Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, και τήν αγίαν σου ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν· συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν του Χριστού αγίαν ανάστασιν· ιδού γαρ ήλθε διά του σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν 

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΘΕΟ



π. Αδ. Αυγουστίδης

« Ο χριστιανός που λειτουργήθηκε και μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων είναι ο μόνος άνθρωπος επί της γης που δικαιούται να ρωτάει : που σου, θάνατε, το κέντρον; Που σου άδη το νίκος; Ο πιστός  που βίωσε την Ευχαριστία, είναι ο  θεατής της Αποκαλύψεως. Όταν ο θεατής  της Αποκαλύψεως γράφει: « εγώ Ιωάννης και ο αδελφός υμών …εγενόμην εν πνεύματι εν τη Κυριακή ημέρα…και είδον ουρανόν καινόν και γη καινήν», είναι σαν να μας λένε: εγώ ο αδελφός ημών Ιωάννης Λειτουργήθηκα». ( π .Β. Γοντικάκης).
            Γεύτηκα ποτήριον σωτηρίου σημαίνει απόκτησα αίσθηση της Αναστάσεως. Σημαίνει ξεπέρασα κάθε επίπλαστη βεβαιότητα και στήριξα την ελπίδα και την προσδοκία μου για την νοηματοδότηση της ζωής μου στην αδιάψευστη μαρτυρία του κενού Τάφου, στην επίγνωση ότι ο Άδης επικράνθη. Στη βεβαιότητα ότι ο θάνατος νικήθηκε μετά την ασύγχυτη και αδιαίρετη ένωση κτιστού και άκτιστου, στο Θεανθρώπινο Σώμα του Κυρίου Ιησού. ( Μ. Αθανάσιος), τον εκούσιο σταυρικό θάνατο, την « εις Άδου κάθοδον» και την τριήμερη Του έγερση.
            Όταν η νοσταλγία δια την αληθινή μας πατρίδα ξεπεράσει τη λήθη χάρη στην οποία καταφέρουμε να επιβιώσουμε στην επίγεια ιστορία μας, τότε δεν μένει παρά να αναζητήσουμε το « ποτήριον σωτηρίου». Τότε μπορεί κανείς ν’ αγαπήσει, γιατί δεν υπάρχει πια θάνατος, γιατί και ο θάνατος είναι πια γεμάτος απ’ τον Θεό.
            Αλλά που όλα αυτά;
            Στον άνεμο που φυσάει
            Ο Ιησούς είναι αναστημένος και από εδώ και πέρα « το πνεύμα όπου θέλει πνει και την φωνή αυτού ακούεις, αλλ’ ουκ οίδα πόθεν δέχεται και που υπάγει. Ούτως έστι πας ο γεγενημένος εκ του Πνεύματος» ( Ο. Κλεμάν).
( « Παραμυθητική Θεολογία)
 
 
 
http://agiabarbarapatras.blogspot.com/

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Ο Λόγος Σαρξ εγένετο





Κατά την δημιουργία της προμήτορος Εύας ο Θεός πήρε την έμψυχη πλευρά του Αδάμ και την ολοκλήρωσε σε γυναίκα, γι' αυτό δεν εμφύσησε σ' αυτήν πνοή ζωής καθώς και στον Αδάμ, αλλά το μέρος που έλαβε από την σάρκα του το τελειοποίησε σε ολόκληρο σώμα γυναικός, την δε απαρχή του πνεύματος που έλαβε μαζί με την έμψυχη σάρκα την τελειοποίησε σε ψυχή ζωντανή δημιουργώντας με τα δυο μαζί έναν άλλον άνθρωπο.
Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο ο πλαστουργός και κτίστης Θεός πήρε από την Αγία Μαρία έμψυχη σάρκα σαν ζύμη και μικρή απαρχή από το φύραμα της φύσεώς μας - δηλαδή από την ψυχή και το σώμα μαζί - και την ένωσε με την δική του ακατάληπτη και απρόσιτη Θεότητα. Ή μάλλον ένωσε πραγματικά όλη την υπόσταση της Θεότητός του με την δική μας φύση, την έσμιξε άμικτα μ' αυτή και την έκανε άγιο ναό του. Έτσι ο ποιητής του Αδάμ έγινε ατρέπτως και αναλλοιώτως τέλειος άνθρωπος.


