχαριστούμε. Αυτούς, που κουράστηκαν μαζί μας τις
μέρες και τις νύχτες των θεραπειών και του πόνου. Και ιδιαίτερα τους
νέους συνεργάτες της εκκλησιαστικής επιτροπής, που σαν αληθινά αδέλφια
συνόδεψαν όλο μας τον ανήφορο.<br />
Ευχαριστούμε αυτούς, που ύψωσαν θερμό λόγο ικεσίας στην προσευχή τους
για μας να γνωρίζουν, ότι η προσευχή τους μας περιέβαλε ως τείχος
απρόσβλητο, σε πολύ δύσκολες στιγμές, που φαίνονταν αξεπέραστες.<br />
Ευχαριστούμε το εξαιρετικό προσωπικό του νοσοκομείου, που αγκάλιασαν
το παιδί μας, το φρόντισαν με τόση αγάπη και ευγένεια, του έκαναν πιο
εύκολες τις δύσκολες ώρες της νοσηλείας, αφήνοντας και σε μας την γλυκιά
αίσθηση, πως το παιδί μας είχε την καλύτερη φροντίδα, που θα μπορούσε
να έχει.<br />
Βασίλη, γλυκιά μας λαχτάρα και αγάπη, καλό σου ταξίδι! Σ’
ευχαριστούμε, αγόρι μου γλυκό, για όλα όσα ξέρουμε και γι’ αυτά που δεν
μπορούμε να κατανοήσουμε.<br />
Έσυ, που προπορεύεσαι, τώρα πια ξέρεις, πως παίρνεις το βραβείο της άνω κλήσεως, γιατί το πόθησες κι αγωνίστηκες γι’ αυτό.<br />
Καλόν παράδεισο, αγόρι μου, και καλή αντάμωση στην κοινή μας πατρίδα, να μοιραστούμε μαζί σου αυτό που ήδη προγεύεσαι.<br />
<strong> «Που σου, θάνατε, το κέντρον; Που σου, Άδη, το νίκος;». Χριστός Ανέστη!</strong><br />
Πηγή: Περιοδικό ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ, ΤΕΥΧΟΣ 573, σελ. 181-182.-ΟΜΟΘΥΜΑΔΟΝ<br />
<br />
<br />
http://fdathanasiou.wordpress.com/2012/12/13/%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC-%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%BA/</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-80238393985245115862012-11-27T20:11:00.001+02:002012-11-27T20:11:22.462+02:00με την αναχώρηση προηγούνται στο δρόμο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}" id="ucanard25">
<span style="font-size: x-large;"><span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent translationEligibleUserMessage"> </span></span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}" id="ucanard25">
<span style="font-size: x-large;"><span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent translationEligibleUserMessage"> </span></span></span></h5>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b2/Resurrection_(24).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b2/Resurrection_(24).jpg" width="464" /></a></div>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}" id="ucanard25">
<span style="font-size: x-large;"><span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent translationEligibleUserMessage"> </span></span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}" id="ucanard25">
<span style="font-size: x-large;"><span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent translationEligibleUserMessage"> </span></span></span></h5>
<h5 class="uiStreamMessage userContentWrapper" data-ft="{"type":1,"tn":"K"}" id="ucanard25">
<span style="font-size: x-large;"><span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent translationEligibleUserMessage">"Δεν
πρέπει να πενθήσουμε τους αδελφούς μας που έχουν ελευθερωθεί από τον
κόσμο με την πρόσκληση του Κυρίου, αφού ξέρουμε ότι δεν χάνονται, αλλά
στέλνονται μπροστά. Ότι με την αναχώρηση προηγούνται στο δρόμο. Ότι ως
ταξιδιώτες, ως ταξιδιώτες που είναι συνηθισμένοι να είναι, πρέπει να
αισθανόμαστε λαχτάρα για την κατάστασή τους και όχι να τους θρηνούμε".<br /> <br /> (Άγιος Κυπριανός Καρχηδόνος, Mortality).</span></span></span></h5>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-65458407966123067322012-10-22T10:24:00.000+03:002012-10-22T10:24:12.090+03:00ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΝΘΟΥΝΤΩΝ - ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<br />
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghpCkhRa9S4qM1yMi3uZ1ybOxjom5oz-L2XNZP-qCBhV6AwmvLyV41mHDK9M9lPkMFu4N7y-eU6hMyGIXJi0R3VnbXaJXaekny4Xr4EEbB8Km80KgHJ8AL2vatoPu6f2wU0OmYpURDqIM/s1600/%CE%BC%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%82+%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghpCkhRa9S4qM1yMi3uZ1ybOxjom5oz-L2XNZP-qCBhV6AwmvLyV41mHDK9M9lPkMFu4N7y-eU6hMyGIXJi0R3VnbXaJXaekny4Xr4EEbB8Km80KgHJ8AL2vatoPu6f2wU0OmYpURDqIM/s320/%CE%BC%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%82+%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82.jpg" width="206" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span><span style="color: #351c75;"><b><span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΗΓΟΡΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΗΣ<span style="color: #20124d;"><span>.</span></span></span></span></b></span></span></span></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span><span style="color: #351c75;"><b><span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: #20124d;"><span> </span></span></span></span></b></span></span></span></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span><span style="color: #351c75;"><b><span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: #20124d;"><span> </span></span></span></span></b></span></span></span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: x-large;"><br /></span>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: Georgia;"><br />
<i><b><span style="color: red;">1</span></b></i>. </span><span style="font-family: Tahoma;">Ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">σκόπευα νά σιωπήσω </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">πέναντι τ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span><span style="font-family: Georgia;">ς κοσμιότητός σου μέ τήν σκέψη </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">τι, μέ τήν
ψυχή συμβαίνει </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">τι καί μέ </span><span style="font-family: Tahoma;">ἕ</span><span style="font-family: Georgia;">να μάτι πού πάσχει </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">πό φλεγμονή. Α</span><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span><span style="font-family: Georgia;">τό, δηλαδή
τό μάτι καί τό πιό </span><span style="font-family: Tahoma;">ἁ</span><span style="font-family: Georgia;">παλό πράγμα νά τό </span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">γγίσει </span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">ρεθίζεται.
</span><span style="font-family: Tahoma;">Ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">τσι
α</span><span style="font-family: Tahoma;">ἰ</span><span style="font-family: Georgia;">σθάνεται
καί </span><span style="font-family: Tahoma;">ἡ</span><span style="font-family: Georgia;"> ψυχή πού </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">χει τραυματιστε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">πό βαριά
θλίψη, </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">ταν πάει κανείς νά τ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span><span style="font-family: Georgia;">ς μιλήσει. Γιατί τά λόγια </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">σο καί </span><span style="font-family: Tahoma;">ἄ</span><span style="font-family: Georgia;">ν ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ἶ</span><span style="font-family: Georgia;">ναι
παρηγορητικά </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">ταν λέγονται τήν </span><span style="font-family: Tahoma;">ὥ</span><span style="font-family: Georgia;">ρα πού </span><span style="font-family: Tahoma;">ἡ</span><span style="font-family: Georgia;"> ψυχή
πάσχει καί </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">γωνι</span><span style="font-family: Tahoma;">ᾶ</span><span style="font-family: Georgia;">, τίς φαίνονται πολύ </span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">νοχλητικά. </span><span style="font-family: Tahoma;">Ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">πειδή </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">μως
σκέφθηκα </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">τι τώρα </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">χω νά κάνω μέ Χριστιανή </span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">κπαιδευμένη
στά θε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;">α </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">πό πολύ καιρό καί πεπειραμένη στά </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">νθρώπινα, </span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">νόμισα </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">τι δέν θά </span><span style="font-family: Tahoma;">ἦ</span><span style="font-family: Georgia;">ταν σωστό
νά παραλείψω τό καθ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span><span style="font-family: Georgia;">κον μου.<br />
<br />
Γνωρίζω ποιά ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ἶ</span><span style="font-family: Georgia;">ναι τά σπλάγχνα τ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span><span style="font-family: Georgia;">ν μητέρων καί </span><span style="font-family: Tahoma;">ἰ</span><span style="font-family: Georgia;">διαίτερα </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">ταν θυμηθ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span><span style="font-family: Georgia;"> τούς
δικούς σου καλούς καί </span><span style="font-family: Tahoma;">ἥ</span><span style="font-family: Georgia;">μερους τρόπους πρός </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">λους, λογαριάζω πόσο μεγάλος
πρέπει νά ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ἶ</span><span style="font-family: Georgia;">ναι </span><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span><span style="font-family: Georgia;"> πόνος γιά τή συμφορά πού σ</span><span style="font-family: Tahoma;">᾽</span><span style="font-family: Georgia;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">χει βρε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;"> τώρα. </span><span style="font-family: Tahoma;">Ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">χασες γιό,
τόν </span><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span><span style="font-family: Georgia;">πο</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;">ο, </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">σον ζο</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;">σε, μακάριζαν </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">λες ο</span><span style="font-family: Tahoma;">ἱ</span><span style="font-family: Georgia;"> μητέρες καί ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ὔ</span><span style="font-family: Georgia;">χονταν τέτοιοι νά ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ἶ</span><span style="font-family: Georgia;">ναι καί ο</span><span style="font-family: Tahoma;">ἱ</span><span style="font-family: Georgia;"> δικοί
τους γιοί. Καί </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">ταν πέθανε, </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">κλαψαν σάν νά ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ἶ</span><span style="font-family: Georgia;">χε θάψει κάθε μία τόν δικό
της. </span><span style="font-family: Tahoma;">Ὁ</span><span style="font-family: Georgia;"> θάνατος </span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">κείνου </span><span style="font-family: Tahoma;">ὑ</span><span style="font-family: Georgia;">π</span><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span><span style="font-family: Georgia;">ρξε πλ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span><span style="font-family: Georgia;">γμα στίς δύο πατρίδες (</span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">ννοε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;"> καί το</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;"> πατέρα
καί τ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span><span style="font-family: Georgia;">ς μητέρας του), τήν δική μας καί τήν χώρα τ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span><span style="font-family: Georgia;">ν Κιλίκων.
Μ</span><span style="font-family: Tahoma;">᾽</span><span style="font-family: Georgia;">
</span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">κε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;">νον μαζί </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">πεσε καί τό
μέγα καί </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">νδοξον γένος (σημ: </span><span style="font-family: Tahoma;">Ἴ</span><span style="font-family: Georgia;">σως τό πεθαμένο παιδί νά </span><span style="font-family: Tahoma;">ἦ</span><span style="font-family: Georgia;">ταν μονάκριβο.
</span><span style="font-family: Tahoma;">Ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">τσι
μέ τό θάνατό του ξεκληριζόταν </span><span style="font-family: Tahoma;">ἡ</span><span style="font-family: Georgia;"> γενιά τους), κατέρρευσε σάν νά μετακινήθηκε </span><span style="font-family: Tahoma;">ἡ</span><span style="font-family: Georgia;"> βάση του.