Όπως ακριβώς λοιπόν από την πλευρά του Αδάμ έπλασε την γυναίκα, έτσι, αφού δανείστηκε την σάρκα από την θυγατέρα του Αδάμ την αειπάρθενο και Θεοτόκο Μαρία και την έλαβε χωρίς σπορά, γεννήθηκε κατά τον ίδιο τρόπο με τον πρωτόπλαστο. Ώστε όπως ακριβώς ο Αδάμ με την παράβαση έγινε η αρχή της γεννήσεως μας στην φθορά και στον θάνατο, έτσι και ο Χριστός και Θεός μας με την εκπλήρωση κάθε δικαιοσύνης έγινε η απαρχή της αναγεννήσεώς μας στην αφθαρσία και την αθανασία.
Αυτό εννοεί ο θείος Παύλος όταν λέει: «Ο πρώτος άνθρωπος πλάστηκε από τη γη χοϊκός. Ο δεύτερος άνθρωπος, δηλαδή ο Κύριος, είναι επουράνιος. Ό,τι λογής ήταν ο χοϊκός τέτοιοι είναι και όλοι οι χοϊκοί και ό,τι λογής είναι ο επουράνιος τέτοιοι είναι και όλοι όσοι γίνονται επουράνιοι δι' αυτού.» (Α' Κορινθίους 15:47-48). Και πάλι: «Η απαρχή είναι ο Χριστός, έπειτα όσοι είναι του Χριστού.» (Α' Κορινθίους 15:23).


Επειδή λοιπόν ο Χριστός έγινε τέλειος άνθρωπος κατά την ψυχή και το σώμα, όμοιος με μας σε όλα εκτός από την αμαρτία, μας μεταδίδει την Θεότητά του λόγω της πίστης μας σ' αυτόν και μας καθιστά συγγενείς του κατά την φύση και την ουσία της Θεότητάς του. Πρόσεξε το νέο και παράδοξο μυστήριο: Ο Θεός Λόγος έλαβε από μας σάρκα, που δεν είχε εκ φύσεως και έγινε άνθρωπος, που δεν ήταν. Από τότε μεταδίδει στους πιστούς την Θεότητά του - την οποία κανείς από τους αγγέλους ή τους ανθρώπους δεν είχε αποκτήσει - και μ' αυτόν τον τρόπο γίνονται θεοί κατά χάρη και θέση, που δεν ήταν. Έτσι χαρίζει σ' αυτούς την εξουσία να γίνονται τέκνα Θεού (κατά Ιωάννην 1:12) γι' αυτό και έγιναν και πάντοτε θα γίνονται και ποτέ δεν θα πάψουν να γίνονται. Άκουσε και τον θείο Παύλο που παρακινεί σ' αυτό: «Όπως φορέσαμε την εικόνα του γήινου, ας φορέσουμε και την εικόνα του επουράνιου.» (Α' Κορινθίους 15:49).


Ο Θεός λοιπόν του παντός με την σωματική του παρουσία στην γη ήλθε για να αναπλάσει και να ανακαινίσει τον άνθρωπο και να ευλογήσει όλη την κτίση που επέσυρε επάνω της την κατάρα εξαιτίας του ανθρώπου. Και πρώτα ζωοποίησε την ψυχή που έλαβε και αφθαρτώντας την την θέωσε, ενώ το άχραντο σώμα του, αν και το θέωσε, όμως το κρατούσε ακόμη φθαρτό και υλικό. Γιατί το σώμα που τρώει και πίνει, κοπιάζει και ιδρώνει, δένεται και σέρνεται, υψώνεται στον σταυρό και καρφώνεται, είναι βέβαια φθαρτό και υλικό, αφού μάλιστα πέθανε και τοποθετήθηκε νεκρό στο μνημείο. Μετά δε την ανάστασή του συνανέστησε και το σώμα του άφθαρτο, πνευματικό, όλο θείο και άυλο, γι' αυτό και δεν συνέτριψε τις σφραγίδες του μνήματος, εισερχόταν δε και εξερχόταν ελεύθερα μέσα από τις κλειστές πόρτες.






άγιος Συμεων Νέος Θεολόγος

Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2011/12/blog-post_22.html#ixzz1hFaQMNT1

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Νεκροκεφαλές - Κρανία - Σκέλεθρα......ή άγια λείψανα, γεμάτα με θεία χάρη;





Αν είσαι από τους τύπους που τους αρέσουν οι μπλούζες & τα tatoos με κρανία και τερατώδεις φάτσες, θά 'θελα να σου δείξω τη συλλογή μου.
Έχω μια συλλογή από ανθρώπινα κρανία και οστά, που νομίζω πως θα σ' ενδιαφέρει. Βέβαια, είναι συλλογή με φωτογραφίες (όπως κι η δική σου, υποθέτω), αλλά εκεί που είναι τραβηγμένες οι φωτο υπάρχουν στ' αλήθεια αυτά τα οστά. Και ξέρω τύπους που έχουν πράγματι τέτοιες συλλογές στο σπίτι τους, μικρά κομμάτια ανθρώπινων οστών σε ειδικά κασελάκια, που τα φυλάνε σα μεγάλους θησαυρούς.
Τέτοιο θησαυρό θεωρώ κι εγώ τη συλλογή μου από φωτογραφίες.


Αυτή η συλλογή μού φέρνει γαλήνη και μεγάλη χαρά, ξεκουράζει το νου και την καρδιά μου. Για μένα δεν είναι απλά οστά, αλλά αγαπημένα αντικείμενα, γεμάτα φωτεινή ενέργεια (τα δικά σου κρανία και οι τερατώδεις φάτσες, με τις οποίες ασχολείσαι, τι ενέργεια εκπέμπουν & τι αισθήματα σου προκαλούν;). Ξέρεις γιατί; Γιατί είναι κρανία και οστά ανθρώπων που -όπως κι εγώ- ανήκουν σε μια αρχαία παράδοση, όπου τα σώματα των ανθρώπων υφίστανται ειδική επεξεργασία και γίνονται δεκτικά σε μια αρχέγονη ενέργεια, που κυκλοφορεί στο σύμπαν και που "μεταλλάσσει" κάθε πλάσμα, κάνοντάς το ολόφωτο και θεϊκό.
Δεν κάνω πλάκα. Θα σου πω αμέσως ποια είναι αυτή η παράδοση: είναι ο ορθόδοξος χριστιανισμός.
Και η ενέργεια αυτή, που δέχονται στα σώματά τους όσοι είναι μυημένοι σ' αυτή την παράδοση, είναι η αγαθή ενέργεια του Υπέρτατου Όντος ("Θεό" το λέμε στη δική μας γλώσσα), που την ονομάζουμε θεία χάρη (=δώρο).
Εξαιτίας της θείας χάρης, χιλιάδες άνθρωποι όλων των λαών, εδώ και πολλούς αιώνες, έχουν ενωθεί με το Θεό και με όλα τα άλλα όντα κι έχουν γίνει αυτό που λέμε "άγιοι". Όχι μόνο άνθρωποι της παλιάς εποχής, αλλά και πάρα πολλοί άνθρωποι του σήμερα.

Κρανία (κάρες) ορθόδοξων μοναχών. Κάθε μια γράφει το όνομά της (το όνομα του μοναχού). Τα ονόματα γράφονται κατά την ανακομιδή, δηλ. όταν ανοίγεται ο τάφος και τα οστά φυλάσσονται στο οστεοφυλάκιο.

Κρανίο ορθόδοξου Ρουμάνου νεομάρτυρα, από τις ανασκαφές για την ανακάλυψη των λειψάνων του αγίου των αθεϊστικών φυλακών της Ρουμανίας Βαλέριου Γκαφένκου

Υπάρχουν άνθρωποι σ' αυτή την παράδοση (τη δική μας παράδοση) που φοράνε μόνο μαύρα κι έχουν πάντα στα ρούχα τους (από μέσα) μια ζωγραφισμένη νεκροκεφαλή. Είναι οι ορθόδοξοι μοναχοί - το περίεργο είναι πως δεν αγαπάνε το θάνατο, παρόλο που ασχολούνται πολύ μ' αυτόν κι έχουν στο χώρο όπου ζουν ολόκληρα βουνά από κρανία και οστά (τα κρανία και τα οστά των προηγούμενων μοναχών, αλλά και πολλών αγίων), που τα αντιμετωπίζουν με αγάπη και σεβασμό. Δεν αγαπάνε το θάνατο, αλλά λαχταράνε το Φως και τη Ζωή! Αλλά το μυστικό τους είναι πως ξέρουν ένα δρόμο που οδηγεί στο Φως και τη Ζωή κι αυτό το δρόμο, τον άγνωστο στους πολλούς, περπατάνε με τα παράξενα ρούχα τους και τις συνήθειές τους, που φαίνονται αλλόκοτες στους πολλούς - όπως ίσως φαίνονται και τα δικά σου ρούχα και οι δικές σου συνήθειες. Λεπτομέρειες στο post μας: Κάτι τύποι με μαύρα που ζουν στον κόσμο τους (το ιδρυτικό post της μπλογκονησίδας μας).