</span><span style="font-family: Tahoma;">Ὤ</span><span style="font-family: Georgia;">
συναπάντημα πονηρο</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;"> δαίμονος! Πόσο τρομερό κακό κατώρθωσες νά
προκαλέσεις! </span><span style="font-family: Tahoma;">Ὤ</span><span style="font-family: Georgia;"> γ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span><span style="font-family: Georgia;">, πού </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">ναγκάστηκες νά </span><span style="font-family: Tahoma;">ὑ</span><span style="font-family: Georgia;">ποφέρεις </span><span style="font-family: Tahoma;">ἕ</span><span style="font-family: Georgia;">να τέτοιο
πάθος! Καί </span><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span><span style="font-family: Georgia;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">ἥ</span><span style="font-family: Georgia;">λιος </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">σφαλ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span><span style="font-family: Georgia;">ς θά </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">φριττε, </span><span style="font-family: Tahoma;">ἄ</span><span style="font-family: Georgia;">ν ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ἶ</span><span style="font-family: Georgia;">χε α</span><span style="font-family: Tahoma;">ἴ</span><span style="font-family: Georgia;">σθηση μπροστά σ</span><span style="font-family: Tahoma;">᾽</span><span style="font-family: Georgia;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">κε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;">νο τό
σκυθρωπό θέαμα. Καί τί μπορε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;"> νά πε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;"> κανείς </span><span style="font-family: Tahoma;">ἄ</span><span style="font-family: Georgia;">ξιο νά </span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">κφράζει </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">σα το</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">ὑ</span><span style="font-family: Georgia;">παγορεύει </span><span style="font-family: Tahoma;">ἡ</span><span style="font-family: Georgia;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">πελπισία τ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span><span style="font-family: Georgia;">ς ψυχ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span><span style="font-family: Georgia;">ς.<br />
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7978408312283074736" name="more"></a><br />
<span style="color: red;"><i><b>2</b></i></span>. </span><span style="font-family: Tahoma;">Ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">λλά, </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">πως διδαχθήκαμε </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">πό τό Ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span><span style="font-family: Georgia;">αγγέλιο,
τά </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">σα μ</span><span style="font-family: Tahoma;">ᾶ</span><span style="font-family: Georgia;">ς συμβαίνουν δέν ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ἶ</span><span style="font-family: Georgia;">ναι </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">ξω </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">πό τή θεία
Πρόνοια, γιατί ο</span><span style="font-family: Tahoma;">ὔ</span><span style="font-family: Georgia;">τε σπουργίτης δέν πέφτει χωρίς τό θέλημα το</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;"> Πατέρα
μας. </span><span style="font-family: Tahoma;">Ὥ</span><span style="font-family: Georgia;">στε </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">,τι </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">χει συμβε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">γινε μέ τό θέλημα το</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;"> Δημιουργο</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;"> μας. Καί
ποιός μπορε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;"> νά </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">ντισταθε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;"> στό θέλημα το</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;"> Θεο</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;">; </span><span style="font-family: Tahoma;">Ἄ</span><span style="font-family: Georgia;">ς δεχτο</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;">με λοιπόν τό συμβάν. Διότι μέ τήν δυσανασχέτηση ο</span><span style="font-family: Tahoma;">ὔ</span><span style="font-family: Georgia;">τε α</span><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span><span style="font-family: Georgia;">τό πού </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">χει γίνει
διορθώνουμε καί </span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">πί πλέον καταστρέφουμε τούς </span><span style="font-family: Tahoma;">ἑ</span><span style="font-family: Georgia;">αυτούς
μας. </span><span style="font-family: Tahoma;">Ἄ</span><span style="font-family: Georgia;">ς μή κατηγορήσουμε τήν δίκαιη κρίση το</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;"> Θεο</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;">, διότι ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ἴ</span><span style="font-family: Georgia;">μαστε πολύ
</span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">μαθε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;">ς, γιά νά </span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">λέγχουμε
τίς </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">νέκφραστες κρίσεις Του. Τώρα </span><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span><span style="font-family: Georgia;"> Κύριος δοκιμάζει τήν </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">γάπη σου σ</span><span style="font-family: Tahoma;">᾽</span><span style="font-family: Georgia;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">Ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">κε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;">νον. Τώρα </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">χεις τήν<br />
ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span><span style="font-family: Georgia;">καιρία
νά κερδίσεις μέ τήν </span><span style="font-family: Tahoma;">ὑ</span><span style="font-family: Georgia;">πομονή σου τήν μερίδα τ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span><span style="font-family: Georgia;">ν
Μαρτύρων. </span><span style="font-family: Tahoma;">Ἡ</span><span style="font-family: Georgia;"> μητέρα τ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span><span style="font-family: Georgia;">ν Μακκαβαίων ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ἶ</span><span style="font-family: Georgia;">δε τό θάνατο </span><span style="font-family: Tahoma;">ἑ</span><span style="font-family: Georgia;">πτά παιδι</span><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span><span style="font-family: Georgia;">ν της καί δέν </span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">στέναξε, ο</span><span style="font-family: Tahoma;">ὔ</span><span style="font-family: Georgia;">τε </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">χυσε </span><span style="font-family: Tahoma;">ἄ</span><span style="font-family: Georgia;">σκοπα δάκρυα, </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">λλά </span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">ν</span><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span><span style="font-family: Georgia;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">βλεπε τά παιδιά της νά φεύγουν </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">πό α</span><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span><span style="font-family: Georgia;">τή τή ζωή
μέ σκληρά βασανιστήρια, ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ἶ</span><span style="font-family: Georgia;">χε ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span><span style="font-family: Georgia;">χαριστιακά βιώματα πρός τό Θεό. Γι</span><span style="font-family: Tahoma;">᾽</span><span style="font-family: Georgia;"> α</span><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span><span style="font-family: Georgia;">τό καί
κρίθηκε καί </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">πό τό Θεό καί </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">πό τούς </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">νθρώπους τέλεια καί καταξιωμένη Χριστιανή. Μεγάλη </span><span style="font-family: Tahoma;">ἡ</span><span style="font-family: Georgia;"> συμφορά,
τό </span><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span><span style="font-family: Georgia;">μολογ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span><span style="font-family: Georgia;"> καί </span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">γώ. Μεγάλοι </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">μως καί ο</span><span style="font-family: Tahoma;">ἱ</span><span style="font-family: Georgia;"> μισθοί πού </span><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span><span style="font-family: Georgia;"> Κύριος </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">χει </span><span style="font-family: Tahoma;">ἑ</span><span style="font-family: Georgia;">τοιμάσει γιά </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">σους κάνουν </span><span style="font-family: Tahoma;">ὑ</span><span style="font-family: Georgia;">πομονή.<br />
</span><span style="font-family: Tahoma;">Ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">ταν
</span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">γινες
μητέρα καί ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ἶ</span><span style="font-family: Georgia;">δες τό παιδί σου καί ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span><span style="font-family: Georgia;">χαριστο</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;">σες τό
Θεό, γνώριζες </span><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span><span style="font-family: Georgia;">πωσδήποτε </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">τι ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ἶ</span><span style="font-family: Georgia;">σαι θνητή καί </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">τι θά γέννησες θνητό. Τί τό παράδοξον λοιπόν, πού </span><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span><span style="font-family: Georgia;"> θνητός
πέθανε; Μήπως σέ στενοχωρε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;"> πού πέθανε πρόωρα; Δέν μπορο</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;">με νά
ξέρουμε </span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">άν δέν </span><span style="font-family: Tahoma;">ἦ</span><span style="font-family: Georgia;">ταν τώρα </span><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span><span style="font-family: Georgia;"> κατάλληλος καιρός νά φύγει. Γιατί </span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">με</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;">ς δέν
ξέρουμε τί συμφέρει τήν ψυχή μας ο</span><span style="font-family: Tahoma;">ὔ</span><span style="font-family: Georgia;">τε </span><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span><span style="font-family: Georgia;">ρίζουμε προθεσμίες στήν </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">νθρωπίνη
ζωή. Στρέψε τά μάτια σου γύρω σ</span><span style="font-family: Tahoma;">᾽</span><span style="font-family: Georgia;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">λο τόν κόσμο </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">που κατοικε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;">ς, καί θά κατανοήσεις </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">τι </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">λα </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">σα
βλέπουμε ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ἶ</span><span style="font-family: Georgia;">ναι θνητά καί </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">τι </span><span style="font-family: Tahoma;">ὑ</span><span style="font-family: Georgia;">πόκεινται </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">λα στή φθορά. Κύτταξε </span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">πάνω στόν
ο</span><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span><span style="font-family: Georgia;">ρανό.
Κάποτε καί α</span><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span><span style="font-family: Georgia;">τός θά διαλυθε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;">. Κύτταξε τόν </span><span style="font-family: Tahoma;">ἥ</span><span style="font-family: Georgia;">λιο. O</span><span style="font-family: Tahoma;">ὔ</span><span style="font-family: Georgia;">τε καί α</span><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span><span style="font-family: Georgia;">τός θά παραμείνει. Τά </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">στέρια </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">λα, τά ζ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span><span style="font-family: Georgia;">α τ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span><span style="font-family: Georgia;">ς ξηρ</span><span style="font-family: Tahoma;">ᾶ</span><span style="font-family: Georgia;">ς καί τ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span><span style="font-family: Georgia;">ν </span><span style="font-family: Tahoma;">ὑ</span><span style="font-family: Georgia;">δάτων, α</span><span style="font-family: Tahoma;">ἱ</span><span style="font-family: Georgia;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">ὡ</span><span style="font-family: Georgia;">ραιότητες
τ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span><span style="font-family: Georgia;">ς
γ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span><span style="font-family: Georgia;">ς,
</span><span style="font-family: Tahoma;">ἡ</span><span style="font-family: Georgia;">
</span><span style="font-family: Tahoma;">ἴ</span><span style="font-family: Georgia;">δια
</span><span style="font-family: Tahoma;">ἡ</span><span style="font-family: Georgia;">
γ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span><span style="font-family: Georgia;">,
</span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">λα
ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ἶ</span><span style="font-family: Georgia;">ναι
φθαρτά, </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">λα μετά </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">πό λίγο δέν θά </span><span style="font-family: Tahoma;">ὑ</span><span style="font-family: Georgia;">πάρχουν.<br />
</span><span style="font-family: Tahoma;">Ἄ</span><span style="font-family: Georgia;">ς
ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ἶ</span><span style="font-family: Georgia;">ναι
λοιπόν </span><span style="font-family: Tahoma;">ἡ</span><span style="font-family: Georgia;"> σκέψις </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">λων α</span><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span><span style="font-family: Georgia;">τ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span><span style="font-family: Georgia;">ν παρηγοριά γιά </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">τι σο</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">χει τώρα συμβε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;">. Μή μετρ</span><span style="font-family: Tahoma;">ᾶ</span><span style="font-family: Georgia;">ς τή
συμφορά στό βάθος της, γιατί τότε θά σο</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;"> φανε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">φόρητη. </span><span style="font-family: Tahoma;">Ἄ</span><span style="font-family: Georgia;">ν </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">μως τό συγκρίνεις μέ </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">λα τά </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">νθρώπινα,
τότε θά βρε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;">ς παρηγοριά. </span><span style="font-family: Tahoma;">Ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">πάνω δέ </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">πό </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">λα </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">χω νά σο</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;"> π</span><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span><span style="font-family: Georgia;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span><span style="font-family: Georgia;">κε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;">νο τό σπουδα</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;">ο: Λυπήσου τόν σύζυγόν σου. Νά παρηγορε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span><span style="font-family: Georgia;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">ἕ</span><span style="font-family: Georgia;">νας τόν </span><span style="font-family: Tahoma;">ἄ</span><span style="font-family: Georgia;">λλο. Μή
κάμεις σκληρότερη τή συμφορά μέ τό νά σέ βλέπει νά καταστρέφεις </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">πό τή
στενοχώρια τόν </span><span style="font-family: Tahoma;">ἑ</span><span style="font-family: Georgia;">αυτό σου. Καί μέ λίγα λόγια </span><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span><span style="font-family: Georgia;">χω τή
γνώμη </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">τι δέν </span><span style="font-family: Tahoma;">ὑ</span><span style="font-family: Georgia;">πάρχουν λόγια τέτοια πού νά μπορο</span><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span><span style="font-family: Georgia;">ν νά
χαρίσουν σ</span><span style="font-family: Tahoma;">᾽</span><span style="font-family: Georgia;"> α</span><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span><span style="font-family: Georgia;">τό τόν πόνο σας παρηγοριά. Πιστεύω </span><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span><span style="font-family: Georgia;">τι α</span><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span><span style="font-family: Georgia;">τή τή
δοκιμασία θά τήν ξεπεράσετε μονάχα μέ τήν προσευχή.<br />
Ε</span><span style="font-family: Tahoma;">ὔ</span><span style="font-family: Georgia;">χομαι
λοιπόν </span><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span><span style="font-family: Georgia;"> </span><span style="font-family: Tahoma;">Ἴ</span><span style="font-family: Georgia;">διος </span><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span><span style="font-family: Georgia;"> Κύριος νά </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">γγίξει τήν καρδιά σου μέ τήν </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">νέκφραστη
δύναμή Του καί νά </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">νάψει μέ </span><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span><span style="font-family: Georgia;">γαθούς λογισμούς τό φ</span><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span><span style="font-family: Georgia;">ς στή ψυχή σου, </span><span style="font-family: Tahoma;">ὥ</span><span style="font-family: Georgia;">στε νά βρε</span><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span><span style="font-family: Georgia;">ς μέσα σου
τήν παρηγοριά</span>.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: x-large;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
http://agbasilios.blogspot.gr/2012/10/blog-post_8812.html</div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-89625101029176308822012-10-20T11:05:00.000+03:002012-10-20T11:05:14.225+03:00Ἀληθινὴ χαρά, ἡ πονεμένη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://stavrodromi.files.wordpress.com/2010/01/0111.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="608" src="http://stavrodromi.files.wordpress.com/2010/01/0111.jpg" width="640" /></a><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><span lang="EN-US">...</span></span></span></div>
<span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Palatino Linotype";">...</span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">Ἂν</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">δὲν</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">ἤμουνα</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">φτωχὸς</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">καὶ</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span style="font-family: "Palatino Linotype";">ξευτελισμένος</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Palatino Linotype";">, </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">δὲν</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">θὰ</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">μποροῦσα</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">νὰ</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">ἀξιωθῶ</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span style="font-family: "Palatino Linotype";">τούτη</span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">τὴν</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span style="font-family: "Palatino Linotype";">πονεμένη</span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span style="font-family: "Palatino Linotype";">χαρά</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Palatino Linotype";">, </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">γιατὶ</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">δὲν</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">ξαγοράζεται</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">μὲ</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span style="font-family: "Palatino Linotype";">τίποτα</span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">ἄλλο</span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Palatino Linotype";">, </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">παρεχτὸς</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">μὲ</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">τὴν</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">συντριβὴ</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">τῆς</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">καρδιᾶς</span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Palatino Linotype";">, </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">κατὰ</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">τὸν</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">Δαυῒδ</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">ποὺ</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span style="font-family: "Palatino Linotype";">λέγει</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Palatino Linotype";">: «</span><span style="font-family: "Palatino Linotype";">Κύριε</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Palatino Linotype";">, </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">ἐν</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span style="font-family: "Palatino Linotype";">θλίψει</span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">ἐπλάτυνάς</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span style="font-family: "Palatino Linotype";">με</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Palatino Linotype";">». </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">Ἐπειδή</span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Palatino Linotype";">, </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">ὅποιος</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">δὲν</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span style="font-family: "Palatino Linotype";">πόνεσε</span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">καὶ</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">δὲν</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span style="font-family: "Palatino Linotype";">ταπεινώθηκε</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Palatino Linotype";">, </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">δὲν</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span style="font-family: "Palatino Linotype";">παίρνει</span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">ἔλεος</span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Palatino Linotype";">. </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">Ἔτσι</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">τὰ</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span style="font-family: "Palatino Linotype";">θέλησε</span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">ἡ</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">ἀνεξιχνίαστη</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span style="font-family: "Palatino Linotype";">σοφία</span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span style="font-family: "Palatino Linotype";">Του</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Palatino Linotype";">. </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">Μὰ</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">οἱ</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">ἄνθρωποι</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">δὲν</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> </span><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">τὰ</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";"> νοιώθουνε <span class="SpellE">αὐτά</span>, <span class="SpellE">γιατὶ</span> <span class="SpellE">δὲν</span> θέλουνε <span class="SpellE">νὰ</span>
πονέσουν <span class="SpellE">καὶ</span> <span class="SpellE">νὰ</span>
<span class="SpellE">ταπεινωθοῦνε</span>, <span class="SpellE">ὥστε</span>
<span class="SpellE">νὰ</span> νοιώσουνε κάτι παραπέρα <span class="SpellE">ἀπὸ</span>
<span class="SpellE">τὴν</span> καλοπέραση <span class="SpellE">τοῦ</span>
<span class="SpellE">κορμιοῦ</span> κι <span class="SpellE">ἀπὸ</span>
<span class="SpellE">τὰ</span> μάταια πάθη τους.</span></span></span><br />
<br />
<span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><span class="SpellE"><span style="font-family: "Palatino Linotype";">Ὁλοένα</span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype";">, <span class="SpellE">χωρὶς</span>
<span class="SpellE">νὰ</span> <span class="SpellE">τὸ</span> καταλάβω,
<span class="SpellE">ἀνεβαίνανε</span> <span class="SpellE">τὰ</span>
δάκρυα <span class="SpellE">στὰ</span> μάτια μου, δάκρυα <span class="SpellE">γιὰ</span> <span class="SpellE">τὸν</span> κόσμο <span class="SpellE">καὶ</span> δάκρυα <span class="SpellE">γιὰ</span> μένα.
Δάκρυα <span class="SpellE">γιὰ</span> <span class="SpellE">τὸν</span>
κόσμο, <span class="SpellE">γιατὶ</span> γυρεύει <span class="SpellE">νὰ</span>
<span class="SpellE">βρεῖ</span> <span class="SpellE">τὴ</span> <span class="SpellE">χαρὰ</span> <span class="SpellE">ἐκεῖ</span> <span class="SpellE">ποὺ</span> <span class="SpellE">δὲν</span> <span class="SpellE">βρίσκεται·</span> <span class="SpellE">καὶ</span> δάκρυα <span class="SpellE">γιὰ</span> μένα, <span class="SpellE">γιατὶ</span> <span class="SpellE">πολλὲς</span> <span class="SpellE">φορὲς</span> δείλιασα
<span class="SpellE">τὴ</span> φτώχεια <span class="SpellE">καὶ</span> <span class="SpellE">τοὺς</span> <span class="SpellE">ἄλλους</span>
πειρασμούς, <span class="SpellE">καὶ</span> δικαίωσα <span class="SpellE">τοὺς</span>
<span class="SpellE">ἀνθρώπους</span>, <span class="SpellE">ἐνῶ</span>
τώρα <span class="SpellE">ἔνοιωσα</span> <span class="SpellE">πὼς</span>
<span class="SpellE">δὲν</span> παίρνει <span class="SpellE">ὁ</span> <span class="SpellE">ἄνθρωπος</span> μεγάλο χάρισμα, <span class="SpellE">χωρὶς</span>
<span class="SpellE">νὰ</span> περάσει <span class="SpellE">μεγάλον</span>
πειρασμό. Κι <span class="SpellE">ἀντρειεύτηκα</span> <span class="SpellE">κατὰ</span>
<span class="SpellE">τὸ</span> <span class="SpellE">πνεῦμα</span>, <span class="SpellE">κ᾿</span> <span class="SpellE">ἔνοιωσα</span> <span class="SpellE">πὼς</span> <span class="SpellE">δὲν</span> <span class="SpellE">φοβᾶμαι</span> <span class="SpellE">τὴ</span> φτώχεια, <span class="SpellE">παρὰ</span> <span class="SpellE">πὼς</span> <span class="SpellE">τὴν</span> <span class="SpellE">ἀγαπῶ</span>. <span style="color: black;"><span class="SpellE">Καὶ</span> κατάλαβα καλά, <span class="SpellE">πὼς</span>
<span class="SpellE">δὲν</span> πρέπει <span class="SpellE">ὁ</span> <span class="SpellE">ἄνθρωπος</span> <span class="SpellE">νὰ</span> <span class="SpellE">ἀγαπήσει</span> <span class="SpellE">ἄλλο</span> τίποτα <span class="SpellE">ἀπὸ</span> <span class="SpellE">τὸν</span> πόνο
του, <span class="SpellE">γιατὶ</span> <span class="SpellE">ἀπὸ</span>
<span class="SpellE">τὸν</span> πόνο <span class="SpellE">ἀναβρύζει</span>
<span class="SpellE">ἡ</span> <span class="SpellE">ἀληθινὴ</span>
<span class="SpellE">χαρὰ</span> <span class="SpellE">κ᾿</span> <span class="SpellE">ἡ</span> παρηγοριά, <span class="SpellE">κ᾿</span> <span class="SpellE">ἐκεῖ</span> <span class="SpellE">βρίσκουνται</span> <span class="SpellE">οἱ</span> <span class="SpellE">πηγὲς</span> <span class="SpellE">τῆς</span> <span class="SpellE">ἀληθινῆς</span> <span class="SpellE">ζωῆς</span>.</span> <span class="SpellE">Ἀληθινά</span>, <span class="SpellE">ἡ</span> φτώχεια <span class="SpellE">εἶναι</span> <span class="SpellE">φοβερὸ</span> θηρίο. <span class="SpellE">Ὅποιος</span> <span class="SpellE">τὸ</span> νικήσει, <span class="SpellE">ὅμως</span>, <span class="SpellE">καὶ</span> <span class="SpellE">φτάξει</span> <span class="SpellE">νὰ</span> <span class="SpellE">μὴν</span> <span class="SpellE">τὸ</span> <span class="SpellE">φοβᾶται</span>, <span class="SpellE">θὰ</span> <span class="SpellE">βρεῖ</span> μεγάλα πλούτη
μέσα του. Τούτη <span class="SpellE">τὴν</span> <span class="SpellE">ἀφοβιὰ</span>
<span class="SpellE">τὴ</span> δίνει <span class="SpellE">ὁ</span>
Κύριος <span class="SpellE">ἅμα</span> <span class="SpellE">ταπεινωθεῖ</span>
<span class="SpellE">ὁ</span> <span class="SpellE">ἄνθρωπος</span>. <span class="SpellE"> </span></span></span></span><br />
<br />
<span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Palatino Linotype";"><span class="SpellE">Σ᾿</span> <span class="SpellE">αὐτὸν</span> <span class="SpellE">τὸν</span> πόλεμο <span class="SpellE">ποὺ</span> <span class="SpellE">ἡ</span> <span class="SpellE">ἀντρεία</span> λέγεται
ταπείνωση, <span class="SpellE">καὶ</span> <span class="SpellE">τὰ</span>
<span class="SpellE">βραβεῖα</span> <span class="SpellE">εἶναι</span>
καταφρόνεση <span class="SpellE">καὶ</span> <span class="SpellE">ξευτελισμός</span>,
<span class="SpellE">δὲν</span> <span class="SpellE">βαστᾶνε</span> <span class="SpellE">οἱ</span> <span class="SpellE">ἀντρεῖοι</span> του
κόσμου. <span class="SpellE">Ὅποιος</span> <span class="SpellE">δὲν</span>
περάσει <span class="SpellE">ἀπὸ</span> <span class="SpellE">τὴ</span>
<span class="SpellE">φωτιὰ</span> <span class="SpellE">τῆς</span> <span class="SpellE">δοκιμῆς</span>, <span class="SpellE">δὲν</span> <span class="SpellE">ἔνοιωσε</span> <span class="SpellE">ἀληθινὰ</span>
<span class="SpellE">τί</span> <span class="SpellE">εἶναι</span> <span class="SpellE">ἡ</span> ζωή, <span class="SpellE">καὶ</span> <span class="SpellE">γιατὶ</span> <span class="SpellE">ὁ</span> <span class="SpellE">Χριστὸς</span> <span class="SpellE">εἶπε</span>: «<span class="SpellE">Ἐγὼ</span> <span class="SpellE">εἶμαι</span> <span class="SpellE">ἡ</span> ζωή», <span class="SpellE">καὶ</span> <span class="SpellE">γιατὶ</span> <span class="SpellE">εἶπε</span> <span style="color: black;">«Μακάριοι <span class="SpellE">οἱ</span> πικραμένοι, <span class="SpellE">γιατὶ</span> <span class="SpellE">αὐτοὶ</span> <span class="SpellE">θὰ</span> <span class="SpellE">παρηγορηθοῦνε</span>»</span>. <span class="SpellE">Ὅποιος</span>
<span class="SpellE">δὲν</span> <span class="SpellE">ἀπελπίστηκε</span>
<span class="SpellE">ἀπὸ</span> <span class="SpellE">ὅλα</span>, <span class="SpellE">δὲν</span> τρέχει <span class="SpellE">κοντὰ</span> <span class="SpellE">στὸν</span> Θεό, <span class="SpellE">γιατὶ</span>
λογαριάζει <span class="SpellE">πὼς</span> <span class="SpellE">ὑπάρχουνε</span>
κι <span class="SpellE">ἄλλοι</span> προστάτες <span class="SpellE">γι᾿</span>
<span class="SpellE">αὐτόν</span>, <span class="SpellE">παρεχτὸς</span>
<span class="SpellE">τοῦ</span> <span class="SpellE">Θεοῦ</span>.</span></span></span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #990000;"><span style="font-size: large;"><span lang="EN-US">...</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<h1>
<span style="font-size: x-small;">Φώτης <span class="SpellE">Κόντογλου</span> - Καρδία συντετριμμένη</span></h1>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
(Μικρό απόσπασμα από το σχετικό κεφάλαιο του βιβλίου
«Ευλογημένο Καταφύγιο», εκδ. «ΑΚΡΙΤΑΣ»)<br />
<br />
<span style="font-size: xx-small;"><a href="http://www.alopsis.gr/alopsis/xara.htm">εδώ </a></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><a href="http://stavrodromi.files.wordpress.com/2010/01/0111.jpg">εικονα</a></span></div>
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
<br />Read more: <a href="http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/#ixzz29pB0IkWL" style="color: #003399;">http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/#ixzz29pB0IkWL</a></div>
<a href="http://stavrodromi.files.wordpress.com/2010/01/0111.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-61857090701831255962012-09-14T12:10:00.002+03:002012-09-14T12:10:27.718+03:00Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων για τον Σταυρό του Κυρίου. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<br />
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-5214119539686907358" itemprop="description articleBody">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<br />
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4Mz9aaj56qliV6kNjmNbYvv96AVsJ1AIyf42w5VBMmI-qRmjxWHxetODMovi4-VyizakCMRGRYfFRREdZbkJNI-8ft9_PZwuSZuNAlGpnLgQUJJkL4JomkM8-Nvndhyphenhyphen9eQP-dEJ1LMygQ/s1600/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4Mz9aaj56qliV6kNjmNbYvv96AVsJ1AIyf42w5VBMmI-qRmjxWHxetODMovi4-VyizakCMRGRYfFRREdZbkJNI-8ft9_PZwuSZuNAlGpnLgQUJJkL4JomkM8-Nvndhyphenhyphen9eQP-dEJ1LMygQ/s400/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7.jpg" width="282" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #783f04; font-family: Verdana, sans-serif;"><i>Χαίρε, Σταυρέ, μυστηρίων η θύρα</i></span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">«Ο Ιησούς έπαθε πραγματικά για χάρη όλων των ανθρώπων, διότι