Οστά άγνωστου ερημίτη μοναχού σε σπηλιά στο Άγιο Όρος (από εδώ)

Το "Μεγάλο Σχήμα": μοναχικό ένδυμα με κρανίο. Η σημασία του εδώ.

Δες μερικες φωτο και θα σου εξηγήσω γι' αυτό που λέω "θεία χάρη"... Γιατί τα κρανία και τα οστά της συλλογής μας είναι πηγές χαράς και θεϊκής ενέργειας; Επειδή είναι κρανία & οστά ορθόδοξων χριστιανών! Δηλαδή ανθρώπων που βουτήχτηκαν στα νερά του βαφτίσματος και μετάλαβαν (έβαλαν μέσα στο σώμα τους) το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, του Θεού που έγινε "αδύναμος" άνθρωπος κι άφησε να του κάνουν ό,τι θέλουν, για να οδηγήσει τους ανθρώπους σε ενότητα με το Θεό και μεταξύ μας και με όλα τα όντα. Ανθρώπων που έκαναν χιλιάδες φορές στο σώμα τους το σημείο του σταυρού (έκαναν το σταυρό τους), που προσευχήθηκαν χιλιάδες φορές, πήγαν στην εκκλησία, πρόσφεραν αγάπη στο συνάνθρωπο, συγχώρεσαν κάποιον που τους είχε φταίξει...
Ναι, όλα αυτά άνοιξαν το σώμα τους στην αγαθή και φωτεινή ενέργεια που εκπέμπει ο Θεός και το γέμισαν μ' αυτήν. Κι αυτή η ενέργεια δε φεύγει, αλλά μένει πάντα στο σώμα, στα οστά, σε όλα, όπως μένει και στην ψυχή, αιώνια (γι' αυτό και δεν καίμε τα σώματα των νεκρών μας, από σεβασμό στη θεία ενέργεια και στα αποτελέσματά της, που κάνουν τα σώματά μας ιερά).
Αν αυτά σου φαίνονται παραμύθια, μελέτησε μερικές περιπτώσεις αγίων... Μπορείς να κάνεις ένα πρώτο βήμα εδώ ή εδώ... Ή να μην κάνεις τίποτα - είσαι ελεύθερος ν' αποφασίσεις, πουθενά δεν είσαι τόσο ελεύθερος όσο εδώ, κανείς δε σ' αφήνει πιο ελεύθερο απ' αυτόν που έγινε θύμα για σένα, για να σε κάνει ελεύθερο, το Χριστό.


Οι κάρες άγνωστων μοναχών της Άνδρου, που ξαφνικά μια μέρα άρχισαν να ρέουν μύρο (υγρό άρωμα), και χρειάστηκε να κατεβεί κάποιος στο οστεοφυλάκιο και να ψάξει ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες για να βρει από πού έρχεται η υπέροχη μυρωδιά. Λεπτομέρειες αυτού του συγκλονιστικού γεγονότος εδώ.

Το οστεοφυλάκιο του ίδιου μοναστηριού, μετά την ταχτοποίησή του, που έγινε με αφορμή τη μυροβλυσία των παραπάνω κρανίων