δεν είναι φαντασία ο Σταυρός, επειδή φαντασία θα ήταν και η λύτρωση. Δεν είναι
φαινομενικός ο θάνατος, επειδή θα ήταν μύθος και η σωτηρία. </span><br /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Εάν ο θάνατος ήταν
φαινομενικός, <span style="color: #0b5394;">ήταν όμως αληθείς εκείνοι που έλεγαν: </span><span style="color: #990000;">«Θυμηθήκαμε ότι εκείνος ο
πλάνος έλεγε όταν ακόμη ζούσε, θα αναστηθώ μετά από τρεις ημέρες».</span> Το πάθος,
λοιπόν, είναι αληθινό, διότι πραγματικά σταυρώθηκε ο Χριστός και δεν
ντρεπόμαστε γι’ αυτό. Σταυρώθηκε και δεν το αρνούμαι, αλλά μάλλον καυχιέμαι
λέγοντάς το. </span></span>
<span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Και αν τώρα το αρνηθώ με ελέγχει αυτός ο Γολγοθάς, κοντά στον
οποίο βρισκόμαστε τώρα όλοι.<span style="color: #990000;"> Με ελέγχει το ξύλο του Σταυρού, που λίγο – λίγο
από εδώ διαμοιράστηκε σε όλη την οικουμένη.</span> </span></span>
<span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span></span>
<span style="font-size: medium;"><br /><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=101770990400366514" name="more"></a></span>
<span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b><br /></b></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Ομολογώ την Σταύρωση επειδή γνώρισα
την Ανάσταση.</b> Διότι εάν ο Χριστός έμενε σταυρωμένος, ίσως δεν θα την
ομολογούσα, και θα την έκρυβα μαζί με τον δάσκαλό μου. Επειδή όμως τη Σταύρωση,
τη διαδέχτηκε η Ανάσταση, δεν ντρέπομαι να τη διηγούμαι. </span></span>
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Σταυρώθηκε,</b> λοιπόν, ο Χριστός <b>ως άνθρωπος όμοιος με μας</b>,
αλλά όχι για τα δικές Του αμαρτίες. Διότι δεν οδηγήθηκε στον θάνατο για
φιλοχρηματία, επειδή ήταν δάσκαλος της ακτημοσύνης. </span><br /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Ούτε </b>καταδικάστηκε για
σαρκική επιθυμία, διότι Αυτός λέει
καθαρά: «Όποιος θα δει γυναίκα και την επιθυμεί, ήδη διέπραξε μοιχεία μαζί
της». </span></span>
<span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Ούτε</b> μάλωσε ή χτύπησε κάποιον με αυθάδεια, διότι έστρεψε και το άλλο
σαγόνι σε αυτόν που τον χτύπησε. </span></span>
<span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ούτε περιφρόνησε τον νόμο, διότι Αυτός ήταν ο
εκπληρωτής του νόμου. </span></span>
<span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Ούτε</b> κορόιδεψε κανέναν προφήτη, διότι Αυτός ήταν που τον
κήρυτταν οι προφήτες. </span></span>
<span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Δεν </b>παρακράτησε μισθό από κανέναν, γιατί θεράπευε χωρίς
μισθό και δωρεάν. </span></span>
<span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #0b5394;"><br /></span></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #0b5394;"><b>Δεν αμάρτησε</b> με λόγια, ούτε με πράξεις, ούτε με λογισμούς,
</span><span style="color: #cc0000;">«αυτός που δεν έκανε αμαρτία, ούτε βρέθηκε δόλος στο στόμα Του, όταν τον
κορόιδευαν δεν ανταπέδιδε τις κοροϊδίες, όταν υπέφερε δεν απειλούσε»</span>. </span></span>
<span style="font-size: medium;"><br /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>Είναι
Αυτός</b> που ήλθε στο πάθος όχι χωρίς την θέλησή Του, αλλά με τη θέλησή Του, και
αν κάποιος παρακαλώντας Τον και τώρα του πει: «Ο Θεός να σε λυπηθεί, Κύριε»,
<span style="color: #0b5394;">πάλι θα του πει:</span> «πήγαινε πίσω μου Σατανά». </span></span>
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /></span></span>
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: medium;"><span style="color: #073763; font-family: Verdana,sans-serif;"><i>(Απόσπασμα από την ΙΓ’ Κατήχηση του αγίου Κυρίλλου
Ιεροσολύμων, 4-5. Α’ Τόμος Γ. Μαυρομάτη, σελ.314- 315). </i></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #073763; font-family: Verdana, sans-serif;"><i><br /></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="http://exprotestant.blogspot.gr/2012/09/blog-post.html"><span style="color: #073763; font-family: Verdana, sans-serif;"><i><br /></i></span></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #073763; font-family: Verdana, sans-serif;"><i><a href="http://exprotestant.blogspot.gr/2012/09/blog-post.html">ΕΧ PROTESTANT</a></i></span></div>
</div>
</div>
</div>
<br /></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-37778443796273815142012-08-14T10:09:00.001+03:002012-08-14T10:11:03.177+03:00«Λόγος εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου» Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://users.sch.gr/aiasgr/Image/Theotokos_Maria/H_Koimish_ths_Theotokou/H_Koimish_ths_Theotokou_15.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://users.sch.gr/aiasgr/Image/Theotokos_Maria/H_Koimish_ths_Theotokou/H_Koimish_ths_Theotokou_15.jpg" width="256" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
(νεοελληνικὴ ἀπόδοση)<br />
ἀπόσπασμα ἀπὸ τὶς Πατερικὲς ἐκδόσεις <br />
«Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς», τόμος 10ος.
... Ἂν ὁ θάνατος τῶν ὁσίων εἶναι τίμιος καὶ ἡ μνήμη δικαίου συνοδεύεται ἀπὸ ἐγκώμια,
πόσο μᾶλλον τὴν μνήμη τῆς ἁγίας τῶν ἁγίων, διὰ τῆς ὁποίας ἐπέρχεται ὅλη ἡ ἁγιότης
στοὺς ἁγίους, δηλαδὴ τὴ μνήμη τῆς ἀειπάρθενης καὶ Θεομήτορος, πρέπει νὰ τὴν ἐπιτελοῦμε
μὲ τὶς μεγαλύτερες εὐφημίες.<br />
Αὐτὸ πράττουμε ἑορτάζοντας τὴν ἐπέτειο τῆς ἁγίας κοιμήσεως ἢ μεταστάσεώς της,
ποὺ ἂν καὶ μὲ αὐτὴ εἶναι λίγο κατώτερη ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, ὅμως ξεπέρασε σὲ ἀσύγκριτο
βαθμὸ καὶ τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς ἀρχαγγέλους καὶ ὅλες τὶς ὑπερκόσμιες δυνάμεις διὰ
τῆς ἐγγύτητός της πρὸς τὸν Θεὸ καὶ διὰ τῶν ἀπὸ παλαιὰ γραμμένων καὶ πραγματοποιημένων
σ᾿ αὐτὴ θαυμασίων.<br />
Ὁ θάνατός της εἶναι ζωηφόρος, μεταβαίνοντας σὲ οὐράνια καὶ ἀθάνατο ζωή, καὶ ἡ
μνήμη τούτου εἶναι χαρμόσυνη ἑορτὴ καὶ παγκόσμια πανήγυρις, ποὺ ὄχι μόνο ἀνανεώνει
τὴ μνήμη τῶν θαυμασίων τῆς Θεομήτορος, ἀλλὰ καὶ προσθέτει τὴ κοινὴ καὶ παράδοξη
συνάθροιση τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων ἀπὸ κάθε μέρος τῆς γῆς γιὰ τὴν πανίερη κηδεία της,
μὲ θεολήπτους ὕμνους, μὲ τὶς ἀγγελικὲς ἐπιστασίες καὶ χοροστασίες καὶ λειτουργίες
γι᾿ αὐτήν.<br />
Οἱ Ἀπόστολοι προπέμπουν, ἀκολουθοῦν, συμπράττουν, ἀποκρούουν, ἀμύνονται καὶ συνεργοῦν
μὲ ὅλη τη δύναμη μαζὶ μὲ ἐκείνους ποὺ ἐγκωμιάζουν τὸ ζωαρχικὸ καὶ θεοδόχο ἐκεῖνο
σῶμα, τὸ σωστικὸ φάρμακο τοῦ γένους μας, τὸ σεμνολόγημα ὅλης τῆς κτίσεως.<br />
Ἐνῷ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Σαβαὼθ καὶ Υἱὸς αὐτῆς τῆς ἀειπάρθενης, εἶναι ἀοράτως παρὼν
καὶ ἀποδίδει στὴ μητέρα τὴν ἐξόδιο τιμή. Σὲ αὐτοῦ τὰ χέρια ἐναπέθεσε καὶ τὸ θεοφόρο
πνεῦμα, διὰ τοῦ ὁποίου ἔπειτα ἀπὸ λίγο μεταθέτει καὶ τὸ συζυγικὸ πρὸς ἐκεῖνο σῶμα
σὲ χῶρο ἀείζωο καὶ οὐράνιο.<br />
Διότι μόνο αὐτή, εὑρισκομένη ἀνάμεσα στὸ Θεὸ καὶ σ᾿ ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος,
τὸν μὲν Θεὸ κατέστησε υἱὸν ἀνθρώπου, τοὺς δὲ ἀνθρώπους ἔκανε υἱοὺς Θεοῦ, οὐρανώσασα
τὴ γῆ καὶ θεώσασα τὸ γένος. Καὶ μόνο αὐτὴ ἀπὸ ὅλες τὶς γυναῖκες ἀναδείχθηκε μητέρα
τοῦ Θεοῦ ἐκ φύσεως πάνω ἀπὸ κάθε φύση. Ὑπῆρξε βασίλισσα κάθε ἐγκοσμίου καὶ ὑπερκοσμίου
κτίσματος.<br />
Τώρα ἔχοντας καὶ τὸν οὐρανὸ κατάλληλο κατοικητήριο, ὡς ταιριαστό της βασίλειο,
στὸν ὁποῖο μετατέθηκε σήμερα ἀπὸ τὴ γῆ, στάθηκε καὶ στὰ δεξιὰ τοῦ παμβασιλέως μὲ
διάχρυσο ἱματισμὸ ντυμένη καὶ στολισμένη, ὅπως λέγει ὁ προφήτης. (Ψαλμ. 44,11).
Διάχρυσο ἱματισμό, ποὺ σημαίνει στολισμένη μὲ τὶς παντοειδεῖς ἀρετές. Διότι μόνο
αὐτὴ κατέχει τώρα μαζὶ μὲ τὸ θεοδόξαστο σῶμα καὶ μὲ τὸν Υἱό, τὸν οὐράνιο χῶρο. Δὲν
μποροῦσε πραγματικὰ γῆ καὶ τάφος καὶ θάνατος νὰ κρατεῖ ἕως τὸ τέλος τὸ ζωαρχικὸ
καὶ θεοδόχο σῶμα της καὶ ἀγαπητὸ ἐνδιαίτημα οὐρανοῦ καὶ τοῦ οὐρανοῦ τῶν οὐρανῶν.<br />
Ἀποδεικτικὸ γιὰ τοὺς μαθητὲς στοιχεῖο περὶ τῆς ἀναστάσεώς της ἀπὸ τοὺς νεκροὺς
γίνονται τὰ σινδόνια καὶ τὰ ἐντάφια, ποὺ μόνα ἀπέμειναν στὸ τάφο καὶ βρέθηκαν ἀπὸ
ἐκείνους ποὺ ἦλθαν νὰ τὴν ζητήσουν, ὅπως συνέβηκε προηγούμενα μὲ τὸν Υἱὸ καὶ Δεσπότη.