Από το ίδιο οστεοφυλάκιο

Όπως βλέπεις, αυτή η παράδοση που με κάνει να μιλάω και να νιώθω έτσι, δεν είναι μια μακρινή και εξωτική παράδοση, φερμένη από κάποιο ξένο πολιτισμό, από ξένη γη ή άλλη εποχή. Είναι η παράδοση στην οποία μάλλον ανήκει η οικογένειά σου. Μάλλον στο οικογενειακό σου περιβάλλον, στη γειτονιά σου, στην πόλη σου, υπάρχουν άνθρωποι που τους ξέρεις καλά και που είναι μέλη αυτής της παράδοσης. Υποθέτω πως έχεις κάποιους γνωστούς που προσεύχονται, νηστεύουν, πάνε ταχτικά στην Εκκλησία, μεταλαβαίνουν, εξομολογούνται... Ίσως τη γιαγιά σου ή κάποιον άλλο δικό σου. Μπορεί να μην καταλαβαίνεις γιατί το κάνουν κι ούτε κι οι ίδιοι να ξέρουν να σου το εξηγήσουν έτσι, ώστε να το καταλάβεις. Νομίζω πως θα βρεις μερικές απαντήσεις στο post μας Ένα μυστήριο που μας κυνηγάει από παιδιά.

Τα λείψανα του αγίου μεγαλομάρτυρα Εφραίμ, στη Νέα Μάκρη Αττικής. Τον έκαψαν ζωντανό οι Τούρκοι, μετά από 8 μήνες αιχμαλωσίας και φρικτών βασανιστηρίων, το 1425. Είναι ο προστάτης άγιος των ναρκομανών. Δύο εμφανίσεις του πιθανόν να σε ενδιαφέρουν, ακόμα κι αν "δεν τα πιστεύεις αυτά".

Το κρανίο του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου! Η ιστορία του εδώ.

Από το site του Αμερικάνικου ορθόδοξου περιοδικού Death to the World (η σημασία του τίτλου εδώ)

Θέλω να σου πω πολλά και δεν ξέρω τι να πω πρώτο. Μερικά απ' αυτά είναι απλά εδώ:
Τι είναι η θεία χάρη, η αγιότητα και η θέωση


Ιερομόναχος (παπάς + μοναχός) θυμιάζει κρανία στο οστεοφυλάκιο. Από το post μας Τα νεκρά κόκαλα δεν ήταν και... τόσο νεκρά! Οι ορθόδοξοι ΔΕΝ λατρεύουμε τα λείψανα, ούτε τους νεκρούς. Για τη σχέση μας με τους νεκρούς δίνουμε σχετικό link παραπάνω.
Κομματάκι λειψάνου αγίου νεομάρτυρα των Ρουμανικών φυλακών ρέει μύρο. Λεπτομέρειες εδώ.
Το βιβλίο που έγραψε ο Αμερικανός τραγουδοποιός Justin Marler ως ορθόδοξος μοναχός. Λεπτομέρειες στο post μας Ροκ, ροκάδες, χέβι μέταλ και Ορθοδοξία.

Νομίζω ότι γράψαμε αρκετά, προς το παρόν... Πώς σου φάνηκαν οι φωτο; Υπάρχουν κι άλλες.
Δεν είναι μόνο φωτο που μου δίνουν γαλήνη. Μεταφέρουν & τη σκέψη μου κοντά στο Χριστό, αυτό που μ' ενδιαφέρει πιο πολύ από κάθε τί στον κόσμο - γιατί κοντά στο Χριστό σημαίνει και κοντά σε σένα και σ' όλους τους ανθρώπους και σ' όλα τα πλάσματα του κόσμου. Εκεί δεν υπάρχει θάνατος. Θάνατος = η απομάκρυνση απ' Αυτόν. Κοντά του όλα αυτά τα "νεκρά" κόκαλα γίνονται αγαπημένα ενθύμια δικών μου ανθρώπων που δεν έχουν πεθάνει, απλά με περιμένουν κάπου αλλού, για να συνυπάρξουμε ξανά και ν' αναστηθούμε μαζί.
Φυσικά, δεν τρελάθηκα. Ξέρω πολύ πιο καλά από μερικούς άλλους (που ανήκουν σε σύγχρονες κουλτούρες ή υποκουλτούρες) πως υπάρχουν δήθεν "επαφές με τους νεκρούς" που είναι στην πραγματικότητα απάτες & παγίδες! Είναι τελείως διαφορετικό από την ενότητα που δημιουργεί επαφές στη δική μας παράδοση & πνευματική κληρονομιά (που ελέγχει πάρα πολύ την αξιοπιστία κάθε "επαφής").
Θα κλείσω μ' ένα κομματάκι από το πρώτο post αυτού του blog:
Και ποια είναι η θέση του Χριστού σ’ αυτή την ιστορία; Το λέει ένας από τους πιο άγιους μοναχούς που έζησαν στο Αιγαίο τα τελευταία χρόνια, ο γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής της Πάτμου:
«Αγάπησε τον Ένα για να σε αγαπήσουν όλοι. Θα σε αγαπούν όχι μόνο οι άνθρωποι, αλλά και τα ζώα, διότι βγαίνοντας η Θεία Χάρη προς τα έξω ηλεκτρίζει και μαγνητίζει ό,τι βρει μπροστά της. Αλλά όχι μόνο θα σε αγαπούν, θα σε σέβονται κιόλας, διότι στο πρόσωπο το δικό σου θα εικονίζεται το αγνό παρθενικό πρόσωπο εκείνου που θ’ αγαπάς και θα λατρεύεις».