Δὲν χρειάσθηκε νὰ μείνει καὶ αὐτὴ ἐπίσης γιὰ λίγο πάνω στὴ γῆ, ὅπως ὁ Υἱός της καὶ
Θεός, γι᾿ αὐτὸ ἀναλήφθηκε ἀμέσως πρὸς τὸν ὑπερουράνιο χῶρο ἀπὸ τὸν τάφο.<br />
Μὲ τὴν ἀνάληψή της ἡ Θεομῆτορ συνῆψε τὰ κάτω μὲ τὰ ἄνω καὶ περιέλαβε τὸ πᾶν μὲ
τὰ γύρω της θαυμάσια, ὥστε καὶ τὸ ὅτι εἶναι ἐλαττωμένη πολὺ λίγο ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους,
γευόμενη τὸ θάνατο, αὐξάνει τὴ ὑπεροχή της σὲ ὅλα . Καὶ ἔτσι εἶναι ἡ μόνη ἀπὸ ὅλους
τοὺς αἰῶνες καὶ ἀπὸ ὅλους τους ἀρίστους ποὺ διαιτᾶται μὲ τὸ σῶμα στὸν οὐρανὸ μαζὶ
μὲ τὸν Υἱὸ καὶ Θεό.<br />
Ἡ Θεομήτωρ εἶναι ὁ τόπος ὅλων τῶν χαρίτων καὶ πλήρωμα κάθε καλοκαγαθίας καὶ εἰκόνα
κάθε ἀγαθοῦ καὶ κάθε χρηστότητος, ἀφοῦ εἶναι ἡ μόνη ποὺ ἀξιώθηκε ὅλα μαζὶ τὰ χαρίσματα
τοῦ Πνεύματος καὶ μάλιστα ἡ μόνη ποὺ ἔλαβε παράδοξα στὰ σπλάχνα της ἐκεῖνον στὸν
ὁποῖο βρίσκονται οἱ θησαυροὶ ὅλων τῶν χαρισμάτων. Τώρα δὲ μὲ τὸ θάνατό της προχώρησε
ἀπὸ ἐδῶ πρὸς τὴν ἀθανασία καὶ δίκαια μετέστη καὶ εἶναι συγκάτοικος μὲ τὸν Υἱὸ στὰ
ὑπερουράνια σκηνώματα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἐπιστατεῖ μὲ τὶς ἀκοίμητες πρὸς αὐτὸν πρεσβεῖες
ἐξιλεώνοντας αὐτὸν πρὸς ὅλους μας.<br />
Εἶναι τόσο πολὺ πλησιέστερη ἀπὸ τοὺς πλησιάζοντας τὸ Θεό, ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους,
ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀγγελικὲς ἱεραρχίες. «Τὰ Σεραφὶμ στέκονταν γύρω τοῦ» (Ἡσαΐας
6,2) καὶ ὁ Δαυῒδ λέγει: «παρέστη ἡ βασίλισσα στὰ δεξιά σου».<br />
Βλέπετε τὴ διαφορὰ τῆς στάσεως; Ἀπὸ αὐτὴ μπορεῖτε νὰ καταλάβετε καὶ τὴ διαφορά
της, κατὰ τὴν ἀξία τῆς τάξεως. Διότι τὰ Σεραφεὶμ ἦταν γύρω ἀπὸ τὸ Θεό, πλησίον δὲ
στὸν ἴδιο μόνο ἡ βασίλισσα καὶ μάλιστα στὰ δεξιά του. Ὅπου κάθισε ὁ Χριστὸς στὸν
οὐρανό, δηλαδὴ στὰ δεξιά της μεγαλωσύνης, ἐκεῖ στέκεται καὶ αὐτὴ τώρα ποὺ ἀνέβηκε
ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανό.<br />
Ποιὸς δὲν γνωρίζει ὅτι ἡ Παρθενομήτωρ εἶναι ἐκείνη ἡ βάτος ποὺ ἦταν ἀναμμένη
ἀλλὰ δὲν καταφλεγόταν. (Ψαλμ. 44,19). Καὶ αὐτὴ ἡ λαβίδα, ποὺ πῆρε τὸ Σεραφίμ, τὸν
ἄνθρακα ἀπὸ τὸ θυσιαστήριο, ποὺ συνέλαβε δηλαδὴ ἀπυρπολήτως τὸ θεῖο πῦρ καὶ κανεὶς
ἄλλος δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἔλθει πρὸς τὸ Θεό. Ἑπομένως μόνη αὐτὴ εἶναι μεθόριο τῆς
κτιστῆς καὶ τῆς ἄκτιστης φύσεως.<br />
Ποιὸς θὰ ἀγαποῦσε τὸ Υἱὸ καὶ Θεὸ περισσότερο ἀπὸ τὴ μητέρα, ἡ ὁποία ὄχι μόνο
μονογενῆ τὸν γέννησε, ἀλλὰ καὶ μόνη της αὐτὴ χωρὶς ἀνδρικὴ ἕνωση, ὥστε νὰ εἶναι
τὸ φίλτρο διπλάσιο.<br />
Ὅπως λοιπόν, ἀφοῦ μόνο δι᾿ αὐτῆς ἐπεδήμησε πρὸς ἐμᾶς, φανερώθηκε καὶ συναναστράφηκε
μὲ τοὺς ἀνθρώπους, ἐνῷ πρὶν ἦταν ἀθέατος, ἔτσι καὶ στὸν μελλοντικὸ ἀτελεύτητο αἰώνα
κάθε πρόοδος καὶ ἀποκάλυψη μυστηρίων χωρὶς αὐτὴν θὰ εἶναι ἀδύνατος.<br />
Διὰ μέσου τῆς Θεομήτορος θὰ ὑμνοῦν τὸ Θεὸ γιατὶ αὐτὴ εἶναι ἡ αἰτία, ἡ προστάτης
καὶ πρόξενος τῶν αἰωνίων. Αὐτὴ εἶναι θέμα τῶν προφητῶν, ἀρχὴ τῶν Ἀποστόλων, ἑδραίωμα
τῶν μαρτύρων, κρηπὶς τῶν διδασκάλων, ἡ ρίζα τῶν ἀπορρήτων ἀγαθῶν, ἡ κορυφὴ καὶ τελείωση
κάθε ἁγίου.<br />
Ὦ Παρθένε θεία καὶ τώρα οὐρανία, πῶς νὰ περιγράψω ὅλα σου τὰ προσόντα; Πῶς νὰ
σὲ δοξάσω, τὸ θησαυρὸ τῆς δόξας; Ἐσένα καὶ ἡ μνήμη μόνο ἁγιάζει αὐτὸν ποὺ τὴν χρησιμοποιεῖ.<br />
Μετάδωσε πλούσια λοιπὸν τὰ χαρίσματά σου στὸ λαό σου, Δέσποινα, δῶσε τὴ λύση
τῶν δεινῶν μας, μετάτρεψε ὅλα πρὸς τὸ καλύτερο μὲ τὴ δύναμή σου, δίδοντας τὴ χάρη
σου γιὰ νὰ δοξάζουμε τὸ προαιώνιο Λόγο ποὺ σαρκώθηκε ἀπὸ σένα γιὰ μᾶς μαζὶ με τὸν
ἄναρχο Πατέρα καὶ τὸ ζωοποιὸ Πνεῦμα, τώρα καὶ πάντοτε καὶ στοὺς ἀτελευτήτους αἰῶνες.
Γένοιτο....<br />
<br />
http://users.uoa.gr/~nektar//orthodoxy/paterikon/grhgorios_palamas_eis_thn_koimhsisn_ths_8eotokoy.htm<br />
<br />
<hr />
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-53483266276189253422012-07-21T11:05:00.001+03:002012-07-21T11:05:04.126+03:00Πότε έγινε η Ανάσταση του Χριστού;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyl7d2KZftfNcWYhda7Hfw10Nql0Z6dk0VK9wJSzVdt12kLV33feaFhoE5F0_M_x9Vn5Hn3PX0SAKMzwglRzPw-7YAsJh4vCtbURrOTE27rbKAr_AxAn0d4IKS18cbzQtCpw7GlSVnnucb/s400/06_8bit_PE-IC3-DS2-Q2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="494" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyl7d2KZftfNcWYhda7Hfw10Nql0Z6dk0VK9wJSzVdt12kLV33feaFhoE5F0_M_x9Vn5Hn3PX0SAKMzwglRzPw-7YAsJh4vCtbURrOTE27rbKAr_AxAn0d4IKS18cbzQtCpw7GlSVnnucb/s640/06_8bit_PE-IC3-DS2-Q2.jpg" width="640" /></a></div>
<h1 class="post-title">
<br /></h1>
<div class="date">
<div class="bg">
<span class="day"></span><span><br /></span>
</div>
</div>
<div dir="ltr">
<div>
<span style="font-size: large;">Παρόλο που σε κανένα Ευαγγέλιο δεν προσδιορίζεται σαφώς και με
ακρίβεια ο χρόνος γέννησης και ανάστασης του Χριστού, από λεπτομερή κι
εμπεριστατωμένη έρευνα της Ιστορίας και μερικών Ευαγγελικών περικοπών
προκύπτουν τα ακόλουθα.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Το χρησιμοποιούμενο Διονυσιακό ημερολόγιο είναι λανθασμένο, γιατί ο <strong>Διόνυσος ο Μικρός</strong> θεώρησε
σαν έτος γέννησης του Ιησού το 754 από κτίσεως Ρώμης, ενώ αυτό είναι
πιθανώς το 750, δηλαδή το 4 π.Χ. Τούτο συμπεραίνουμε: α) από το γεγονός
ότι ο <strong>Οκταβιανός</strong>, που στο 28ο έτος της ηγεμονίας του
γεννήθηκε ο Ιησούς, είχε ήδη καταστεί ως Ύπατος μόνος κύριος του
Ρωμαϊκού κράτους από το 723 από κτίσεως Ρώμης (31 π.Χ.), και β) από τις
εξής τρεις Ευαγγελικές πληροφορίες:</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">1) Κατά τον Ματθαίο, ο Ιησούς γεννήθηκε «<em>κατά τις ημέρες του βασιλιά Ηρώδη</em>»
(2:1). Κατά τον Ιώσηπο, όμως, ο Ηρώδης ο Μέγας πέθανε: α) λίγο πριν το
Πάσχα του έτους 750 από κτίσεως Ρώμης (4 π.Χ.), που γιορτάστηκε στις 11
Απριλίου, και β) λίγο μετά από έκλειψη Σελήνης, που συνέβη στις 13
Μαρτίου 4 π.Χ. Άρα, ο Ηρώδης πέθανε μεταξύ 13 Μαρτίου και 11 Απριλίου 4
π.Χ. Συνεπώς, ο Ιησούς γεννήθηκε πριν τις 13 Μαρτίου του 4 π.Χ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">2) Κατά τον Λουκά, «<em>κατά το 15ο έτος της ηγεμονίας του Καίσαρα
Τιβέριου… έγινε λόγος του Θεού στον Ιωάννη… και ήρθε σε ολόκληρη την
περίχωρο του Ιορδάνη, κηρύττοντας βάπτισμα μετανοίας</em>» (3:1-3) και «<em>βαπτίστηκε και ο Ιησούς</em>…» (3:21), «<em>και αυτός ο Ιησούς ήταν περίπου 30 ετών</em>…» (3:23). Αλλά ο <strong>Τιβέριος Κλαύδιος Νέρων</strong> ασκούσε
ουσιαστικά την εξουσία ως αυτοκράτωρ από το 765 από κτίσεως Ρώμης (12
μ.Χ.), οπότε το 15ο έτος της ηγεμονίας του είναι το 779 -780 από κτίσεως
Ρώμης (26-27 μ.Χ.) και ισχύει η πληροφορία του Ματθαίου, ότι ο Ιησούς
γεννήθηκε «κατά τις ημέρες του Ηρώδη…».</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">3) Κατά τον Ιωάννη, όταν ο Ιησούς πήγε στα Ιεροσόλυμα για να
γιορτάσει το πρώτο Πάσχα του δημόσιου βίου Του κι οι Ιουδαίοι Του
ζήτησαν σημείο ότι είναι ο Μεσσίας, είπε: «<em>Γκρεμίστε τούτο τον ναό και σε τρεις μέρες θα τον στήσω όρθιο</em>» (2:19). Τότε οι Ιουδαίοι απάντησαν: «<em>Ο ναός αυτός οικοδομήθηκε σε 46 έτη και εσύ θα τον στήσεις όρθιο σε τρεις μέρες;</em>»
(2:20). Κατά τον Ιώσηπο, η ανοικοδόμηση του Ναού άρχισε το 18ο έτος της
βασιλείας του Ηρώδη του Μεγάλου, το 734-735 από κτίσεως Ρώμης (20-19
π.Χ.), οπότε το πρώτο Πάσχα, μετά το 46ο έτος της ανοικοδόμησης (27
μ.Χ.), είναι εκείνο του 28 μ.Χ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Κατά τους θεολόγους, τα γεγονότα της ζωής του Ιησού από τη Βάπτιση
μέχρι το πρώτο Πάσχα του δημόσιου βίου Του, δεν καλύπτουν διάστημα
μεγαλύτερο από 6 μήνες. Οπότε ο Ιησούς βαπτίστηκε σε κάποιον από τους
τρεις τελευταίους μήνες του 27 μ.Χ. Επομένως, ο Ιησούς γεννήθηκε περί το
4 π.Χ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Με το έργο του «<em>Ο Αστέρας της Βηθλεέμ</em>», ο αείμνηστος αστρονόμος και Διδάσκαλός μου, <strong>Κωνσταντίνος Χασάπης</strong>, απέδειξε ότι ο Ιησούς γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 5 π.Χ., δηλαδή λίγες μέρες προ του 4 π.Χ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Αφού ο Ιησούς κατά το δημόσιο βίο Του γιόρτασε μόνο «τρία» Πάσχα
(στο τρίτο πέθανε) και το πρώτο ήταν του 28 μ.Χ., έπεται ότι το «τρίτο»
(της σταύρωσης και της Ανάστασής Του) είναι το 30 μ.Χ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Η έρευνα των Ευαγγελίων για το χρόνο της σταύρωσης δίνει ένα μόνο
στοιχείο, ανεπαρκές εκ πρώτης όψεως, αλλά πολύτιμο ουσιαστικά:
προσδιορίζεται η μέρα της εβδομάδας κατά την οποία γιορτάστηκε το Πάσχα
του έτους της σταύρωσης. Για την ακρίβεια, οι αφηγήσεις των τριών
Συνοπτικών Ευαγγελιστών (Ματθαίου, Μάρκου, Λουκά) φαίνονται να έρχονται
σε αντίθεση με τις πληροφορίες του Ιωάννη. Κι αυτό γιατί ενώ οι
Συνοπτικοί γράφουν ότι ο Ιησούς συνέφαγε με τους μαθητές Του το Πάσχα το
βράδι της Πέμπτης, οπότε η Παρασκευή (μέρα της σταύρωσης και της ταφής
του Ιησού) ήταν η μέρα του εβραϊκού Πάσχα, ο Ιωάννης λέει σαφώς, ότι το
Πάσχα γιορτάστηκε Σάββατο.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Η ασυμφωνία, όμως των Ευαγγελιστών είναι φαινομενική, κι αυτό
αποδεικνύεται από το ότι απαγορευόταν απόλυτα να γιορτάζεται το Πάσχα
ημέρα Παρασκευή. Άρα στην πλημμελή γνώση των εβραιολογικών ζητημάτων
οφείλεται η δήθεν αντίθεση των πληροφοριών των Συνοπτικών και του
Ιωάννη. Γι’ αυτό θα εξετάσουμε αρχικά τον τρόπο χρονικού προσδιορισμού
και εορτασμού του εβραϊκού Πάσχα.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Οι Εβραίοι γιόρταζαν το Πάσχα ή Πεσάχ σε ανάμνηση της διάβασης της
Ερυθράς Θάλασσας και της μετάβασής τους από τη χώρα της «νέκρωσής» τους
(Αίγυπτο) σ’ εκείνη της «αναγέννησής» τους (Παλαιστίνη). Τούτο προκύπτει
από την Πεντάτευχο του Μωυσή: «<em>Να τηρείς τον μήνα Αβίβ και να
κάνεις το Πάσχα στον ΚΥΡΙΟ τον Θεό σου, επειδή τον μήνα Αβίβ σε έβγαλε ο
ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός σου από την Αίγυπτο, μέσα στη νύχτα</em>» (Δευτ.16:1).</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Έπρεπε δε κατά το Πάσχα: α) να τρώνε άζυμο ψωμί («<em>επειδή με βιασύνη βγήκες από τη γη της Αιγύπτου</em>»)
και β) να θυσιάζουν ένα αρσενικό, άμωμο, χρονιάρικο αρνί (που δήλωνε
την αφιέρωση στο Θεό και την εξαγορά κάθε πρωτότοκου αρσενικού του
Ισραήλ). Κατά την εντολή του Θεού [«<em>Και η ημέρα αυτή (της εξόδου) θα
είναι σε σας σε ενθύμηση, και θα γιορτάσετε αυτή τη γιορτή στον ΚΥΡΙΟ
στις γενιές σας, ως έναν παντοτινό νόμο θα την γιορτάζετ</em>ε» (Έξοδ.12:14)], ο Μωυσής νομοθέτησε όπως «<em>κάθε συναγωγή των γιων Ισραήλ να κάνει αυτό</em>». Ο παραβάτης γινόταν απόβλητος της ισραηλιτικής κοινωνίας και δεν επιτρεπόταν η συμμετοχή αλλοεθνούς.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Το κύριο όνομα της γιορτής ήταν «<em>Πάσχα</em>», λεγόταν όμως και «<em>γιορτή των αζύμων</em>» ή «<em>άζυμα</em>» [«<em>θα φυλάττεις τη γιορτή των αζύμων</em>» (Έξοδ.23:15)], ή «<em>εορτή</em>»,
γιατί ήταν η σπουδαιότερη εβραϊκή γιορτή. Τόπος της γιορτής ήταν ο Ναός
της Ιερουσαλήμ και χρόνος ο μήνας Αβίβ. Η διάρκεια της γιορτής ήταν 7
μέρες [«<em>αρχίζοντας από τη 14η ημέρα του μήνα, από την εσπέρα...
μέχρι την 21η ημέρα του μήνα την εσπέρα, για επτά ημέρες δεν θα
βρίσκεται προζύμι στα σπίτια σας</em>» (Έξοδ.12:18-19)], από το βράδυ
της 14ης ως το βράδυ της 21ης του μήνα Αβίβ. Μετάθεση του εορτασμού κατά
ένα μήνα επιτρεπόταν μόνο στους δικαιολογημένα «ακάθαρτους».</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Ας σημειωθεί ότι οι Εβραίοι (όπως και πολλοί άλλοι αρχαίοι λαοί)
θεωρούσαν ως αρχή του 24ώρου τη δύση του ήλιου της προηγούμενης για μας
ημέρας. Οπότε, πρώτο μέρος του 24ώρου ήταν η νύκτα και δεύτερο η ημέρα.
Μόνο με τον τρόπο αυτό η διάρκεια της γιορτής ήταν 7 μέρες, διαφορετικά
θα μετρούνταν 8 μέρες.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong>Η παραμονή του Πάσχα, η 14η Αβίβ</strong>: Κατά την εντολή
του Θεού, ο αμνός του Πάσχα έπρεπε να διαφυλαχτεί ως τις 14 Αβίβ και να
επαρκεί για όλα τα μέλη της οικογένειας ή των οικογενειών που
συνεόρταζαν. Έπρεπε δε να σφαχτεί στις 14 του μηνός, «προς την εσπέρα». «<em>Στον τόπο</em> (δηλαδή στο Ναό) <em>που ο</em> <em>ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός σου θα εκλέξει για να κατοικήσει εκεί το όνομά του, θα θυσιάζεις το Πάσχα την εσπέρα, προς τη δύση του ήλιου</em>» (Δευτ.16:6). Η 14η Αβίβ, αν και δεν συμπεριλαμβανόταν στις μέρες της γιορτής, λόγω της θυσίας του αρνιού ονομαζόταν «<em>Πάσχα του Κυρίου</em>» [«<em>Τον πρώτο μήνα, τη 14η του μήνα, στο δειλινό, είναι το Πάσχα του ΚΥΡΙΟΥ</em>» (Λευιτ.23:5)] και αργότερα «<em>Πάσχα του αρνιού</em>».</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong>Η 15η Αβίβ, πρώτη μέρα της γιορτής</strong>: Λέγεται στο Λευιτικό, «<em>Και
τη 15η ημέρα του ίδιου μήνα, είναι γιορτή των αζύμων στον ΚΥΡΙΟ. επτά
μέρες θα τρώτε άζυμα. Στην πρώτη ημέρα θα είναι σε σας άγια συγκάλεση,
δεν θα κάνετε κανένα δουλευτικό έργο</em>» (23:6-7). Δηλαδή, η 15η Αβίβ
ήταν αργία. Επιπλέον, από την εσπέρα (αρχή) της 15ης του μήνα, άρχιζαν
και τα «άζυμα». Όσο για τον αρνί, έπρεπε, αφού σφαχτεί, να περαστεί σε
ξύλινο οβελό που είχε στη μέση του μικρό ξύλο, ώστε να σχηματίζεται
σταυρός. Ακολούθως ψηνόταν ολόκληρος, χωρίς να συντριφτεί κανένα κόκαλό
του. Μετά το ψήσιμό του άρχιζε το δείπνο, που περιλάμβανε τα «άζυμα» και
τις «πικρίδες», κατά το τυπικό του Μωσαϊκού Νόμου. Το δείπνο μπορούσε
να παραταθεί μέχρι το πρωί, τα δε τυχόν υπολείμματα του αρνιού καίγονταν
μέσα στον τόπο του δείπνου. Υπήρχε και δημόσιος εορτασμός με πρόσθετες
θυσίες στο Ναό. Τη 16η του Αβίβ, την «<em>επομένη της πρώτης του Πάσχα</em>», γινόταν η «<em>γιορτή των Απαρχών</em>».</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Αλλά ποια ήταν η 15η Αβίβ; Εδώ υπεισέρχεται το θέμα του εβραϊκού
ημερολογίου. Χωρίς υπερβολή, το Μωσαϊκό ημερολόγιο ήταν το τελειότερο
απ’ όσα χρησιμοποιήθηκαν. Υπερείχε κι από το Γρηγοριανό, ενώ από
ορισμένες απόψεις είναι καλύτερο κι από το <strong>μελετώμενο στον Ο.Η.Ε. «Νέο Παγκόσμιο Ημερολόγιο</strong>».</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Το αιγυπτιακής προέλευσης Μωσαϊκό ημερολόγιο ήταν ηλιακό, άσχετο
προς τις φάσεις της Σελήνης. Το έτος είχε 12 μήνες των 30 ημερών
(12Χ30=360 ημέρες) και πρώτος μήνας ήταν εκείνος της Εξόδου και συνεπώς
της γιορτής του Πάσχα. Προσθέτανε και 5 «επαγόμενες» ημέρες, 3 στο τέλος
του πρώτου και 2 στο τέλος του δεύτερου εξαμήνου. Επειδή όμως το έτος
είναι ίσο με 365 μέρες και 6 ώρες περίπου, προσθέτανε κάθε 28 έτη μια
εμβόλιμη εβδομάδα και με το θεσμό του διημέρου Σαββάτου σταθεροποιούσαν
τις ημερομηνίες στις ίδιες μέρες της βδομάδας για όλα τα έτη. Η
πρωτοχρονιά ήταν πάντοτε Σάββατο, οπότε και η 15η του πρώτου μήνα
(γιορτή του Πάσχα) ήταν πάντοτε Σάββατο. Επιπλέον, η αιώρηση της
πρωτοχρονιάς εκατέρωθεν της αληθινής εαρινής ισημερίας δεν ξεπερνούσε
τις 3,5 μέρες.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Το μεγάλο αυτό μυστικό της τήρησης του ημερολογίου, ο Μωυσής
εμπιστεύθηκε στο ιερατείο και ειδικά στον Αρχιερέα. Όμως, με την πρώτη
μετοικεσία στη Βαβυλώνα, οπότε κατέρρευσε το εβραϊκό ιερατείο, χάθηκε
ουσιαστικά το Μωσαϊκό ημερολόγιο κι όταν επέστρεψαν οι Εβραίοι στα
Ιεροσόλυμα το 536 π.Χ., έφεραν μαζί τους το Βαβυλωνιακό σεληνιακό
ημερολόγιο. Έκτοτε πλέον, ως πρωτοχρονιά θεωρούσαν τη μέρα της Νέας
Σελήνης του Νισάν (πρώην Αβίβ), ανεξάρτητα από το αν συνέβαινε πριν ή
μετά την εαρινή ισημερία. Το έτος είχε 12 μήνες των 29 και τριάντα
ημερών εναλλάξ (354 ημέρες). Επειδή περίσσευαν 11 μέρες και 6 ώρες κάθε
χρόνο, το ιερατείο πρόσθετε ολόκληρο εμβόλιμο μήνα, όποτε το έκρινε
σκόπιμο, για να έρθει συμφωνία μεταξύ ημερολογίου και εποχών. Το Πάσχα, η
15η Νισάν, γιορταζόταν την πρώτη εαρινή πανσέληνο, που δεν ήταν πια η
15η ημέρα μετά την εαρινή ισημερία, αλλά κάποια τυχαία μέρα μετά απ’
αυτή. Κι επειδή η πανσέληνος μπορεί να συμβεί σε τυχαία μέρα της
εβδομάδας, δεν ήταν δυνατόν να γιορτάζεται το Πάσχα πάντοτε Σάββατο,
όπως πρώτα. Επέτρεψαν λοιπόν τον εορτασμό του κατά το Σάββατο, Κυριακή,
Τρίτη και Πέμπτη. Ποτέ όμως κατά τη Δευτέρα, Τετάρτη ή Παρασκευή. Αν η
εαρινή πανσέληνος γινόταν σε απαγορευμένη μέρα, τότε το Πάσχα
γιορταζόταν την επομένη.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Ο λόγος για τον οποίον απαγορευόταν ο εορτασμός του Πάσχα την
Παρασκευή ήταν, ότι μέχρι την μετοικεσία της Βαβυλώνας, η 15η Αβίβ ήταν
πάντοτε ημέρα προπαρασκευής του Πάσχα. Γι’ αυτό και κατ’ εξαίρεση δε
λεγόταν «έκτη» ημέρα της βδομάδας, αλλά Παρασκευή του Πάσχα ή απλά
Παρασκευή. Συνεπώς, ποτέ δεν γιορτάστηκε το εβραϊκό Πάσχα ημέρα
Παρασκευή.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Κατά την εξέταση των Ευαγγελικών περιγραφών χρονικά, πρέπει να
λάβουμε υπόψη: α) τον τρόπο μέτρησης του 24ώρου από τους Εβραίους και β)
τη διπλή έννοια του ονόματος «Πάσχα» στις ευαγγελικές αφηγήσεις.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Γιατί με το όνομα «Πάσχα» οι Ευαγγελιστές προσδιορίζουν τόσο τη 14η Νισάν, που ονομάζουν «<em>Πάσχα του Κυρίου</em>» ή και την ίδια ημέρα της γιορτής του Πάσχα, την 15η Νισάν. Ο Ιωάννης για παράδειγμα λέει για το Μυστικό Δείπνο: «<em>Και πριν από τη γιορτή του Πάσχα… έγινε δείπνο…</em>» (13:1-2), καθορίζοντας την 15η Νισάν, ημέρα Σάββατο. Ο ίδιος αποκαλεί «Πάσχα» και την Παρασκευή, την 14η Νισάν λέγοντας «<em>έξι ημέρες πριν από το Πάσχα, ήρθε</em> (ο Ιησούς) <em>στη Βηθανία</em>» (12:1). Γιατί αν δεν εννοούσε τη 14η, αλλά τη 15η Νισάν, θα έλεγε «<em>προ επτά ημερών…</em>».</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Παρά τη φαινομενική σε μας ασυμφωνία των Ευαγγελιστών, προσεκτική
διερεύνηση των Ευαγγελίων αποκαλύπτει ότι υπάρχει κοινό σημείο των
πληροφοριών τους, το ότι ο Πιλάτος έπρεπε να ελευθερώσει έναν από τους
κατάδικους κατά τη γιορτή: «<em>Και κατά τη γιορτή, ο ηγεμόνας συνήθιζε να απολύει στο πλήθος έναν φυλακισμένο, όποιον ήθελαν</em>» (Ματθ.27:15). «<em>Κατά τη γιορτή, όμως, απέλυε σ’ αυτούς έναν δέσμιο, όποιον ζητούσαν</em>» (Μάρκ.14:6). «<em>Έπρεπε, μάλιστα, κατ’ ανάγκη</em> (ο Πιλάτος) <em>να τους απολύει έναν κατά τη γιορτή</em>» (Λουκ.23:17). «<em>…και τους λέει</em> (ο Πιλάτος)<em>…</em> <em>είναι μάλιστα συνήθεια σε σας, να σας απολύσω έναν κατά το Πάσχα</em>»
(Ιωάν.18:38-39). Από αυτό συμπεραίνουμε ότι ο Πιλάτος, ανεξάρτητα από
τη δίκη του Ιησού: α) θα απέλυε ένα δέσμιο, λόγω της εορτής, β) ότι η
απόλυση δεν είχε γίνει μέχρι τις προμεσημβρινές ώρες της Παρασκευής,
όταν δικαζόταν ο Ιησούς, γ) ότι θα γινόταν μέσα στην ίδια εκείνη ημέρα,
την Παρασκευή και δ) η «εορτή» ήταν το Πάσχα των Εβραίων, η 15η του
Νισάν.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Εξάλλου με το όνομα «Πάσχα» οι Εβραίοι αναφέρονταν εξίσου στη 14η
και τη 15η του Νισάν, ενώ «εορτή» ονόμαζαν πάντοτε τη 15η του Νισάν και
μόνον αυτή. Άλλωστε η 14η (το «Πάσχα του αρνιού») δεν ήταν εορτάσιμη
ημέρα (αργία), ώστε να ονομάζεται εορτή.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Συνεπώς δεν υπάρχει αντίφαση μεταξύ των Ευαγγελιστών και μπορούμε
να κατατάξουμε χρονικά, κατά το εβραϊκό σύστημα, όσα αναφέρονται:</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong>Νισάν, Σάββατο</strong>: «<em>Έξι ημέρες πριν από το Πάσχα</em>» του αρνιού, ο Ιησούς έρχεται στη Βηθανία, όπου και διανυκτερεύει.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong>Νισάν, Κυριακή</strong>: «<em>Την επόμενη ημέρα</em>», ο Ιησούς εισέρχεται θριαμβευτικά στα Ιεροσόλυμα.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong>Νισάν, Δευτέρα</strong>: Το βράδυ της δικής μας Κυριακής
(αρχή εβραϊκής Δευτέρας) ο Ιησούς βγαίνει για να διανυκτερεύσει στη
Βηθανία. Το πρωί επιστρέφοντας καταριέται τη συκιά. Οι Φαρισαίοι κλπ.