πηγή

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

ταῖς ἐν Ἅιδῃ κατεχόμεναις ψυχαῖς προεκήρυττον

 


«Τῶν νομικῶν διδαγμάτων ὁ σύλλογος
τήν ἐν σαρκί ἐμφανίζει τοῦ Χριστοῦ θείαν γέννησιν,
τοῖς πρό τοῦ νόμου τήν χάριν εὐαγγελιζομένοις,
ὡς ὑπέρ νόμον τῇ πίστει ὑπάρξασιν·
ὅθεν τῆς φθορᾶς ἀπαλλαγῆς οὖσαν πρόξενον  
ταῖς ἐν Ἅιδῃ κατεχόμεναις ψυχαῖς προεκήρυττον, διά τῆς ἀναστάσεως· Κύριε, δόξα σοι»

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Σχετικά με την καύση των νεκρών (Μητροπολίτου Κυρηνείας κ.κ. Παύλου)


“Η Εκκλησία καταδικάζει την καύση των νεκρών και τη θεωρεί ως αντίθετη προς τη δογματική της διδασκαλία και ως πράξη αποκρουστική, η οποία προσβάλλει βάναυσα τους κεκοιμημένους”.

Τί έχει υποχρέωση να γνωρίζει ο κάθε ορθόδοξος χριστιανός;
1) Η ταφή του νεκρού ως θεία εντολή, «γη ει και εις γην απελεύση» (Γεν. 3, 19), είναι πράξη τιμής και σεβασμού προς το ανθρώπινο σώμα και ταυτόχρονα σύμβολο ελπίδας και αναστάσεως. Στην Παλαιά Διαθήκη ο πατριάρχης Ιακώβ ζήτησε από τον υιό του Ιωσήφ όταν πεθάνει να τον θάψει και μάλιστα στον τάφο των πατέρων του (Γεν. 47, 30).
2) Στην Καινή Διαθήκη ο ίδιος ο Κύριος δέχθηκε τον ενταφιασμό του σώματός του, λέγοντας στον Ιούδα: «Άφες αυτήν, εις την ημέραν του ενταφιασμού μου τετήρηκεν αυτό» (Ίωάν. 12, 7).
Η θεόσωμη ταφή του Κυρίου ύπηρξε το αποκορύφωμα της επί γης κενώσεώς του. Το άψυχο σώμα του Χριστού ενωμένο με τη Θεότητα ενταφιάζεται. Ο αρχηγός της ζωής τίθεται εν τάφω. Ο ενταφιασμός του σαρκωθέντος Λόγου μάς υποδεικνύει τον τρόπο και της δικής μας εξόδου από τον πρόσκαιρο αυτό βίο. Κατά τον απόστολο Παύλο το ανθρώπινο σώμα «σπείρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία» ( Α’ Κορ. 15, 42).
3) Ο Μέγας Αντώνιος εκφράζων την παράδοση της Εκκλησίας ζήτησε από τους μαθητές του να τον ενταφιάσουν. «Θάφτε, λοιπόν το σώμα μου σεις και κρύψτε το υπό την γην… διότι εγώ κατά ταν ανάστασιν των νεκρών θα το πάρω πάλι από τον Σωτήρα άφθαρτο» ( Ο Μέγας Αντώνιος, Βίος καί Πολιτεία, εκδόσεις Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη, 2000, σ. 150).
4) Ο 7ος Κανόνας της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου επιτάσσει όπως ο καθαγιασμός της Αγίας Τράπεζας γίνεται με την τοποθέτηση σ’ αυτή λειψάνων αγίων μαρτύρων (Πηδάλιον, έκδοση “ Αστέρος” , Αθήνα, 1970, σ. 328).
Είναι δε αυτονόητο ότι η ύπαρξη των λειψάνων προϋποθέτει την προηγηθείσα ταφή τους. Η καύση λοιπόν των νεκρών αντιστρατεύεται το θείο θέλημα, γιατί στερεί τους πιστούς της δυνατότητας να αγιάζονται από τα αδιάφθορα και χαριτόβρυτα λείψανα των αγίων.
5) Ο άγιος Συμεών, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης και μεγάλος λειτουργιολόγος, αναφέρει ότι η έκχυση του ελαίου πάνω στο ένταφιασμένο λείψανο ανάγει την αρχή του στους αγίους αποστόλους (Ρ.G. 166, 686).
6) Από τις αρχαιολογικές έρευνες και ανασκαφές, τις κατακόμβες, τους τάφους των αγίων μαρτύρων και τα πλήθη των κοιμητηρίων μαρτυρείται η συνείδηση των πιστών και το αρχαίον έθος της Εκκλησίας στην ταφή των νεκρών.
7) Η ταφή των νεκρών εκφράζει την πίστη της Εκκλησίας προς την Ανάσταση καί τήν αιώνιο ζωή. Ο σεβασμός προς τα λείψανα των κεκοιμημένων αποδεικνύει την πίστη μας στην αθάνατη ψυχή.
Η ταφή λοιπόν των νεκρών αποτελεί αρχαία και αδιάκοπη παράδοση της Εκκλησίας, η οποία στηρίζεται στο σεβασμό του ανθρωπίνου σώματος ως «ναόν του Θεού» (Πρβλ. Α’ Κορ. 3, 16).
8) Η καύση των νεκρών αποτελεί ασέβεια προς τον Πλάστη και Δημιουργό, διότι αποδεικνύει απιστία προς τη μέλλουσα ζωή καί συμβολίζει τον αφανισμό και την ανυπαρξία. Είναι ταυτόχρονα αντίθετη προς τους υπό του Δημιουργού τιθέντας νόμους της φύσεως, oι οποίοι προνοούν φθορά και αποσύνθεση και όχι καύση. Η καύση των νεκρών είναι βιασμός της φύσεως, όπως ακριβώς οι πυρκαγιές των δασών φέρνουν την οικολογική καταστροφή.
9) Οι υπέρμαχοι της καύσης των νεκρών επικαλούνται κυρίως ως λόγους, την εξοικονόμηση χώρου και τη μόλυνση του υπεδάφους. Οι δικαιολογίες όμως αυτές δεν ευσταθούν καί είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις». Αφού oι άνθρωποι έχουν μολύνει την ατμόσφαιρα και απειλούν το όλο οικοσύστημα με τις καταχρήσεις και την ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση των πόρων της Γης, υποκριτικά ισχυρίζονται ότι κινδυνεύει η υγεία τους από τους νεκρούς.
Ακριβώς το αντίθετο θα συμβεί με την καύση των νεκρών. Τα αποτεφρωτήρια θα είναι εστίες οχληρίας και θα επιβαρύνουν την ήδη μολυσμένη ατμόσφαιρα. Επί πλέον, θα υπάρχει ο κίνδυνος συγκάλυψης εγκληματικών ενεργειών με την καταστροφή των τεκμηρίων.
10) Τα βαθύτερα αίτια της επιθυμίας για την καύση των νεκρών είναι ο αγνωστικισμός, η αθεΐα και η έλλειψη πίστεως στη μετά θάνατο ζωή.
Η καύση των νεκρών είναι αποτέλεσμα της μηδενιστικής αντίληψης της ζωής και δουλικής υποταγής σε συνθήκες ξένες προς τη λειτουργία της φύσεως. Μόνο ελάχιστοι άθεοι, oι όποιοι τρέμουν με την ιδέα ότι είναι «κατ’ εικόνα Θεού» πλασμένοι, λόγω του εσωτερικού κενού της ψυχής τους και της διχασμένης προσωπικότητάς τους, ίσως να θελήσουν να εκφράσουν την επιθυμία να αποτεφρωθεί η σωρός τους, εκδιπλώνοντας έτσι την εωσφορική εγωκεντρική ιδιορρυθμία τους.
Με την αλαζονική αυτή συμπεριφορά τους, αποκαλύπτουν την άσέβειά τους προς τον Θεό και την έλλειψη πίστεως στην ύπαρξη της αιωνίου ζωής. Φανερώνουν ακόμη το φόβο που τους διακατέχει και την απεγνωσμένη προσπάθειά τους να φιμώσουν την εξεγειρόμενη συνείδησή τους. Έχουν την ψευδαίσθηση ότι με την αποτέφρωση του σώματός τους θα καταλήξουν στην ανυπαρξία και το μηδενισμό. Με τον τρόπο όμως αυτό αποκόπτουν τους εαυτούς τους από την Εκκλησία δείχνοντας ότι δεν πιστεύουν στην ανάσταση των νεκρών και στον παντοδύναμο Θεό, ο οποίος δύναται στους έσχατους καιρούς να αναστήσει όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως του τρόπου του θανάτου τους.
Με μόνη διαφορά ότι θα αναστηθούν «οι τα αγαθά ποιήσαντες εις ανάστασιν ζωής», «οι δε τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως» (Ίωάν. 5, 29).
11) Όσοι από τους ορθοδόξους χριστιανούς επιθυμούν την καύση των νεκρών σωμάτων τους, ας γνωρίζουν ότι αποκόπτουν τους εαυτούς τους από το θεανθρώπινο σώμα του Χριστού. Η Εκκλησία, συνεπής προς τη διδασκαλία του ιερού Ευαγγελίου, έχει κάθε δικαίωμα να αρνηθεί την τέλεση της εκκλησιαστικής κηδείας και των εκκκλησιαστικών μνημοσυνών, σε όσους θελήσουν νά αποτεφρωθούν μετά το θάνατο τα σώματά τους. Ουδείς δύναται να εξαναγκάσει την Εκκλησία να ενεργήσει αντίθετα προς τις πεποιθήσεις της.
 