ζητούν να Τον συλλάβουν, αλλά φοβούνται το λαό.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong>Νισάν, Τρίτη</strong>: Το βράδυ της Τρίτης (για μας
Δευτέρα) και 3ης ημέρας πριν από το Πάσχα του αρνιού, ο Ιησούς βγαίνει
πάλι από την πόλη για να διανυκτερεύσει. Το πρωί ξαναγυρίζοντας στα
Ιεροσόλυμα «<em>είδαν τη συκιά ξεραμένη από τη ρίζα</em>» (Μάρκ.11:20). Δίδαξε στο Ναό, κατόπιν ήρθε στο Όρος των Ελαιών.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong>Νισάν, Τετάρτη</strong>: Το βράδυ (αρχή) της Τετάρτης, 2ης
ημέρας πριν από το Πάσχα του αρνιού, ο Ιησούς διανυκτερεύει στο Όρος των
Ελαιών, όπου κάνει αναγγελία της Σταύρωσής Του: «<em>Και όταν ο Ιησούς
τέλειωσε όλα αυτά τα λόγια, είπε στους μαθητές του: Ξέρετε ότι μ ε τ ά α
π ό δ ύ ο η μ έ ρ ε ς γίνεται το Πάσχα, και ο Υιός του ανθρώπου
παραδίνεται για να σταυρωθεί</em>» (Ματθ.26:1-2). Και πράγματι, μετά από
2 ημέρες, το βράδυ της Παρασκευής (Πέμπτης για μας), αρχίζει η 14η
Νισάν, όπου «γίνεται το Πάσχα», δηλαδή η θυσία του αμνού.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Στη συνέχεια οι τρεις Συνοπτικοί αναφέρονται στην απόφαση του Συνεδρίου να συλληφθεί και να φονευθεί ο Ιησούς: «<em>Έλεγαν μάλιστα: Ό χ ι σ τ η γ ι ο ρ τ ή, για να μη γίνει θόρυβος μέσα στο λαό</em>» (Ματθ.26:3-5), «<em>Και έλεγαν: Ό χ ι κ α τ ά τ η δ ι ά ρ κ ε ι α τ η ς γ ι ο ρ τ ή ς, μήπως και γίνει θόρυβος από το λαό</em>» (Μάρκ.14:1-2), «<em>Και πλησίαζε η γιορτή των αζύμων, που λεγόταν Πάσχα</em>» (Λουκ.22:1).</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Συνεπώς δεν υπάρχει ασυμφωνία των Συνοπτικών και του Ιωάννη, αφού
αρχίζουμε την αρίθμηση των ημερών βάσει της πληροφορίας του Ιωάννη «<em>έξι ημέρες πριν από το Πάσχα…</em>» και φτάνουμε κανονικά στην Τετάρτη, 2η ημέρα πριν από το Πάσχα του αρνιού, οπότε κατά τους Ματθαίο και Μάρκο: «<em>ύστερα από δυο ημέρες γίνεται το Πάσχα</em>(του αρνιού)» (Ματθ.26:1) και «<em>ύστερα από δυο ημέρες ήταν το Πάσχα και τα άζυμα</em>» (Μάρκ.14:1). Ο Λουκάς κάνει και διευκρίνιση για το αναφερόμενο «Πάσχα», «<em>π ο υ λ ε γ ό τ α ν Πάσχα</em>»
(22:1). Αν ο Ευαγγελιστής αναφερόταν στη 15η Νισάν, η μετοχή «λεγομένη»
δεν θα είχε θέση, γιατί η ημέρα αυτή θεσπίστηκε ως «Πάσχα» από τον
Μωυσή κατά θεία εντολή. Η 14η Νισάν, όμως, ήταν η από τον λαό
καταχρηστικά λεγομένη Πάσχα. Ονομαζόταν επίσης «ημέρα των αζύμων», γιατί
κατά την ημέρα αυτήν απέσυραν το ένζυμο ψωμί και ετοίμαζαν τα «άζυμα»,
καθώς και «Πάσχα του αρνιού», γιατί τότε έσφαζαν το πασχαλινό αρνί.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Την ίδια ημέρα, την Τετάρτη, έγινε το μύρωμα του Ιησού στη Βηθανία,
στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού και η συμφωνία του Ιούδα με τους
αρχιερείς, για την παράδοση του Ιησού.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong>Νισάν, Πέμπτη</strong>: Η κατανομή των γεγονότων χρονικά,
κατά το εβραϊκό σύστημα, αφήνει κενή την Πέμπτη, 13η του Νισάν. Πιθανώς,
προς το τέλος της ημέρας αυτής να έγιναν μόνο ορισμένες προετοιμασίες
για το Δείπνο.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong>Νισάν, Παρασκευή</strong>: Αναφερόμενοι στις ετοιμασίες του Δείπνου οι Ευαγγελιστές γράφουν: «<em>Και ήρθε η ημέρα των αζύμων, κατά την οποία έπρεπε να θυσιάσουν το Πάσχα</em>» (Λουκ.22:7), «<em>και κατά την πρώτη ημέρα των αζύμων, όταν θυσίαζαν το Πάσχα</em>» (Μάρκ.14:12).</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Αλλά αυτά τα εδάφια καθορίζουν σαφώς, ότι οι Ευαγγελιστές
αναφέρονται στη 14η Νισάν (οπότε θυσιαζόταν το αρνί του Πάσχα), ως ημέρα
του Μυστικού Δείπνου. Γιατί οι Συνοπτικοί λένε στη συνέχεια: «<em>Και όταν έγινε βράδυ</em>» (Μαρκ.14:17), «<em>Και όταν ήρθε η ώρα, κάθισε στο τραπέζι και οι δώδεκα απόστολοι μαζί του</em>» (Λουκ.22:14). Το βράδυ εκείνο όμως δεν ανήκε πλέον στην Πέμπτη, αλλά στην εβραϊκή Παρασκευή.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Ότι ο Ιησούς δε γιόρτασε στον Μυστικό Δείπνο το εβραϊκό, αλλά το
δικό Του Πάσχα, και φανερό είναι και έγινε αποδεκτό κατά τους πρώτους
χριστιανικούς χρόνους. Ειδικά το αποδεικνύει η φράση: «<em>Πλησίασε ο καιρός μου. στο σπίτι σου θα κάνω το Πάσχα μαζί με τους μαθητές μου</em>» (Ματθ.26:18), διαφορετικά ο Ιησούς θα έλεγε μόνο το δεύτερο μέρος της πρότασης. Το «<em>π λ η σ ί α σ ε ο κ α ι ρ ό ς μ ο υ</em>» δικαιολογεί γιατί θα έτρωγε την Παρασκευή και όχι το Σάββατο το «Πάσχα Του», δηλαδή επειδή θα Τον σταύρωναν.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Για την προετοιμασία του Δείπνου έστειλε τους Πέτρο και Ιωάννη με
την εντολή, όταν μπουν στη πόλη να ακολουθήσουν τον άνθρωπο που βαστάζει
«<em>ένα σταμνί με νερό</em>» και να μπουν όπου και αυτός. Να πουν στον οικοδεσπότη την παραγγελία του Ιησού κι εκείνος θα τους δείξει «<em>ένα μεγάλο ανώγειο στρωμένο</em>» (Λουκ.22:12). Εκεί να ετοιμάσουν το «Πάσχα».</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Γεννιέται λοιπόν το ερώτημα: αν επρόκειτο για το εβραϊκό Πάσχα, πώς
δεν τους δόθηκε εντολή να πάνε πρώτα στο Ναό για τη θυσία του αρνιού
και κατόπιν να ετοιμάσουν το Πάσχα; Πώς πήγαν οι μαθητές στο σπίτι κι
«ετοίμασαν» ψωμί και κρασί, αντί του αρνιού, πικρίδων και αζύμων του
Εβραϊκού Πάσχα;</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Ο Ιωάννης απαντά σαφώς γράφοντας: «<em>Π ρ ι ν α π ό τ η γ ι ο ρ τ ή τ ο υ Π ά σ χ α… έγινε δείπνο</em>» (13:1-2). Γι’ αυτό, όταν ο Ιούδας αποχώρησε, πολλοί μαθητές σκέφτηκαν, μήπως ο Ιησούς του είπε: «<em>Αγόρασε όσα έχουμε ανάγκη για τη γ ι ο ρ τ ή </em>(αύριο)» (13:29). Αλλά και η έκφραση του Ιησού «<em>πολύ επιθύμησα να φάω με σας αυτό το Πάσχα, προτού πάθω</em>» (Λουκ.22:15), φανερώνει ότι ο Ιησούς γιόρτασε το δικό Του Πάσχα, αφού το εβραϊκό δεν εξαρτάτο χρονικό από το πάθος Του.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Το ότι η Παρασκευή της Σταύρωσης ήταν εργάσιμη ημέρα κι όχι η μεγάλη αργία του Πάσχα, συνάγεται από πολλά γεγονότα:</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">α) Πώς ο Ιησούς διέταξε μετά το Δείπνο να πάνε στο Όρος των Ελαιών,
ενώ κατά το Πάσχα απαγορεύονταν ρητώς η οδοιπορία και «κάθε έργο
δουλευτικό»;</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">β) Πώς σκέφτηκαν οι μαθητές ότι ο Ιούδας πήγαινε να αγοράσει τρόφιμα, αν δεν ήταν ανοικτά τα καταστήματα;</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">γ) Πώς συγκροτήθηκε η «<em>σπείρα</em>» από «<em>ένα μεγάλο πλήθος, με φανούς και λαμπάδες και όπλα</em>»
(Ιωάν.18:3), ενώ, όπως λέει ο Ιώσηπος, το Ταλμούδ απαγόρευε και την
απλή οπλοφορία κατά την ημέρα του Πάσχα, πόσο μάλλον για σύλληψη για
καταδίκη σε θάνατο;</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">δ) Αν υποτεθεί ότι η σπείρα συγκροτήθηκε από έμπιστους μόνον
υπηρέτες των αρχιερέων κλπ. και κινήθηκε μυστικά έξω από την πόλη, πώς
αποκρύφτηκε από το λαό η προσαγωγή του Ιησού στο σπίτι του Άννα, κατόπιν
του Καϊάφα και η νυκτερινή δίκη Του μέχρις ότου «ο πετεινός λάλησε για
δεύτερη φορά» (Μάρκ.14:72); Οι δικαστές Του ήταν το Μέγα Συνέδριο, το
Sanhedrin, αποτελούμενο από 70 μέλη της εβραϊκής αριστοκρατίας. Δεν θα
εξεγειρόταν ο λαός για την καταπάτηση των εθίμων από τους θρησκευτικούς
του άρχοντες;</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ε) Είναι δυνατό, να έγιναν μυστικά την ημέρα η προσαγωγή του Ιησού
στον Πιλάτο, κατόπιν στον Ηρώδη, έπειτα πάλι στον Πιλάτο, αφού οι ίδιοι
οι αρχιερείς έλεγαν για τη σύλληψή Του «<em>Όχι στη γιορτή, για να μη γίνει θόρυβος μέσα στο λαό</em>» (Ματθ.26:5, Μαρκ.14:2). Πώς λοιπόν θα Τον συλλαμβάνανε και θα Τον σταύρωναν την Παρασκευή, αν ήταν η ημέρα του Πάσχα;</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ς) Πώς μετά την καταδίκη του Ιησού «<em>αγγάρεψαν κάποιον Σίμωνα Κυρηναίο που διάβαινε, ε ν ώ ε ρ χ ό τ α ν α π ό τ ο χ ω ρ ά φ ι… για να σηκώσει το σταυρό του</em>» (Μαρκ.15:21); Αν ήταν η αργία του Πάσχα ο Σίμωνας δεν θα ερχόταν «από το χωράφι», ούτε καν θα οδοιπορούσε.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><strong>Το Σάββατο</strong> ήταν η 15η Νισάν, το εβραϊκό Πάσχα. Αυτό συνάγεται από τα εξής γεγονότα:</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">α) Πώς είναι δυνατόν ο Ιησούς να έφαγε το εβραϊκό Πάσχα και να
σταυρώθηκε, ενώ λέγεται σαφώς ότι όταν Τον παρέδωσαν στον Πιλάτο «<em>ήταν δε πρωί, κι αυτοί</em> (αρχιερείς κλπ.) <em>δεν μπήκαν στο πραιτόριο, για να μη μολυνθούν, αλλά να φ ά ν ε το Πάσχα</em>» (Ιωάν.18:28); Συνεπώς, μετά τη δύση του ηλίου, το βράδυ της Παρασκευής θα έτρωγαν το αρνί του Πάσχα.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">β) Αν ήταν ανήμερα το Πάσχα, πώς ο Πιλάτος δεν είχε απολύσει ένα δέσμιο, αλλά έγινε η εκλογή μεταξύ Ιησού και Βαραββά;</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">γ) Ο Ιωάννης λέει σαφώς, ότι ο Πιλάτος «<em>έφερε έξω τον Ιησού και
κάθισε επάνω στο βήμα, στον τόπο που λεγόταν Λιθόστρωτο και στην
Εβραϊκή Γαββαθά. Ήταν δε η Π α ρ α σ κ ε υ ή τ ο υ Π ά σ χ α, και η ώρα
περίπου έκτη</em>» (Ιωάν.19:13-14). Δηλαδή επαναλαμβάνει ότι την επομένη ημέρα ήταν η 15η του Νισάν.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">δ) Παρακάτω προσθέτει σχετικά με τη σταύρωση: «<em>Και οι Ιουδαίοι,
για να μείνουν τα σώματα επάνω στο σταυρό κατά το Σάββατο, επειδή ήταν Π
α ρ α σ κ ε υ ή, επειδή ε κ ε ί ν η η μ έ ρ α τ ο υ Σ α β β ά τ ο υ ή τ
α ν μ ε γ ά λ η, παρακάλεσαν τον Πιλάτο να τους συντρίψουν τα σκέλη και
να τους σηκώσουν</em>» (19:31). Δηλαδή οι Ιουδαίοι ζήτησαν να
επιταχυνθεί ο θάνατος των σταυρωμένων, για να μη μείνουν πασχαλιάτικα τα
σώματά τους στους σταυρούς, αφού η 15η άρχιζε το βράδυ. Όταν δε ήλθαν
οι στρατιώτες, ο Ιησούς είχε ήδη εκπνεύσει περί την ενάτη ώρα (3 μ.μ.).
Άρα είχαν το πολύ 4 ώρες οι στρατιώτες για να τακτοποιήσουν αυτά, αφού ο
ήλιος δύει περί τις 7 μ.μ. τις μέρες του Πάσχα.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ε) Σχετικά με την ταφή του Ιησού οι Μάρκος, Λουκάς και Ιωάννης αναφέρουν: «<em>Κι
όταν έγινε ήδη βράδυ, επειδή ήταν Π α ρ α σ κ ε υ ή, δηλαδή, Π ρ ο σ ά β
β α τα ο, ήρθε ο Ιωσήφ, αυτός από την Αριμαθαία… και ζήτησε το σώμα του
Ιησού</em>» (Μάρκ.15:42-43), «<em>Και ήταν ημέρα Π α ρ α σ κ ε υ ή και ξημέρωνε Σ ά β β α τ ο</em>» (Λουκ.23:54), «<em>Εκεί, λοιπόν, έβαλαν τον Ιησού, εξαιτίας της Π α ρ α σ κ ε υ ή ς των Ιουδαίων, επειδή ήταν κοντά το μνήμα</em>» (Ιωάν.19:42). Άρα, όλοι οι Ευαγγελιστές συμφωνούν ότι ο Ιησούς σταυρώθηκε και πέθανε την Παρασκευή του Πάσχα.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">ς) Τέλος ο Ματθαίος αναφέρει ότι οι αρχιερείς ζήτησαν από τον Πιλάτο τη σφράγιση του μνημείου «<em>την επομένη ημέρα, που είναι μετά την Π α ρ α σ κ ε υ ή</em>» (27:62), δηλαδή την ημέρα του Πάσχα.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Και δεν θα γινόταν επί αιώνες τόση συζήτηση, αν δεν είχαμε
παραβλέψει τη σαφέστατη πληροφορία του Ταλμούδ (Gemara Sanhedrin),
σχετικά με τη σταύρωση του Ιησού: «<em>τιμωρήθηκε </em>(ο Ιησούς) <em>την π α ρ α μ ο ν ή τ ο υ Π ά σ χ α…</em> (και) <em>τον σταύρωσαν την π α ρ α μ ο ν ή τ ο υ Π ά σ χ α, εκτελεσθείσης της αποφάσεως</em>(του Συνεδρίου των Ιουδαίων) <em>υπό του Ποντίου Πιλάτου, του Ιησού άγοντος το 33ο έτος της ηλικίας αυτού</em>».</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Με τα Ευαγγελικά δεδομένα πλέον και τον αστρονομικό τρόπο
καθορισμού του εβραϊκού Πάσχα, με την πρώτη εαρινή πανσέληνο, μπορούμε
να βρούμε αστρονομικά τις εβραϊκές ημερομηνίες των πρώτων εαρινών
πανσέληνων των ετών 25-35 μ.Χ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Τα μόνα έτη κατά τα οποία το εβραϊκό Πάσχα γιορτάστηκε ημέρα
Σάββατο είναι το 26, 30 και 33 μ.Χ. Κυριακή γιορτάστηκε το Πάσχα του 29
μ.Χ., Τρίτη των ετών 25, 28, 31, 32, 34 και 35 μ.Χ., και Πέμπτη του
έτους 27 μ.Χ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Πρέπει λοιπόν να διερευνηθεί, ποιο από τα 26, 30 και 33 μ.Χ. είναι
το έτος της σταύρωσης. Οι συνθήκες που πρέπει να επαληθεύει το έτος της
σταύρωσης είναι οι τρεις Ευαγγελικές ειδήσεις σχετικά με τη Γέννηση,
Βάπτιση και το πρώτο Πάσχα του δημόσιου βίου του Ιησού, τις οποίες ήδη
εξετάσαμε στην αρχή του άρθρου.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Συνεπώς, το 30 μ.Χ. είναι το έτος σταύρωσης και ανάστασης του
Κυρίου. Επειδή δε η πρώτη εαρινή πανσέληνος έλαβε χώρα τότε την
Παρασκευή, 7 Απριλίου (14η Νισάν) και μετατέθηκε το εβραϊκό Πάσχα την
επομένη, 8 Απριλίου (15η Νισάν), έπεται ότι, η μ ε ρ ο μ η ν ί α τ η
ς σ τ α ύ ρ ω σ η ς του Ιησού είναι η Π α ρ α σ κ ε υ ή, 7 Α π ρ ι λ ί
ο υ 30 μ.Χ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Η ανάσταση του Ιησού έγινε «<em>αφού πέρασε το Σάββατο, κατά τα χαράματα της πρώτης ημέρας της εβδομάδας</em>» (Ματθ.28:1), «<em>πολύ πρωί, την πρώτη ημέρα της εβδομάδας» (Μάρκ.16:2), «ενώ ακόμα ήταν βαθιά χαράματα</em>» (Λουκ.24:1), «<em>πρωί, ενώ ακόμα ήταν σκοτάδι</em>» (Ιωάν.20:1). Αλλά η «<em>πρώτη ημέρα της εβδομάδας</em>» είναι η επόμενη του εβραϊκού Πάσχα (8 Απριλίου), δηλαδή η 9η Απριλίου 30 μ.Χ. Επειδή δε ήταν «<em>βαθιά χαράματα</em>» «<em>ενώ ήταν ακόμα σκοτάδι</em>»,
κατά την άφιξη των μυροφόρων κατά την ημερομηνία αυτή στα Ιεροσόλυμα το
αστρονομικό λυκαυγές αρχίζει περί τις 4 π. μ., έπεται ότι:Ο Ιησούς
αναστήθηκε την 3η ώρα μετά τα μεσάνυχτα Κυριακή, 9 Απριλίου, του 30 μ.Χ.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span>
</div>
<div>
<div>
<span style="font-size: large;">Μάρω Κ. Παπαθανασίου</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;">Αστρονόμου</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div>
</div>
<div>
http://fdathanasiou.wordpress.com/2012/05/01/7854/</div>
</div>
</div>
</div>π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5713919675619358967.post-76362787174061729892012-06-04T12:14:00.000+03:002012-06-04T12:14:01.476+03:00Το φως στον άδη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_mGyUVKNup5_jHwOIz7tK3UhQUMkhff00bFfuxSovgNWzRESgY3YK0aFETp5NTeq1QtULqkbbEhwwWecLIdpTTv2hZhZFj4gnZ29jh4C63X20tZ0WG6WaU_tXhP4t6fOPtVKWkC81TFRq/s1600/%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_mGyUVKNup5_jHwOIz7tK3UhQUMkhff00bFfuxSovgNWzRESgY3YK0aFETp5NTeq1QtULqkbbEhwwWecLIdpTTv2hZhZFj4gnZ29jh4C63X20tZ0WG6WaU_tXhP4t6fOPtVKWkC81TFRq/s640/%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" width="474" /></a></div>
<div class="text">
<span style="font-size: x-large;">Η καταδίκη τού Χριστού στόν διά τού Σταυρού θάνατο
έδειξε καθαρά τήν αποτυχία τών θεσμικών δομών τής τότε κοινωνίας. Η
Παλαιστίνη ήταν υπόδουλη στούς Ρωμαίους ήταν ένα προτεκτοράτο μέ τήν
σημερινή ορολογία. Όλα λειτουργούσαν ανώμαλα καί άδικα.</span></div>
<div class="text">
<span style="font-size: x-large;">Ο Ρωμαίος διοικητής, ο Πιλάτος, έκανε κατάχρηση
εξουσίας, έδωσε εντολή νά θανατωθή ο Χριστός, χωρίς νά τό πιστεύη, γιατί
φοβόταν τόν λαό. Ο Ηρώδης, Βασιλιάς τών Ιουδαίων, συμπεριφέρθηκε πολύ
επιπόλαια καί συνήργησε στό έγκλημα. Συμφιλιώθηκε μέ τόν Πιλάτο. Ο Άννας
καί ο Καϊάφας, Αρχιερείς τών Ιουδαίων αποδέχθηκαν τίς συκοφαντίες γιά
νά μήν χάσουν τήν εξουσία τους. Οι Γραμματείς καί οι Φαρισαίοι
παρακίνησαν τόν λαό στό έγκλημα. Οι στρατιώτες δέν έφεραν καμμιά
αντίδραση, υπηρέτησαν πρόθυμα τήν άδικη εξουσία. Ο λαός δέν είχε
αντιστάσεις καί θέλησε νά γίνη θύμα.</span></div>
<div class="text">
<span style="font-size: x-large;">Καί έτσι έγινε τό έγκλημα. Όλοι ευθύνονται αναλογικά. Η δομή τής κοινωνίας ήταν άρρωστη. Κυριαρχούσε η διαφθορά.</span></div>
<div class="text">
<span style="font-size: x-large;">Ο Χριστός όμως έχει δύναμη μεγάλη. Μετέτρεψε τήν αδικία
σέ δικαιοσύνη, τόν Σταυρό σέ Ανάσταση, τόν θάνατο σέ ζωή, τόν τάφο σέ
φώς. Μέ τόν τρόπο αυτόν μεταμόρφωσε τήν εξουσία, τήν κοινωνία, τούς
ανθρώπους. Τήν θρησκεία τήν έκανε Εκκλησία, τήν ρωμαϊκή εξουσία τήν
έκανε Χριστιανική, έφερε έναν καινούριο πολιτισμό.</span></div>
<div class="text">
<span style="font-size: x-large;">Σέ κάθε κοινωνία οι άνθρωποι υπονομεύουν τούς θεσμούς.
Οι άρρωστοι άνθρωποι αρρωσταίνουν τούς θεσμούς, καί οι αρρωστημένοι
θεσμοί εμπαίζουν τούς ανθρώπους, τούς αρρωσταίνουν πιό πολύ. Αλλά οι
ίδιοι μοιάζουν σάν νά τό ζητούν καί νά τό θέλουν. Καί έρχεται η κρίση.</span></div>
<div class="text">
<span style="font-size: x-large;">Όμως μπορεί νά γίνη ανατροπή τών πραγμάτων. Η κρίση
γίνεται αιτία νά βγούν όλες οι κρυφές δυνατότητες πού υπάρχουν μέσα μας.
Χωρίς δυσκολίες η ζωή δέν είναι δημιουργική. Αντιθέτως η ευμάρεια
αφανίζει όλες τίς δημιουργικές δυνατότητες πού έχουμε. </span></div>
<div class="text">
<span style="font-size: x-large;">Εύχομαι μέ τήν δύναμη τού Χριστού νά μετατραπή κάθε σταυρός σέ αναστάση, κάθε σκοτεινός άδης νά γεμίση μέ Φώς.</span></div>
<div class="text">
<br /></div>
<div class="text">
<span style="font-size: x-large;">Ιερόθεος Ναυπάκτου </span></div>
<div class="text">
<br /></div>
<div class="text">
<br /></div>
<div class="text">
<a href="http://www.parembasis.gr/2012/frames_12_04.htm">πηγη </a></div>
</div>π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0