 http://opougis.blogspot.com/2011/12/blog-post_927.html
 

Ευχαριστούμε την σελίδα "Ελληνικά Λειτουργικά Κείμενα" ,  

από την οποία αντλούμε τα υμνογραφικά. Η δουλειά τους είναι σπουδαία και αξίξει θερμά συγχαρητήρια.

Επίσης και όλες τίς άλλες σελίδες και ιστολόγια απ'τις οποίες ερανίζουμε την ποικιλλία των αναστάσιμων θεμάτων και των εικόνων προς δόξαν Αναστάντος Χριστού.

(Εικόνα προμετωπίδας από holytrinitybut.org)

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Αναγνώστες

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
καὶ ἤκουσα φωνῆς μεγάλης ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λεγούσης· Ἰδοὺ ἡ σκηνὴ τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων, καὶ σκηνώσει μετ' αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ λαὸς αὐτοῦ ἔσονται, καὶ αὐτὸς ὁ Θεὸς μετ' αὐτῶν ἔσται, καὶ ἐξαλείψει ἀπ' αὐτῶν ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, καὶ ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι, οὔτε πένθος οὔτε κραυγὴ οὔτε πόνος οὐκ ἔσται ἔτι· ὅτι τὰ πρῶτα ἀπῆλθον. Καὶ εἶπεν ὁ καθήμενος ἐπὶ τῷ θρόνῳ· Ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάντα. ( Αποκ. ΚΑ΄)

Eπίσης γράφω...

  • - ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
    Πριν από 1 χρόνια
  • Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΒΑΠΤΙΣΤΙΚΗ'' (1888) - Ἂν ἄλλη τις χρηστὴ γυνὴ εἶδέ ποτε καλὰ νοικοκυριὰ εἰς τὰς ἡμέρας της, ἀναντιρρήτως εἶδε τοιαῦτα καὶ ἡ θεια-Σοφούλα Κωνσταντινιά, σεβασμία οἰκοδέσποινα ἑ...
    Πριν από 2 χρόνια
  • - Λόγω περιορισμένου χρόνου και αποκλειστικής σχεδόν πλέον ενασχόλησης με το fb, αναστέλλεται η λειτουργία των εξής τριών ιστολογίων: ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ...
    Πριν από 10 χρόνια
  • - Λόγω περιορισμένου χρόνου και αποκλειστικής σχεδόν πλέον ενασχόλησης με το fb, αναστέλλεται η λειτουργία των εξής τριών ιστολογίων: ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ...
    Πριν από 10 χρόνια

Περνούν και διαβάζουν...